Του Γ. Λακόπουλου
Ο Κώστας Λαλιώτης βρήκε πολύ χρόνο για να δει ταινίες με τον Τσώρτσιλ, παρέα με τον Αντώνη Τριφύλλη και να αξιολογήσουν τον ” πατέρα της νίκης”. Με μια σακούλα ποπ κορν στο χέρι προφανώς. Δεν βρήκε όμως ούτε ένα λεπτό για να πάρει θέση στο ανοσιούργημα της διάλυσης του ΠΑΣΟΚ. Από μια κληρονόμο την οποία υπηρετεί, όπως υπηρέτησε και τον προηγούμενο. Έτσι μετά θάνατον στρέφεται εναντίον του Ανδρέα Παπανδρέου και της μνήμης του- όπως είχε στραφεί και όταν ήταν εν ζωή.
Κανείς δεν ξεχνάει ότι ο Λαλιώτης το 1990 ήταν από τους πρωταγωνιστές του “Πεντελικού”. Εκεί που ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ κατήγγειλε ότι επιχείρησαν να τον εκβιάσουν για να κάνει γραμματέα του κόμματος τον Παρασκευά Αυγερινό. Αν έχανε εκείνη την ψηφοφορία θα έχανε το ΠΑΣΟΚ. Αυτό θα τον σκότωνε ενώ ήταν υπόδικος. Τη συνέχεια μπορεί να τη φανταστεί κανείς.
Αν υπάρχει λόγος να αναφερθεί κανείς σήμερα στον Κώστα Λαλιώτη είναι γιατί -κατά τεκμήριο- απέμεινε ο μόνος που μπορεί να αντισταθεί στη διάλυση του ΠΑΣΟΚ. Τουλάχιστον να το επιχειρήσει. Τι έχει να φοβηθεί και σε ποιον δίνει λογαριασμό;
Η μεθόδευση διάλυσης του ΠΑΣΟΚ άρχισε από τον Κ. Σημίτη -για λόγους που όλοι ξέρουν- και στηρίχθηκε από κύκλους που δεν θέλουν να υπάρχει στην Ελλάδα Σοσιαλιστικό Κόμμα. Θέλουν να ξεχαστεί ο Ανδρέας Παπανδρέου και όσα έφερε στο ριζοσπαστικό κίνημα της Μεταπολίτευσης.
Μετά την αποτυχία του Βενιζέλου -που δεν ήταν ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ- να το διαλύσει, ανέλαβαν δυο κληρονόμοι. Η Φώφη Γεννηματά και ο Γ. Παπανδρέου. Έστησαν το κόλπο του “νέου κόμματος” με την ανιστόρητη θεωρεία ότι “το ΠΑΣΟΚ τελείωσε” -την οποία ασπάσθηκαν και εκείνοι που κυρίως όφειλαν αν απορρίψουν, όπως ο Κ. Σκανδαλίδης.
Η Γεννηματά, στην προσπάθεια να κερδίσει τις ελεγχόμενες αρχαιρεσίες του περασμένου Νοέμβριου για ένα κόμμα που δεν υπήρχε, υπόσχονταν στους ανθρώπους του ΠΑΣΟΚ ότι δεν θα το διαλύσει. Φυσικά δεν έλεγε την αλήθεια. Το θέμα είναι αν έλεγε την αλήθεια ο Κώστας Λαλιώτης, που έκανε αναφορές στη διαχρονική “παρουσία ” του Ανδρέα Παπανδρέου, κλείνοντας το μάτι ότι δεν θα επιτρέψει τη διάλυση, αλλά θα αξιώσει να ερωτηθεί η βάση αν θέλει την αυτοδιάλυση ή την επανίδρυση.Αυτό έβγαλε πρώτη τη Φωνή Γεννηματά.
