Του Ανδρέα Δεληγιάννη
Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες και για αρχηγούς μικρών κομμάτων εκτός Βουλής. Μόλις 36 ετών ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος παρέλαβε ένα κόμμα που δεν υπάρχει πρακτικά. Παρ’ ότι μόλις πριν από τρία χρόνια έδειχνε ότι θα εγκατασταθεί μόνιμα στο αριστερό τμήμα της ελληνικής Κεντροαριστεράς- αν δεν την εκπροσωπεί και κατά προτεραιότητα.
Η εκδίκηση του “συστήματος”, – γιατί εγκατέλειψε την κυβέρνηση Σαμαρά-, και τα λάθη του Φώτη Κουβέλη που δεν έκανε σωστή “κονσομασιόν” στους βουλευτές του, άνοιξαν τις πόρτες και η κοινοβουλευτική ομάδα αποδεκατίστηκε.
Η μοιραία κοινή εμφάνιση του Κουβέλη με τον Γ. Παπανδρέου άφησε τη ΔΗΜΑΡ εκτός Ευρωβουλής. Το πουλόβερ στη συνέχεια ξηλώθηκε ως το τέλος κι άλλος για ΣΥΡΙΖΑ τράβηξε κι άλλος για το Ποτάμι.
Ωστόσο κάποιοι έμειναν και πήραν τη σκυτάλη μιας ηγεσίας που απαξιώθηκε άδικα, αλλά όχι ανεξήγητα. Ένας από αυτούς ήταν ο διδάκτωρ της Αγροτικής Οικονομίας από την Βέροια –με πλήθος δημοσιεύσεων σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, συνέδρια και βιβλία και εντυπωσιακή επαγγελματική προϋπηρεσία- που κάθεται σήμερα στην ισχνή αρχηγική καρέκλα.
Ο Θεοχαρόπουλος μετέχει στη ΔΗΜΑΡ εξ αρχής, και έγινε ο δεύτερος γραμματέας της μετά τον Λυκούδη. Πήρε κομματικό αξίωμα στην πιο δύσκολη περίοδο και τα πήγε καλά στη δημόσια παρουσία του. Αλλά το παιχνίδι είχε χαθεί και κανείς σήμερα δεν ασχολείται μ’ αυτό το κόμμα.
Κανείς;
Κι όμως ο νεαρός επικεφαλής της ΔΗΜΑΡ ίσως να είναι περιζήτητος από το φθινόπωρο λόγω….ΠΑΣΟΚ. Η εκλογή της Φώφης Γεννηματά αποκλείει τη συμμετοχή του Κινήματος στις διεργασίες που θα επαναληφθούν για τη συγκρότηση νέου κεντροαριστερού φορέα , με όποια ονομασία και όποιον επικεφαλής.
Ο λόγος είναι απλός: η Φώφη δεν έχει λόγο να παραιτηθεί υπέρ κανενός νέου σχήματος και, όπως είναι φυσικό, θα πάει να μετρηθεί μόνη της στην κάλπη. Μοιραία ο περισσότερο τυπικός εκφραστής του χώρου στον οποίο τέμνονται οι διαδρομές του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ θα είναι ο Θεοχαρόπουλος. Όσοι θα προσπαθήσουν ξανά να κολλήσουν τα κομμάτια μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ θα τον έχουν ανάγκη στο τραπέζι τους- απούσης της νέας πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ.
Είναι αυτό μια αφετηρία από την οποία μια νέα πολιτική φιγούρα μπορεί να ξαναστήσει το “Lego” της ΔΗΜΑΡ που κατέρρευσε όταν επί του προκάτοχου του άρχισαν να φεύγουν κομμάτια από τη μέση;
Μπορεί ο Θεοχαρόπουλος να αναστήσει το κόμμα που προέκυψε από τον ΣΥΡΙΖΑ, αν όχι με την ισχύ του 2012, τουλάχιστον με όσες δυνάμεις απαιτούνται για να θεωρηθεί απαραίτητο συστατικό στοιχείο του πολιτικού συστήματος;
Μπορεί επί των ημερών του να γίνει ένα είδος αμορτισέρ που θα απορροφάει τους κραδασμούς που θα αρχίσουν μόλις εμφανιστούν τα πρώτα σημάδια απογοήτευσης από τον ΣΥΡΙΖΑ;
Γιατί όχι; Ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος είναι πολιτικός χαμηλών πτήσεων αλλά είναι και η προσωποποίηση της ανανέωσης, σε ένα χώρο που ερημοποιήθηκε, αλλά κάποια βλαστάρια έμειναν και μπορούν να ξαναπετάξουν.
Νέο παιδί με ήθος, ηπίων τόνων και συμπαθούς πρόσληψης αντιπροσωπεύει ένα είδος δημοσίου προσώπου που λείπει. Αυτό είναι πλεονέκτημα- αρκεί να ανακαλύψει έναν ιδεολογικό και πολιτικό εξοπλισμό και να κάνει αισθητή την παρουσία του. Όχι σαν συνέχεια του κυρ Φώτη, αλλά σαν ο εαυτός του.
Τελικά ως νέος αρχηγός μπορεί να διαμορφώσει μια ΔΗΜΑΡ στα μέτρα του; Γιατί όχι; Όπως έλεγε μια παλιά αμερικανίδα ηθοποιός : “Όταν όλα τ’ άλλα έχουν χαθεί, το μέλλον είναι ακόμα εκεί”
