Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Το είδαμε κι αυτό. Αρχηγός κόμματος πανηγύριζε για τις επιτυχίες… άλλου κόμματος. Ο Στεφ. Κασσελάκης του οποίου το κόμμα δεν πήρε καμία περιφέρεια και ελάχιστους δήμους, θριαμβολογούσε από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ενώ ο Ανδρουλάκης τον έβγαλε από την πρίζα προκειμένου να απολαύσει μόνος του -παρότι και στην περίπτωσή του αποδείχθηκε ότι έχει μικρότερη επιρροή στην κοινωνία από το ΠΑΣΟΚ.
Σαν κακέκτυπο του δον Κιχώτη το αλλόκοτο νέο αφεντικό της Κουμουνδούρου του έβγαλε μπροστά τους Σάντσο Πάντσα του, για να τον υμνολογήσουν για κάτι που δεν έκανε. Τι λένε αυτές τις μέρες ο Παππάς, η Δούρου και κάτι λιμά, δεν περιγράφεται- και δεν μίλησε ακόμη ο Πολάκης.
Εξαιρείται η αξιοπρεπής Δώρα Αυγέρη, που ως πορτ παρολ, απλώς μεταφέρει τη φωνή του αρχηγού.
Οι Συριζαίοι προσπαθούν να πλασάρουν το «ρήγμα στη Δεξιά» που δήθεν προκλήθηκε από τις επισκέψεις του αρχηγού τους στη…Θεσσαλία. Στην πραγματικότητα σηκώνουν σκόνη για επιτυχίες που δεν έχουν και πανηγυρίζουν λαθραία, για να ξορκίσουν το φάντασμα που πλανάται πάνω από το από τον ΣΥΡΙΖΑ: την πρώιμη απομάκρυνση του Κασσελάκη από την ηγεσία.
Το ερώτημα σέρνεται στους διαδρόμους και τα παρασκήνια, αλλά τίθεται και δημοσίως: μπορούν όσοι ηττήθηκαν στις αρχαιρεσίες από τον Κασσελάκη να τον διώξουν από την ηγεσία αξιοποιώντας συσχετισμούς στα κομματικά όργανα;
Το θέμα τίθεται λάθος. Το σωστό είναι: ακόμη και αν μπορούν, πρέπει να το κάνουν; Η απάντηση είναι: όχι.
Όταν έστησαν εσωκομματικές κάλπες συμφώνησαν εξ ορισμού ότι ο νικητής θα είναι πρόεδρος ως τις επόμενες εκλογές τουλάχιστον. Τις εθνικές εκλογές εννοείται. Αν οι ευρωεκλογές δρομολογήσουν εξελίξεις, θα φανεί….
Κατά συνέπεια η ανατροπή Κασσελάκη από τον κομματικό μηχανισμό, θα είναι πράξη ανήθικη και θα πέσει σαν εκτροπή στην πολιτική.
Όσοι δεν τον αντέχουν μπορούν κάλλιστα να αποχωρήσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Όσοι είναι βουλευτές, μαζί με την έδρα τους, γιατί την πήραν όταν ο «Στέφανος της Ελλάδας» δεν είχε ρόλο.
Ο μόνος που νομιμοποιείται να τον απομακρύνει είναι ο Τσίπρας– για να προστατεύσει το κόμμα του οποίου παραμένει βουλευτής, από την περαιτέρω γελοιοποίηση, τη διάσπαση και τη διάλυση. Αλλά δεν ενδιαφέρεται όπως διαβεβαιώνει τους πάντες να επιστρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν και η διάλυση μάλλον δεν τον χαλάει…
Συνεπώς οι αντιφρονούντες στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να περιμένουν τις εξελίξεις, χωρίς να τους διαφεύγει ότι και με την Αχτσιόγλου αρχηγό το ίδιο χάλια θα ήταν τα πράγματα.
