Του Τάκη Ψαρίδη
Ο κος Καμμένος στις πιο κρίσιμες στιγμές για τη χώρα κάνει ακριβώς αυτό που επιθυμούν διακαώς να κάνει οι πολιτικοί του αντίπαλοι. Όπως για παράδειγμα να καταθέτει μηνύσεις εναντίον δημοσιογράφων και εκείνοι να σπεύσουν εθελουσίως στην αστυνομία παρακαλώντας να συλληφθούν.
Όπως στα εθνικά θέματα, να χαράσσει δική του εξωτερική πολιτική και να απειλεί να ρίξει την κυβέρνηση γιατί καθώς φαίνεται προτιμά να λέει ΠΓΔ της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ και όχι ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Γιατί προτιμά να ακυρωθεί η συμφωνία των Πρεσπών και έτσι η ΠΓΔΜ, από εκεί που τώρα λέγεται ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, να παραμείνει για τους πάντες και για πάντα σκέτο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
Αυτοί που τον προτρέπουν να ρίξει την κυβέρνηση κατηγορούν τον κο Καμένο ως ακροδεξιό, ενώ οι ίδιοι έχουν συγχωνευτεί με τους ακροδεξιούς του Καρατζαφέρη και έχουν τις ίδιες θέσεις μαζί του στο εθνικό θέμα. Εδώ και τρία χρόνια κάνουν αντιπολίτευση, όχι στη βάση των προβλημάτων της χώρας και της κοινωνίας, αλλά στη βάση του ονόματος του και της συμπεριφοράς του. Και αυτός σαν να μην καταλαβαίνει, επιμένει να κάνει ζημιά στην κυβέρνηση και στη χώρα στο όνομα της πολιτικής του επιβίωσης.
Βεβαίως η συνεργασία μαζί του ήταν απαραίτητη στη βάση της εξόδου της χώρας από τα μνημόνια και της κάθαρσης από την διαφθορά και όντως στους τομείς αυτούς ήταν έντιμη. Όμως τώρα, το ίδιο απαραίτητη είναι και η συνεργασία όλων των προοδευτικών δυνάμεων απέναντι στην δεξιά και ακροδεξιά του κου Μητσοτάκη και όχι μόνο. Απέναντι και στην ευρωπαϊκή ακροδεξιά. Και αυτό, όχι λόγω της συμπεριφοράς και των απειλών του κου Καμένου, αλλά γιατί το απαιτεί ο τόπος και η Δημοκρατία.
Όσο για εκείνους που κατηγορούν τον Σύριζα επειδή δεν συνεργάστηκε με το Πασόκ το 2015, η απάντηση είναι απλή. Ο ελληνικός λαός καταδίκασε το Πασόκ από το 40% στο 5%. Η καταδίκη αυτή δεν θα μπορούσε να αγνοηθεί από κανέναν απολύτως σοβαρό και δημοκράτη πολίτη και κόμμα. Άλλωστε, έχει κανείς καμιά αμφιβολία ότι, σε περίπτωση συνεργασίας, θα είχαν ρίξει την κυβέρνηση από την δεύτερη αξιολόγηση, για να μην πω από την πρώτη;