Αλλά από την επόμενη ο Λαλιώτης εξαφανίσθηκε. Τώρα που κυρία στήνει ένα προσωπικό κόμμα για να αντικαταστήσει το ΠΑΣΟΚ- έλεος!- αυτός ήταν σε κάποια σκοτεινή αίθουσα και έβλεπε ταινίες. Δεν ενδιαφέρεται για τη διάλυση του κόμματος που τον ανέδειξε; Δεν θυμάται τίποτε από όσα έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου για την μεταπαπανδρεϊκή εποχή;
Κάποτε ο Λαλιώτης είπε ότι δεν θα γίνει πατροκτόνος. Δεν ήταν αλήθεια, αν λάβουμε υπόψη το Πεντελικό. Αν τότε έκανε λάθος, σήμερα έχει την ευκαιρία να το επανορθώσει. Να σταματήσει τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ, ως φόρο τιμής στον Ανδρέα Παπανδρέου -του οποίου καμάρωνε ότι είναι “ο τέταρτος γιος”. Να εμποδίσει όσους θέλουν να εξαφανίσουν το ΠΑΣΟΚ ώστε στη συνέχεια να κανιβαλίσουν και τη μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου. Να ανοίξει τη συζήτηση για την αναστήλωση του ριζοσπαστικού κινήματος με βάση τις ιδεολογικές αρχές του ΠΑΣΟΚ. Αν δεν τις θυμάται, ας ανατρέξει στα δικά του κείμενα….
Απέναντι στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, ο Λαλιώτης έχει και τον τρόπο και το εκτόπισμα να πάει στο συνέδριό τω διορισμένων τηw Φώφης και να φωνάξει “κάτω τα χέρια από το ΠΑΣΟΚ”. Να διακηρύξει ότι το σοσιαλιστικό κίνημα της χώρας πρέπει να αναγεννηθεί με την ιδεολογία και τα σύμβολά του. Να μετεξελιχθεί σε “Νέο ΠΑΣΟΚ“, με νέα πρόσωπα, νέο λόγο και νέους στόχους, αλλά στις ίδιες ιδεολογικές ράγες. Και ως οργανικός φορέας της Δημοκρατικής Παράταξης- με αντιδεξιό πρόσημο. Που ακούστηκε το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου ουρά του νεομητσοτακισμου;
Αν δεν το κάνει -γιατί βολεύτηκε και δεν τον ενδιαφέρει- ό,τι υπήρξε γύρω του για πάνω απο τέσσερις δεκαετίες- θα πέσει και θα τον πλακώσει. Αυτον ειδικά, που ειναι η <τελευταια κολώνα>. Και αντί για πολιτικά κείμενα , θα του μένει να γίνει σεναριογράφος για ταινίες.
Είτε το αντιλαμβάνεται είτε όχι η 16η Μαρτίου είναι ιστορική μέρα για τον ίδιο. Τον παραπέμπει στον Μάρτιο του 1975. Θα συμβάλλει στην αναβίωση του Προσυνέδριου , που ήταν η πράξη οριστικής θεμελίωσης του ΠΑΣΟΚ; Ή θα μείνει με τους ψημένους καλαμποκόσπορους στο χέρι; Θα βλέπει ταινίες ή θα δει την ιστορία και τις προσωπικές υποχρεώσεις του; Για να δούμε αν κατάλαβε σωστά την ταινία ” Η Πιο Σκοτεινή Ώρα” και τα ιστορικά διλήμματα.
Να δούμε τι εννοεί όταν γράφει ότι “μπροστά στο δραματικό δίλημμα τί κάνεις εάν και όταν το κεφάλι σου είτε είναι είτε πρόκειται να μπει στο στόμα μιας τίγρης, έχουν χρέος να απαντούν κάθε φορά με συναίσθηση της ιστορικής τους ευθύνης Έθνη και Λαοί, Δημοκρατίες και Κόμματα, Πολιτικοί Ηγέτες και Πολίτες”. Αν το εννοεί ότι “σε τέτοιες στιγμές οι αυταπάτες για τον κατευνασμό και την εξημέρωση του «άγριου θηρίου» οδηγεί αναπότρεπτα στην ταπείνωση, στον πόλεμο, στην ήττα και στην υποταγή”.
Αν αντιδράσει με θάρρος θα γράψει ιστορία. Θα είναι σα να ανάβει ενα διαρκές κερί στη μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου και να κρατάει ζωντανές τις ιδρυτικές παρακαταθήκες του. Δεν έμειναν και πολλοί άλλωστε…
Αν μείνει άπραγος για να διασώσει το γραφειάκι του, θα σβήσει ως ασήμαντη υποσημείωση ανάμεσα σε άλλους, που απλώς έκαναν το κομμάτι τους- οι δύσμοιροι- στην ίσκιο του Ανδρέα Παπανδρέου και τώρα υποβάλλουν τα σέβη τους στον μικρομεγαλισμό της Φώφης. Μοιραίοι και άβουλοι… Εχει λιγα 24ωρα να το αποφασίσει…