Ποιος είναι τελικά αυτός ο Κασσελάκης;
Αν ο «αριστερός επιχειρηματίας» πάει καλά στις εκλογές, ευλόγως τα παίρνει όλα. Αν χάσει παίρνει την οικογένειά του και μην τον είδατε. Και κλάμα στον ΣΕΒ που δεν θα δουν έναν σαν κι αυτούς, να γίνεται «αριστερός» πρωθυπουργός, και να τους προσφέρει τους εργαζόμενους ως… συνεργάτες.
Προς το παρόν το ερώτημα μετασχηματίζεται: μπορεί να κερδίσει; Πέρα από τα πολιτικά του ελλείμματα που οδηγούν σε αρνητική απάντηση αιωρείται πάντα το ερώτημα: ποιος είναι τελικά αυτός ο Κασσελάκης; Όποιος ισχυρίζεται ότι ξέρει την απάντηση μάλλον βιάζεται
Ξέρουμε όσα ο ίδιος έχει πει, χωρίς καμία τεκμηρίωση και χωρίς καμία άλλη μαρτυρία. Πλην του… πατέρα του και του Αμερικανού συντρόφου του, που μάλλον δεν έχει καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει- πέραν ίσως του ότι ο δικός του θέλει να κάνει μπίζνες με τη χώρα.
Μέχρι στιγμής ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ό,τι λέει ο ίδιος: για τον εαυτό του, για το σόι του και για τις δουλειές στην Αμερική, οι οποίες μένουν στο ημίφως των ισχυρισμών του. ΄
Στις πρώτες παραγράφους του κειμένου με το οποίο δήλωσε την υποψηφιότητα του ισχυρίσθηκε ότι «βρέθηκε να μεγαλώνει στη Εκάλη» , επειδή μια εταιρία που έστησε ο πατέρας του «μεγάλωσε». Χωρίς κανένα συνοδευτικό στοιχείο.
Μια παράγραφο παρακάτω το γύρισε στο δράμα: «Το παραδικαστικό κύκλωμα χτύπησε τους γονείς μου και τους πήρε ό,τι είχαν και δεν είχαν».
Πώς τους χτύπησε ακριβώς; Και πώς χτύπησε και του δυο; Καλά ο πατέρας. Η οδοντίατρος μητέρα, πώς εμπλέκεται; Και ποιο ακριβως παραδικαστικό: Αυτό που αποκαλύφθηκε και ξηλώθηκε ή άλλο;
“Είδα από κοντά τι είναι Κεφάλαιο»
Στην ιστοσελίδα «Ζούγκλα.gr» παρουσιάσθηκαν στοιχεία για τον πατέρα και τον αδελφό Κασσελάκη και την εταιρία τους και δεν διαψεύσθηκαν.
«Ο Θεόδωρος Κασσελάκης ήταν συμμέτοχος κατά 50% στην εταιρεία εμπορίας ναυτικών χρωμάτων με την επωνυμία ALCO ΑΒΕΕ» και επιχείρησε σύμφωνα με τις δικαστικές αποφάσεις «να υφαρπάξει το άλλο 50% των μετοχών με διάφορες μεθόδους».
Η Δικαιοσύνη σε πρώτο και δεύτερο βαθμό καταδίκασε τον Θ. Κασσελάκη και το γιο του Στυλιανό για «απάτη και υπεξαίρεση σε βαθμό κακουργήματος» .
Επίσης καταγγέλθηκε από εταίρους του σε άλλη εταιρία ότι «επιχειρήθηκε η υφαρπαγή πατέντας κατασκευής ναυτικών χρωμάτων από τον Ιάπωνα κατασκευαστή – προμηθευτή».
Το θέμα πήγε πάλι στη Δικαιοσύνη, αλλά πάγωσε όταν ο Κασσελάκης φεύγει για την Αμερική, όπου έχει στείλει ήδη την οικογένεια του. Εκεί στήνει μια παρεμφερή οικογενειακή εταιρία.
