Του Γ. Λακόπουλου
Ποιος έπεισε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να ορίσει με τον δικό του τρόπο τον φόρο τιμής στους νεκρούς του Πολυτεχνείου – που δεν υπήρξαν σύμφωνα με υπουργούς και βουλευτές του;
Τι τον οδήγησε να βάλει και ολίγη Δεξιά στην εξέγερση του Νοέμβρη, παραβλέποντας ποιοι συνεργάσθηκαν με τη χούντα; Όπως είχε κάνει για την δεξιά συμβολή στην εθνική αντίσταση με όσους συνεργάσθηκαν με τους Γερμανούς.
Πώς του μπήκε η ιδέα να καταλύσει «τα άβατα της Αριστεράς» με αναθεώρηση του «νοήματος του Πολυτεχνείου»; Πώς ακριβώς ο αρχηγός του Βορίδη, του Άδωνι και του Μπογδάνου έχει άποψη για τη συγκεκριμένη εξέγερση;
Το «νόημα του Πολυτεχνείου» είναι αυτό που είναι. Ιστορικά διατυπωμένο , δικαιωμένο, αναλλοίωτο, αυτοεπικαιροποιούμενο και φορτισμένο με αξίες, αγωνιστικό ήθος, οράματα.
Μακριά από τη Δεξιά και τούς δικούς της κώδικες. Δεν ήταν «παλλαϊκή εξέγερση», αλλά κορύφωση των αγώνων της προοδευτικής νεολαίας της εποχής.
Ο Μητσοτάκης αναφέρεται στους πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου, πότε σαν να είναι οικείοι του και πότε σαν να αναφέρεται στο 1821: ό,τι κι αν πει δεν θα τον διαψεύδουν ο Πλαπούτας και ο Νικηταράς.
Ατυχές. Οι πρωταγωνιστές Πολυτεχνείου είναι εδώ. Ζώντες και δρώντες. Αν θέλουμε να μάθουμε κάτι για το μήνυμα του Πολυτεχνείου θα ρωτούσαμε τον Λαλιώτη, τον Χριστοδουλάκη, τον Παπαχρήστο και τόσους άλλους. Πάντως όχι τα παιδιά στο σημερινό Μέγαρο Μαξίμου.
Θα πηγαίναμε στο ΕΑΤ/ΕΣΑ όπου κατέθεσε στεφάνι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να ακούσουμε τη συγκίνηση στη συγκλονιστική ομιλία του Στέφ. Τζουμάκα -της Συντονιστικής στο Πολυτεχνείο και πριν στη Νομική- μπροστά στο κολαστήριο που τον κρατούσαν.
Η επίθεση αλλοίωσης των μηνυμάτων του Πολυτεχνείου από τον Πρωθυπουργό αυτοπροσώπως, είναι ανιστόρητη και γραφική.
Πού το βρήκε ότι «η επέτειος αποκτά νέο νόημα μέσα στις περιστάσεις στις οποίες γιορτάζεται” και συνεπώς «σήμερα το μήνυμα το Πολυτεχνείου είναι η προστασία της Δημόσιας Υγείας»;
Πότε έγινε θεωρητικός των λαϊκών αγώνων και αποφαίνεται ότι «το διαχρονικό αίτημα για ελευθερία συμπληρώνεται από την υπευθυνότητα την οποία όλοι πρέπει να δείξουμε για να βγούμε πιο ισχυροί αλλά και πιο ενωμένοι από αυτήν την πρωτοφανή περιπέτεια»;
Ποιος τον έβαλε να λέει ότι «το πραγματικό μήνυμα των αγώνων του λαού μας για ελευθερία και δημοκρατία απαιτεί, ειδικά σε συνθήκες πανδημίας, να τιμήσουμε την ιστορία μας και την επέτειο του Πολυτεχνείου με διαφορετικό τρόπο»;
Πώς νομιμοποιείται να λέει « ελεύθερα επιλέγουμε οι ίδιοι να περιορίσουμε κάποια δικαιώματά μας για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας, αυτούς που αγαπάμε αλλά και το κοινό καλό. Γιατί ελευθερία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς υπευθυνότητα».
Αυτά νομίζει ότι ήταν το Πολυτεχνείο; Δεν άκουσε τίποτε για «Ψωμί – Παιδεία- Ελευθερία» «Κάτω ο φασισμός», «Κάτω η χούντα», «Δημοκρατία» «Εθνική ανεξαρτησία;» που δονούσαν εκείνο το τριήμερο την Αθήνα;
Για 46 συναπτά χρόνια η εξέγερση τιμάται με το σύνθημα «Το Πολυτεχνείο ζει”. Εφέτος η Δεξιά ανέλαβε επισήμως να το σκοτώσει.
ΥΓ: Όπως έγραψε στη Huffington post.gr ο καθηγητής του ΕΜΠ Κ. Θεολόγου , αυτό που καθορίζει τη μνήμη του Πολυτεχνείου είναι ότι «ο ηρωισμός έχει αθωότητα, άγνοια κινδύνου, δέσμευση σε ανώτερο σκοπό και σε αξίες, Περιέχει την απερισκεψία, τον αυθορμητισμό, στοιχεία ονομάζουμε αυτοθυσία και αυταπάρνηση».
Καμιά σχέση με τις πρόχειρες μπουρδολογίες που κάποιοι έγραψαν για τους κορυφαίους του Πολιτεύματος. Όχι του «Καθεστώτος», που είπε η Κατερίνα Σακελλαροπούλου -που ακούστηκε και στις αναφορές της στα μηνύματα του Νοέμβρη ως πρωθυπουργική ηχώ.
