Ιδιωτικοποίηση της δικαιοσύνης;

Του Ιωάννη Δαμίγου

Με αυτά που συμβαίνουν στον χώρο της δικαιοσύνης και με την υπαλληλική φιλοκυβερνητική συμπεριφορά του εισαγγελέα, στα παράνομα και παράτυπα που επιμελώς αγνοεί, ίσως έχει συμβεί κρυφή πώλησή της και έχει ιδιωτικοποιηθεί ήδη! Έτσι μόνο μπορεί να δικαιολογηθεί η κωλυσιεργία, η αδράνεια, η κάλυψη και τα εμπόδια που δημιουργεί με ζηλευτά ανακλαστικά, σε ό, τι και όποιον προσπαθεί να παρουσιάσει ή ακόμα και να ελέγξει στοιχεία.

Η άοκνη προσπάθειά του να ερμηνεύει κατά το δοκούν ακόμα και το σύνταγμα και η αιτιολόγηση που άστοχα και επιπόλαια προβάλει, προσβάλει άμεσα τον θεσμό και μοιάζει με αυτήν του ελλιπέστατου παιδείας, ψευδόμενου κυβερνητικού εκπροσώπου. Διαρκώς εμφανίζονται, ο ίδιος αλλά και η “περίφημη” εισαγγελέας της ΕΥΠ, υπεράνω του νόμου, ως αυτόκλητοι αυτοκράτορες ελέω θεού!

Όπως ο CEO της ιδιωτικοποιημένης, όμως, εταιρείας ηλεκτρισμού πρώην ΔΕΗ, που αμείβεται όπως ορίζει, πουλά και αγοράζει ελεύθερα. Εάν έχει ιδιωτικοποιηθεί εν αγνοία μας, να πάψουμε να αποδίδουμε την εμπιστοσύνη μας στην ελληνική δικαιοσύνη. Άλλως, να συνειδητοποιήσουμε τάχιστα, πως δεν έχουμε να κάνουμε με ένα σκληρό καθεστώς, αλλά με μια συγκαλυμμένη στυγνή δικτατορία, χωρίς στρατιωτική εκπροσώπηση!

Καθώς ο καθωσπρεπισμός περίσσεψε πια και είναι δυσανάλογος με την πραγματικότητα. Αποφασίζουν και διατάσσουν, μόνο! Διαθέτουν τους ανάλογους ¨Γεωργαλάδες” και ακόμα καλύτερους προπαγανδιστές, ακροδεξιούς υπουργούς και όλα τα ΜΜΕ υπό αυστηρό, πληρωμένο, έλεγχο.

Ιδιωτικοποιώντας έμμεσα και την δικαιοσύνη, που αποτελεί ως γνωστό το τελευταίο καταφύγιο του φτωχού και αδικημένου, δεν απομένουν παρά ελάχιστα δικαιώματα για διεκδίκηση. Ψυχροί εκτελεστές αστυνόμοι, δολοφονούν νέους και … απαλλάσσονται!

Η δύναμη που επιδεικνύει κυνικά, μέσω των προκλητικών αποφάσεών της, αποτρέπει οποιαδήποτε αντίδραση, ειδικότερα σε έναν δουλοπρεπή από συνήθεια, κουρασμένο, φοβισμένο και απαίδευτο λαό, που έχει χάσει το χαμόγελο και την διάθεση του, στον διαρκή αγώνα για οριακή επιβίωση. Με θύματα τους νέους και τις νέες, σε καταδίκη μιζέριας, πριν ξεκινήσουν την ζωή τους.

 Όταν το δίκαιο υποτάσσεται στο συμφέρον του ισχυρού, τότε δικαιολογημένα να μιλούμε για ιδιωτική κερδοφόρα εταιρεία αποφάσεων. Λειτούργημα, όρκοι και σεβασμός, με αυτόν τον εισαγγελέα και τους υπόλοιπους εκπροσώπους της  … δικαιοσύνης, ακούγονται σαν φάρσα! “Οι αθώοι των Αθηνών”!