Από την ίδια πηγή μαθαίνουμε ότι ο Στέφανος Κασσελάκης «ο οποίος φέρεται να είχε μετοχική σχέση με αυτήν την εταιρεία, αλλά και να ανήκει στο στελεχιακό δυναμικό της, πουλά το μερίδιο του”.
Το σκοτάδι συνεχίζεται. Πολλά χρόνια αργότερα λέει :«Το 2009, στα 21 μου, εν μέσω οικονομικής κρίσης, βρήκα δουλειά στην Goldman Sachs και είδα από κοντά τι είναι Κεφάλαιο».
Επειδή δεν του άρεσε έφυγε: «Γι’ αυτό και άφησα αυτήν τη δουλειά», λέει. Απορρίπτοντας τις πληροφοφίες ότι τον έδιωξαν ως ανεπαρκή. Με το επιχείρημα ότι του έδωσαν συστατική επιστολή για το ΜΙΤ, η φοίτησή του στο οποίο δεν αναφέρεται στο βιογραφικό του.
Όπως δεν αναφέρονται και άλλες λεπτομέρειες για τις σπουδές του, αλλά και την υποτροφία του για το Πανεπιστήμιο. Την απέδωσε στον Ανδρέα Δρακόπουλο- αποφεύγοντας να αναφέρει το Ιδρυμα Νιάρχου.
Ποτέ δεν ανέφερε αν ισχύει ότι πέρασε από το «Center for Strategic and International Studies (Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών) (CSIS), ένα κακόφημο ίδρυμα που σχετίζεται με την αμερικανική πολεμική βιομηχανία.
Στη συνέχεια νέο μυστήριο: ο τραπεζικός δανεισμός του που τον έκανε εφοπλιστή: «Πήρα δάνειο με προσωπική εγγύηση, και τρία χρόνια μετά κατάφερα να μπω στην ποντοπόρο ναυτιλία» . Οποτε «μετά από πολύ ιδρώτα, πήρα μια μεγάλη οικονομική ανάσα». Έβγαλε λεφτά δηλαδή.
Πότε, πώς, ποια τράπεζά τον δάνεισε, πόσα λεφτά και με ποιους όρους, πώς ακριβώς μπήκε στη ναυτιλία και πώς ακριβώς βγήκε δεν το γνωρίζουμε.
Στην αρχική ανακοίνωση του από αυτό το σημείο και πέρα το ρίχνει στα … προσωπικά του για να μας πει αυτό που ουδόλως μας ενδιαφέρει: «είμαι γκέι, αλλά δεν έχω γκέι ατζέντα».
Στο τέλος πετάει τα ξεκούδουνα κάτι προτάσεις αέρα -πατέρα και με βάση αυτές θέλει να τον βγάλουν προεδρο στον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί «έφτασε η ώρα να φτιάξουμε το Ελληνικό Όνειρο». Βάζει μάλιστα και διλήμματα:
«Θέλετε να βάλετε απέναντι στον κληρονόμο Μητσοτάκη ένα άτομο αυτοδημιούργητο;». Αυτόν δηλαδή. Που «ξέρει καλύτερα αγγλικά, έχει κερδίσει σε μαθηματικούς διαγωνισμούς και έχει πτυχία και ξέρει καλύτερα χρηματοοικονομικά από τον Μητσοτάκη». Ό,τι πεις αρχηγέ….
Για πολιτικό βιογραφικό είναι πρωτάκουστο. Για πολιτική πλατφόρμα για γέλια.
