Του Γ. Λακόπουλου
Αν πάρουμε τοις μετρητοίς όσα απαγγέλει η Φώφη Γεννηματά στις ομιλίες της, το κόμμα της -που ονομάζεται ακόμη ΠΑΣΟΚ, αλλά θα αλλάξει ταμπέλα- εμπνεόμενο από τη σύμπραξη με τον Γ. Παπανδρέου, το όνομα του οποίου θα υπάρχει στη μαρκίζα στις επόμενες εκλογές- ζητάει να ερευνηθεί “καταστροφική για τη χώρα περίοδο της ΝΔ 2004-2009”. Πώς να ερευνηθεί; Με τη σύσταση …Εξεταστικής Επιτροπής στη Βουλή!
Αν είναι κανείς ανυποψίαστος θα αρχίσει να ψάχνει ποια ακριβώς “εθνική καταστροφή” υπήρξε μεταξύ 2004-09, ώστε να πρέπει να συσταθεί ειδική επιτροπή. Αδίκως θα ανησυχήσει. Απλώς η Φώφη υιοθετεί τις θεωρίες των δυο πρώην πρωθυπουργών του κόμματός της.
Ο Κώστας Σημίτης κόβεται για την απογραφή που αποκάλυψε τη δημιουργική λογιστική του. Ο Γ. Παπανδρέου θέλει να θεωρηθεί υπεύθυνος για το Μνημόνιο και το διεθνή οικονομικό έλεγχο στον οποίο οδήγησε ο ίδιος τη χώρα, ο … προκάτοχός του!
Η ίδια η Φώφη Γεννηματά δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με αυτή την περίοδο. Την πέρασε ανώδυνα ως περιφερειάρχης Αττικής και μετά το 2007 στο …σπίτι -της καθώς έχασε στο εκλογοδικείο την έδρα της στην Α΄Αθήνας. Το πολιτικό βάρος της αποτιμήθηκε με τη θέση του που της έδωσε ο Γ. Παπανδρέου όταν κέρδισε τις εκλογές του 2009: υφυπουργός Υγείας.
Θα έλεγε κανείς ότι η προθυμία της να υιοθετήσει τις θεωρίες Σημίτη- Παπανδρέου για την περίοδο της διακυβέρνησης Καραμανλή αποτελεί δείγμα εσωκομματικής αδυναμίας, έστω εσωκομματικών χειρισμών. Από τη στιγμή όμως που θεωρεί ότι με αυτή την περίοδο πρέπει να ασχοληθεί η Βουλή με Εξεταστική Επιτροπή το πράγμα αλλάζει.
Ας δούμε, λοιπόν, τις ακριβώς συνέβη σ’ αυτή την “καταστροφική” περίοδο – σε αντιδιαστολή προφανώς με τη δημιουργική που … ακολούθησε! Δεν μιλάμε για τις αποτυχίες των κυβερνήσεων Καραμανλή- που είναι φανερές, αλλά και εξηγήσιμες, αλλά για την “καταστροφή” που αξίζει διερεύνησης από τη Βουλή. Αν πάρουμε τοις μετρητοίς την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, η οποία παρακάμπτει ότι η κυβέρνηση Καραμανλή παρέδωσε εκτροχιασμένο έλλειμμα, αλλά τα σπριντ ήταν στις 130 μονάδες βάσης και το έλλειμμα στο 125% του ΑΕΠ.
