Του Γ. Λακόπουλου
Ως τώρα ξέραμε ότι σε κάποιες περιπτώσεις οι κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων διχοτομούνται. Τώρα πέφτουν ιδέες να αρχίσουν τις συνενώσεις. Για την ακρίβεια το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι να συγκροτήσουν κοινή Κ.Ο. αθροίζοντας τους βουλευτές τους – γιατί όχι και τους βουλευτές του Λεβέντη άραγε;- ώστε να γίνουν το τρίτο κόμμα στη Βουλή. Ωραία ιδέα. Ως πρόταση ακούγεται ενδιαφέρουσα απέξω. Αλλά, αν αυτό που προτείνεται είναι το τυρί, ποια είναι η φάκα;
Πέρα από την ανακολουθία αλλιώς να ζητάς τη ψήφο του λαού και αλλιώς να εμφανίζεται στο τέλος, αν ενωθούν οι Κ.Ο. των δύο κομμάτων θα έχουμε την εξής εικόνα: επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ θα είναι η Φώφη και επικεφαλής του Ποταμιού ο Σταύρος. Ποιος από τους δύο θα είναι στη Βουλή ο επικεφαλής της νέας Κ.Ο.; Ποιος θα παίρνει το λόγο όταν έρχεται η σειρά του ‘τρίτου’ κόμματος; Ας το παρακάμψουμε προς το παρόν.
Η πολιτική ασκείται πρωτίστως στη Βουλή. Εκεί ψηφίζονται οι νόμοι, εκεί γίνονται οι μεγάλες πολιτικές συζητήσεις, εκεί εξελίσσονται οι πολιτικές αντιπαραθέσεις, έχει γίνονται τα λάθη, εκεί συγκρούονται οι πολιτικές και οι ιδεολογίες, εκεί αναδεικνύονται τα κοινοβουλευτικά χαρίσματα.
Τα δύο κόμματα, λοιπόν, θα έλθουν εις κοινοβουλευτικήν σάρκαν μίαν, αλλά αυτό το σάρκωμα κάποιος πρέπει να το εκπροσωπεί σ’ ένα ρόλο που είναι μονοπρόσωπος. Ο προτεινόμενος αχταρμάς πρέπει να έχει κάποιον επικεφαλής στο Κοινοβούλιο για την οργάνωση της παρουσίας του στην κοινοβουλευτική διαδικασία. Συλλογικοί θεσμοί δεν προβλέπονται.
Καθώς δεν μπορεί να είναι κάποιος από τους δύο αρχηγούς των δύο κομμάτων -που θα συνεχίσουν να υπάρχουν- θα οριστεί κάποιος τρίτος, που θα λειτουργεί ως αρχηγός Κοινοβουλευτικής Ομάδας χωρίς να έχει κόμμα και χωρίς να έχει πάρει καμιά εντολή ως αρχηγός κόμματος.
Απλώς θα έχει πιάσει κορόιδα τους δύο άλλους που θα του εκχωρήσουν τους βουλευτές τους να κάνει παιχνίδι και οι ίδιοι θα εξελιχτούν σε επιτίμους προέδρους των κομμάτων τους.
Δεν χρειάζεται να σκεφθεί πολύ κανείς ότι πολύ εύκολα θα υπάρξει ενδιαφερόμενος για τον ρόλο. Ο νους του καθενός πάει όπου πάει: κάποιος που δεν μπόρεσε να σταδιοδρομήσει ως αρχηγός από την πόρτα θα μπορεί να το κάνει από το παράθυρο. Θα είναι ο κυρίαρχος των δύο κομμάτων στη Βουλή –άλλωστε ούτε η Γεννηματά, ούτε ο Θεοδωράκης φημίζονται για την κοινοβουλευτική τους δεινότητα.
Αυτό το τρίτο κόμμα της Βουλής θα είναι ωραίο και ισχυρό. Και όταν με το καλό έλθουν οι επόμενες εκλογές θα είναι απολύτως φυσικό να αναλάβει την κοινή εκπροσώπηση στα μπαλκόνια και στα τηλεοπτικά στούντιο, αυτός που είναι γνωστός στους πολίτες από τη Βουλή. Οι άλλοι θα φάνταζαν σαν αργόσχολοι.
Σατανικό; Αυτή, πάντως, είναι η φάκα.