Τι είδους πολιτικά προσόντα είναι αυτά για υποψήφιο σε κόμμα της Αριστεράς; Πώς ισχυρίζεται ότι «θα νικήσει τον Μητσοτάκη» , που ηγείται ενός μεγάλου κόμματος, όταν ο ίδιος δεν έχει μαζί του ούτε το δικό του;
“Δεν έχω πόθεν έσχες να κρύψω“
Ο Κασσελάκης είναι πρόεδρος κόμματος και δεν ξέρουμε ακόμη το Πόθεν Έσχες του. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι «δεν έχω πόθεν έσχες να κρύψω, που το ξέρει η CIA» -αυτό που κολλάει; Όπως και το ότι είναι αν είναι φυτευτός, είναι από τον… Τσίπρα;
Ο πατέρας του Κασσελάκη αποκάλυψε μια ενδιαφέρουσα πλευρά του: «Ο Στέφανος από μικρό παιδί είχε μία ταμπέλα στο γραφείο στο σπίτι μας κι έλεγε “χτυπάτε την πόρτα του πρωθυπουργού, από μικρός είχε αυτό το μεράκι». Σε μια άλλη οικογένεια θα ανησυχούσαν.
Ο πατήρ Κασσελάκης καθόλου. Παρουσιάζει ένα βιονικό γιο: «Τελείωσε το καλύτερο κολλέγιο της Αμερικής, και είχε συνεργαστεί με τον Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, συμμετείχε στην καμπάνια του Μπάιντεν για γερουσιαστής, ενώ στη συνέχεια αρνήθηκε να πάει στο Λευκό Οίκο επειδή ήταν λίγα τα χρήματα”. Τίποτε από αυτά δεν είναι όπως τα λέει.
Με πολιτικούς καθοδηγητές του τον Πολάκη και τον Παππά που χαντάκωσαντον ΣΥΡΙΖΑ -και διευθυντή γραφείου τον δικηγόρο της οικογένειάς του, έκανε μερικές μαϊμουδιές, όπως την επίσκεψη στη Μακρόνησο, απαγγέλλοντας Ρίτσο, έδωσε δυο ακίνδυνες συνεντεύξεις γεμάτες μισόλογα, ανέβασε και συνολικής διάρκειας μιας ώρας βίντεο με αοριστίες και βρέθηκε στο ρετιρέ.
Ωστόσο εξακολουθεί να είναι ένας άγνωστος. Όπως παραμένει και άγνωστη η προσωπική πολιτική θεωρία του- καθώς οι διαδικτυακές παρεμβάσεις του είναι εμφανώς διαμορφωμένες από άλλους, με βάση ένα περίεργο κόνσεπτ: προβάλλει ως πολιτική πρόταση τον.. εαυτό του.
Ωστόσο η κοινωνία δεν ανταποκρίνεται όπως έδειξαν οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Αλλά ο ίδιος βρήκε την ευκαιρία να πουλήσει ξανά τρέλα. Όπως έγραψε στο «Βήμα» ο Δημ. Χόνδρος:
«Ούτε λίγο ούτε πολύ εμφανίστηκε ως ο αρχιτέκτονας της νίκης της αντιπολίτευσης σε Θεσσαλία και Θεσσαλονίκη και φυσικά στην Αθήνα, επειδή η δική του στάση, λέει, ήταν αυτή που έδωσε τη νίκη. Με λίγα λόγια ο κ. Κασσελάκης και ο ΣΥΡΙΖΑ αναμφισβήτητα, είναι οι μεγάλοι χαμένοι των αυτοδιοικητικών εκλογών θέλουν μετά την κάλπη να πάρουν το ταμείο».
Ότι κάπου σ’ αυτόν τον παραλογισμό που βιώνουμε με την ανάδειξή του στην ηγεσία αριστερού κόμματος μέσα σε είκοσι μέρες υπάρχει και κάποιο ταμείο το ψιθυρίζουν πολλοί.
Στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν δυνάμεις που σχεδιάζουν να τον σταματήσουν μόλις συμφωνήσουν για τη συνέχεια. Είτε το ξέρει είτε όχι κανένα βράδυ δεν μπορεί να είναι βέβαιος τι του ξημερώνει την επόμενη.