Προφανώς ευθύνονται οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Κανείς δεν θέλει να απαλλάξει τον Καραμανλή από ό,τι του αντιστοιχεί , παρ’ ότι ο ίδιος δεν κατέθεσε ακόμη την εξήγησή του. Αλλά ακόμη και ο Σημίτης αναγκάζεται να παραδεχτεί ότι το Μνημόνιο δεν ήταν η μόνη επιλογή που παρέδωσε. Συνεπώς, ας μην τον καλέσει για μάρτυρα η Φώφη…
ΝΔ: Νίκη με ειδικές συνθήκες
Το 2004 ο Κ. Καραμανλής κέρδισε τις εκλογές -που παραλίγο να κερδίσει το 2000. Κέρδισε έναν αντίπαλο που δεν του έφταιγε σε τίποτε. Απλώς ο Κ. Σημίτης απέφυγε να λογοδοτήσει για την εντολή που έλαβε το 2000 και έστειλε στη θέση του τον Γ. Παπανδρέου μετά από ένα οργιώδες κομματικό παρασκήνιο -που δεν είναι της παρούσης.
Ο Καραμανλής επικράτησε με δυο βασικές υποσχέσεις. Η πρώτη να επανιδρύσει το κράτος που έχει ξεχαρβαλωθεί από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και … Κ. Μητσοτάκη. Η δεύτερη να εκριζώσει και να τιμωρήσει τη διαφθορά που είχε κράτος και βασίλειο -ειδικά στη δεύτερη τετραετία Σημίτη.
Πρέπει να αποσαφηνιστεί σ’ αυτό το σημείο ότι κανένα από τα δυο δεν υλοποιήθηκε. Ούτε το κράτος επανιδρύθηκε, και η διαφθορά δεν τιμωρήθηκε, ούτε καν η υπόθεση του Χρηματιστήριου δεν διαλευκάνθηκε.
Έχουμε λοιπόν αποτυχία και αθέτηση δυο προεκλογικών υποσχέσεων. Μήπως γι’ αυτό πρέπει να παραπεμφθεί ο Καραμανλής σε Εξεταστική επιτροπή; Δεν είναι άσχημη ιδέα υπό την προϋπόθεση ότι θα πάρουμε από την αρχή τις υποθέσεις που δεν πήρε η κυβέρνηση Καραμανλή, ειδικά στο μέτωπο της διαφθοράς.
Αλλά ας προχωρήσουμε. Ο Καραμανλής παρέλαβε τη χώρα κάτω από δυο ειδικές συνθήκες.
Η πρώτη ήταν οι επικείμενοι Ολυμπιακοί Αγώνες, για τους οποίους η Ελλάδα βρίσκεται ακριβώς εκείνη την περίοδο στο εδώλιο του διεθνούς Τύπου ως ανίκανη να τους διοργανώσει. Η ΔΟΕ, που έχει βγάλει ήδη την κίτρινη κάρτα του Σάμαρανγκ, απειλεί να τους αφαιρέσει. Μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν η απόλυτη καταστροφή.
Ο Καραμανλής στην αρχή έκανε μια προσπάθεια να μείνουν στις θέσεις τους όσοι από την κυβέρνηση Σημίτη ήταν υπεύθυνοι για την προετοιμασία. Μετά την άρνησή τους τον έζωσαν τα φίδια για τους σκελετούς που ενδεχομένως του άφησαν.
Για να μην τιναχτεί η χώρα στον αέρα είναι υποχρεωμένος να μπει σε καθεστώς “ευπρεπούς αδράνειας” κατά τη διατύπωση του πολιτικού αναλυτή Λευτέρη Κουσούλη. Δεν μπορεί να βάλει μπροστά καμία από τις πολιτικές που σχεδίαζε, καθώς οι αυτονόητες αντιδράσεις που θα αντιμετώπιζε από το υπόλογο ΠΑΣΟΚ θα υπονόμευαν την πορεία προς τους Αγώνες, άρα την υπόσταση της χώρας.
Πόσο του κόστισε αυτό το διαπίστωσε αργότερα. Πάντως η κυβέρνηση του ολοκλήρωσε το ολυμπιακό πρόγραμμα και ο θρίαμβος που επακολούθησε είναι γνωστός -χάρη στην οργανωτική αρτιότητα της προετοιμασίας από τη Γιάννα Αγγελοπούλου.
