Η φρίκη στο σαλόνι και η βλακεία στο μυαλό μας

Γράφει ο Χρήστος Γκίμτσας

 

Όσοι το είδαν, το ξαναείδαν πολλές φορές το φοβερό ατύχημα στην  Εθνική Οδό και μάλιστα στον ουδέτερο χώρο της στάσης (parking), χωρίς να αποστρέψουν το βλέμμα τους ούτε μία φορά από την οθόνη, με μία κρυφή ικανοποίηση  μέσα τους. Φαίνεται πως  στο βάθος της ψυχής μας ενυπάρχει ένα αρχέγονο  ένστικτο που  ικανοποιείται με  το ‘’φαινόμενο  του Κολοσσαίου’’, αρκεί να μην αφορά εμάς και τους γύρω από εμάς.  Γιατί τότε αναζητούμε τον οίκτο και την συλλύπηση, κάτι που σπάνια προσφέρουμε εμείς.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Είναι και κακομοιριά και η μιζέρια μας, χαρακτηριστικά επίκτητα βέβαια, που ικανοποιούνται όταν οσμιζόμαστε  τη δυστυχία εκείνων που  θεωρούμε  επιτυχημένους, και ζηλεύουμε. Δεν έφταιγε μόνο  το ‘’παλιόπαιδο’’ που έτρεχε με ταχύτητα πέρα από κάθε όριο ανεκτικότητας (αν η πραγματική αιτία του ατυχήματος  ήταν η ταχύτητα). Το πρόβλημα είναι το πολυτελές και ακριβό αυτοκίνητο που όλοι μας ζηλεύουμε και κάποια στιγμή στην ζωή μας  το ποθήσαμε, όπως και ο διάσημος , πλούσιος  βιομήχανος πατέρας  του, που επίσης όλοι μας θα θέλαμε να είχαμε.

Το ίδιο έργο είχαμε ξαναζήσει πρόσφατα με το ατύχημα- αυτοκτονία γνωστής  τραγουδιστικής φίρμας που όπως διαπιστώθηκε οδηγούσε, όχι σε κατάσταση μέθης αλλά και κατάσταση οξείας δηλητηρίασης από αλκοόλ. Αν επρόκειτο για ασημαντότητες, ποιοι,εμείς και ποια  ΜΜΕ θα είχαν ασχοληθεί για μήνες με δημοσιογραφικές  ανθρωποφαγίες που τις βαπτίζουν δήθεν ενημέρωση.

Προφανώς και δεν  ικανοποιείται το τιποτένιο υπέδαφος της ψυχής μας, όταν  τέτοια ανάλογα  δυστυχήματα- εγκλήματα έχουν προκληθεί από:
-Έναν άσημο αγρότη που οδηγούσε το αγροτικό του με  δέκα καραφάκια τσίπουρο μέσα στον εγκέφαλό του.
-Έναν κατά τα άλλα συμπαθή εργαζόμενο που οδηγούσε ένα ασυντήρητο αυτοκίνητο-  νεκροφόρα, αγορασμένο τον προηγούμενο αιώνα και που είχε να δει συνεργείο μία  πενταετία, τουλάχιστον.

-Έναν  καθόλα τίμιο μεροκαματιάρη νταλικέρη, που έχει να κοιμηθεί  είκοσι ώρες και οδηγεί άυπνος για να προλάβει το μεροκάματο.
-Έναν οικογενειάρχη φορτηγατζή που έχει να αλλάξει λάστιχα στο φορτηγό του, ούτε και αυτός θυμάται από πότε, « γιατί κρατάνε ακόμα τα παλιά».
-Ένα κοριτσάκι που δεν δούλεψε ακόμα, αλλά ο μπαμπάς  του πήρε με δόσεις το μικρό αυτοκινητάκι και που θέλει να  το οδηγεί μέσα στον αστικό χώρο, μιλώντας συγχρόνως  και στο κινητό. Και να ήταν μόνο το μικρό κορίτσι;
-Εναν έντιμο νοικοκύρη, πιθανόν πατέρα, μπορεί και παππού ,που δεν φόρεσε ποτέ την ζώνη του αυτοκινήτου.
-Μία μαμά που οδηγεί, έχοντας  καθισμένο στο κάθισμα του συνοδηγού το πεντάχρονο παιδί της  «γιατί, καλέ, εδώ κοντά, μέχρι το σούπερ μάρκετ  πηγαίνει!»
-Έναν πιτσιρικά που μας «γαμ.. ει τα λύκεια» που λέει και ο Σαββόπουλος και που δεν θέλει να φορέσει το κράνος  όταν είναι  πάνω στο  παπάκι.
Και το τραγικότερο, μπορεί ένας από όλους αυτούς να είμαστε εμείς, ή κάποιος από την διπλανή  μας πόρτα.

Χίλιους πεντακόσιους  ’’ασήμαντους’’ νεκρούς έκλαψαν οι  οικογένειές τους πέρυσι και είκοσι χιλιάδες τραυματίες. Όλα  αυτά  έγιναν είδηση στα «ψιλά» των ΜΜΕ και το μόνο που μας απασχόλησε, ήταν ο τραγουδιστής- φίρμα, η Πόρσε και ο πατέρας – βιομήχανος. Ότι είμαστε λαός αμόρφωτος και  στην κυκλοφορική αγωγή, δεν απασχολεί κανένα.

Το ότι η κυκλοφορική συμπεριφορά έπρεπε να διδάσκεται  σε όλα τα επίπεδα της προσχολικής και σχολικής  παιδείας, υποχρεωτικά και επίμονα, έτσι που ο καθένας  να γνωρίζει  και να σέβεται τη γλώσσα της κυκλοφορίας σ’ αυτή την γη, είτε είναι πεζός, είτε ποδηλάτης, είτε  όταν οδηγεί μηχανή, GTI,  η νταλίκα, επίσης δεν απασχολεί κανένα.

Δίνουν όμως μάχη οι υποκριτές μέσα στην βουλή για τη διδασκαλία των θρησκευτικών και της γεωμετρίας, και για τον θάνατο  των ‘’ανωνύμων’’ την ‘’γενοκτονία’’ που λέει και ο Ιαβέρης, δοθέντος ότι τα τροχαία αποδεκατίζουν την πιο παραγωγική ηλικία, δεν τους καίγεται καρφί. Αυτή την ηλικία που είναι ικανή για εργασία, για επιστήμη, για παραγωγή πλούτου, που θα πολλαπλασιάσει πληθυσμιακά το γερασμένο Έθνος.

Ούτε καν το οικονομικό κόστος που ανέρχεται σε δισ., απασχολεί αυτούς που ψηφίσαμε για να μας σώσουν. Πρώτοι, λοιπόν, και στα τροχαία δυστυχήματα- εγκλήματα.  Πρώτοι και  στα ‘’σκουξίματα’’  για την έλλειψη κρεβατιών νοσηλείας στις μονάδες εντατικής θεραπείας για να  νοσηλευθεί  «το τροχαίο».

Κάποιος πρέπει να πει την αλήθεια, πως όσα κρεβάτια ΜΕΘ και αν γίνουν, αν δεν κλείσει η δεξαμενή παραγωγής των τροχαίων δυστυχημάτων,  δεν πρόκειται να φτάσουν να νοσηλεύσουν την αμορφωσιά και την βλακεία. Είτε αυτές οδηγούν Πόρσε είτε  Ντάτσουν.

*Γιατρός και συγγραφέας [email protected]