Μήπως γι’ αυτό πρέπει να συσταθεί Εξεταστική Επιτροπή; Κι αυτό δεν θα ήταν κακό, αρκεί να έχει υπόψη της η Φώφη, που τη ζητάει, ότι αυτή η επιτροπή, αφού εξετάσει τα οικονομικά στοιχεία, θα φτάσει και στις αναθέσεις δημοσίων έργων. Με τις οποίες ασφαλώς δεν είχε καμία σχέση η κυβέρνηση Καραμανλή- ούτε η Αγγελοπούλου. Όλα ανατέθηκαν επί Σημίτη -ξέρουμε πώς και σε ποιους.
Αποκατάσταση δια της απογραφής
Η δεύτερη συνθήκη της κυβέρνησης Καραμανλή ήταν η αξίωση της Κομισιόν για απογραφή. Είναι η εποχή ακόμη που δεν μπορεί να την επιβάλει νομικά ακόμη, αλλά τη ζητεί γιατί έχει υπόψη της ότι στην Αθήνα μαγειρεύονται τα στοιχεία και πέραν του ορίου 31-12-1999 -με τα δεδομένα του οποίου εντάχθηκε η χώρα στην Ευρωζώνη.
Π.χ. το φθινόπωρο του 2003 υπάρχει δημόσια αναμέτρηση μεταξύ του Έλληνα υπουργού Οικονομικών Νίκου Χριστοδουλάκη και του επίτροπου Πέτρο Σόλμπες για τα δημοσιονομικά της Ελλάδας. Όποιος θέλει όμως περισσότερες πληροφορίες για την άποψη της Κομισιόν γι’ αυτό το θέμα ας ρωτήσει την Άννα Διαμαντοπούλου που ήταν μέλος της και ξέρει.
Ο Γιώργος Αλογοσκούφης έκανε λοιπόν αυτό που θα έκανε οποιοσδήποτε υπουργός Οικονομικών το 2004, ακόμη και αν κέρδιζε το ΠΑΣΟΚ τις εκλογές. Και το έκανε με τον πιο συμφέροντα τρόπο για την Ελλάδα – και κυρίως υπερασπιζόμενος τις προϋποθέσεις συμμετοχής της στο ευρώ.
Έτσι η χώρα μπήκε σε επιτήρηση -που είναι υγιής κοινοτική διαδικασία και όχι τιμωρία- και σε δυο χρόνια αποκαταστάθηκε, βγαίνοντας με τα δημοσιονομικά της τακτοποιημένα και χωρίς καμία αμφισβήτηση.
Ότι σ’ αυτό το διάστημα ο Γ. Παπανδρέου, με τη συνήθη ακρισία του, υποχρεώνεται από τον Κ. Σημίτη να υπερασπιστεί την δημοσιονομική μαγειρική των κυβερνήσεων του, να καταγγέλλει την επιτήρηση και να καταθέτει μομφή για τον Αλογοσκούφη είναι άλλο θέμα.
Όπως άλλο θέμα είναι ότι εκείνη τη στιγμή ο Καραμανλής δεν πήρε άμεσα μέτρα για να καταστήσει μη αναστρέψιμη την έγκυρη δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας στα κριτήρια της Ευρωζώνης.
Εν πάση περιπτώσει όμως οι εκλογές που ακολούθησαν δικαίωσαν τον Καραμανλή- παρά τη σύγκρουση με τη διαπλοκή και τους “νταβατζήδες”. Δηλαδή οι χειρισμοί του και για την απογραφή κρίθηκαν και επικυρώθηκαν από το εκλογικό σώμα.
Για ποιο ακριβώς λόγο ζητάει Εξεταστική Επιτροπή η Φώφη για μια περίοδο -ως το 2007- που αξιολογήθηκε από τους πολίτες στις εκλογές; Έτσι ανοίγει άλλες πληγές, στο κόμμα της κυρίως. Ή μήπως ζητάει να ερευνηθούν και οι υπόνοιες της Κομισιόν για τη δημιουργική λογιστική της δεύτερης τετραετία Σημίτη;
Ακόμη χειρότερα. Οι αριθμοί εκείνη τη στιγμή δεν έχουν κανέναν πρόβλημα. Ούτε υπερχρέωση υπάρχει, ούτε έλλειμμα- με την βούλα τη Κομισιόν. Τι ακριβώς υπαινίσσεται η Φώφη με την Εξεταστική; Να …αλλάξουμε τους αριθμούς και τα δημοσιονομικά δεδομένα; Αντιλαμβάνεται τι λέει;
Άλλος χρεώνει, άλλος πληρώνει
Και πάμε στην δεύτερη περίοδο Καραμανλή, στην οποία εξ άλλου εμφανίσθηκε και το δημοσιονομικό πρόβλημα -που τελικά έφτασε ως την εκτροπή. Σ’ αυτό το πρόβλημα εντάσσονται δυο κρίσιμες παρατηρήσεις.
Η πρώτη είναι ότι πρόκειται για εισβολή της διεθνής κρίσης στην ελληνική οικονομία. Προφανώς η κυβέρνηση βαρύνεται γιατί δεν την αναχαίτισε. Η δεύτερη παρατήρηση είναι ότι η νέα κυβέρνηση Καραμανλή είναι ανίσχυρη και κατέληξε να στηρίζεται στην ψήφο του Παυλίδη. Άρα είναι αδύναμη να πάρει μέτρα.
Ο Καραμανλής πρώτα ζήτησε τη στήριξη της αντιπολίτευσης και παρακάλεσε σχεδόν τον ίδιο το Γ. Παπανδρέου να βάλει πλάτη στο ασφαλιστικό τουλάχιστον για να εισπράξει άφρονα άρνηση. Και μετά έκανε αυτό που κάνουν οι Πρωθυπουργοί στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία: προσέφυγε στο λαό καταθέτοντας ένα πρόγραμμα λιτότητας ώστε να ανακοπούν συνέπειες της κρίσης και να αναστραφεί η δημοσιονομική κατάρρευση για την οποία οι λόγοι είναι βαθύτεροι, και διαχρονικοί. Αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση.
Αν λοιπόν ήθελε να μιλήσει κάποιος για Εξεταστική Επιτροπή αποδεχόμενος τη μετέπειτα θεωρία Παπανδρέου -διότι προεκλογικά δεν έβλεπε κανέναν δημοσιονομικό εμπόδιο παρότι γνώριζε τα στοιχεία- θα περιορίζονταν σ’ αυτό. Αυτή την περίοδο ζητάει η Φώφη να ερευνήσει η Εξεταστική της;
Τότε πρέπει να συνυπολογίσει και τα στοιχεία που δείχνουν ότι η περίφημη υπερχρέωση επί Καραμανλή δεν είναι τίποτε περισσότερο από τα δάνεια για να αποπληρωθούν τα τοκοχρεολύσια από το δανεισμό της περιόδου Σημίτη -που έστελνε τις επιταγές το μέλλον.
Μια μπροσούρα του Γιάννη Παπαθανασίου γι’ αυτό το θέμα το 2010 αγνοήθηκε. Αλλά ουδείς αμφισβήτησε τη μελέτη που παρουσιάσθηκε προ ημερών με τίτλο «The Greek Political Economy: 2000-2015» -από το «Ρεύμα Σκέψης», το Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών Wilfried Martens και τις εκδόσεις Λιβάνη. Η Εξεταστική θα ερευνήσει ποιος πήρε τα δάνεια ή ποιος υποχρεώθηκε να δανειστεί για να τα πληρώσει;
Δεν διάβασαν οι συνεργάτες της Φώφης το συμπέρασμα της μελέτης; “ Η κυβέρνηση της ΝΔ του 2004 ανέλαβε μία ήδη προβληματική οικονομία, καθώς η κυβέρνηση Σημίτη είχε μεταθέσει όλες τις λήξεις ομολόγων και τις δόσεις για τα εξοπλιστικά που είχαν υπογραφεί επί ΠΑΣΟΚ για το μέλλον”. Ούτε ο Σημίτης είπε λέξη.
Υπάρχει και το θέμα του πρωτοφανούς ελλείμματος του 2009 που βαρύνει εξ ολοκλήρου την κυβέρνηση Καραμαλή. Έτσι κι αλλιώς μια κυβέρνηση φέρνει ευθύνη για την υπέρβαση του ορίου που θέτει η ευρωζώνη. Η κυβέρνηση Καραμανλή έχασε τον έλεγχο- ποιος θα το αμφισβητήσει;
Αλλά το έλλειμμα σε μια οικονομία δεν είναι άσχετο από τις τρέχουσες πολιτικές συνθήκες και άλλους παράγοντες. Ειδικά το έλλειμμα εκείνης της χρονιάς δημιουργήθηκε από την αδυναμία του κράτους να εισπράξει βεβαιωμένους φόρους. Όταν έλεγε ο Αλογοσκούφης ότι “κλάταραν τα έσοδα” γιατί “κατέρρευσε ο εισπρακτικός μηχανισμός” ήξερε τι έλεγε.
Αν συνυπολογίσει και το είδος της τυφλής αντιπολίτευσης που έκανε ο Γ. Παπανδρέου -και η Φώφη μαζί του- αντιλαμβάνεται κάνεις πόσο δύσκολο ήταν να τεθεί υπό έλεγχο το έλλειμμα. Εκτός αν πάρουμε τους μετρητοίς τις ανοησίες μιας συγκεκριμένης εφημερίδας που προσέθετε τις εποχιακές και ανανεούμενες προσλήψεις της πενταετίας για να καταλήξει ότι “ο Παυλόπουλος έκανε.. 850.000 προσλήψεις”.
Εν πάση περιπτώσει ο Καραμανλής, ακριβώς επειδή του ξέφυγε η κατάσταση, επέλεξε τον μόνο δρόμο που θα μπορούσε να την αλλάξει: ζήτησε λαϊκή εντολή. Η Γεννηματά ξεχνά ότι οι εκλογές του 2009 ήταν πρόωρες και προκηρύχθηκαν ακριβώς για να αλλάξει η δημοσιονομική κατάσταση.
Το κόμμα της, όταν κέρδισε, με την ίδια στην κυβέρνηση πλέον, έκανε το αντίθετο -ας αφήνουμε τι έλεγε προεκλογικά. Στο τέλος έστειλε τη χώρα να στουκάρει στο ΔΝΤ. Αν γι’ αυτό ευθύνεται ο Καραμανλής, τότε γιατί ο Παπανδρέου δεν πήγε αμέσως σε Μνημόνιο, αλλά έκανε …παροχές; Θα τα ψάξει κι αυτά η Εξεταστική Επιτροπή της Φώφης; Θα αναζητήσει γιατί η κυβέρνηση στην οποία μετείχε έκανε επιλογές για τις οποίες δεν έχει εντολή;
Συμπέρασμα. Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ζητάει κάτι που δεν έχει αντικείμενο και το ζητάει απλώς για να απαλλάξει τον εταίρο της πλέον Γ. Παπανδρέου από τις ευθύνες του. Αν πρέπει να κάνουμε εξεταστική για τον Καραμανλή, τι πρέπει να κάνουμε για τον ΓΑΠ;
Ότι το ζητάει αυτή τη περίοδο, που κάθε άλλο παρά τέτοιες ανοησίες χρειάζονται στο δημόσιο βίο, δείχνει πως τελικά δεν έχει αντικείμενο και η ίδια -ενδεχομένως- δεν έχει και αίσθηση των πραγμάτων. Αν θα υπήρχε μια τέτοια εξεταστική Επιτροπή ο μόνος που θα έβγαινε εκτεθειμένος είναι το κόμμα της.
