Του Χρόνη Πολυχρονίου
Εάν πριν λίγα χρόνια ισχυριζόσουνα ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα γινόταν Αρχηγός της ΝΔ και στην συνέχεια Πρωθυπουργός της Χώρας, θα έπεφτε το γέλιο της αρκούδας. Αυτή ήταν η εικόνα του. Δεν ισχύει το ίδιο για την αδελφή του Ντόρα. Σε αυτήν αναγνωρίζεται ότι είχε το προβάδισμα. Και όμως έτσι έχουν δυστυχώς σήμερα τα πράγματα. Εάν μάλιστα πήγαινες λίγο παρά κάτω και προέβλεπες ότι Αντιπρόεδρος της ΝΔ, στην θέση των Ε. Αβέρωφ, Γ. Ράλλη κλπ, θα ήταν ο Άδωνης Γεωργιάδης, θα σε παίρνανε με τις πέτρες.
Όχι τόσο γιατί η κληρονομική εξουσία εξέλειπε από την Ελλάδα, όσο για το γεγονός ότι μερικοί από αυτούς τους κυρίους που μας κυβερνάνε σήμερα, είχαν μετρηθεί και είχαν βρεθεί στο παρελθόν ελλιποβαρείς ως προς το κύρος και την συγκρότηση που διέθεταν καθώς και για τις προθέσεις που δημοσίως εμφανίζανε. Κυρίως όμως για το βάρος της ευθύνης που είχαν επιδείξει στο παρελθόν και έχουν αποτυπώσει αδρά μέχρι σήμερα, για λογαριασμό της μεγάλης παράταξης της λαϊκής Δεξιάς στην Χώρα μας.
Κανείς δεν περίμενε τίποτα καλλίτερο από αυτούς, παρά να μας οδηγήσουν από το κακό στο χειρότερο. Και ότι βιώνουμε σήμερα ως κοινωνία, είναι τα αποτελέσματα μιας ύποπτης, βάναυσης και στρεβλής ‘δημοκρατικής’ λειτουργίας, μέσα από τις γνωστές πραξικοπηματικές διαδικασίες συγκεκριμένων κύκλων, τις οποίες όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε, πότε και πως έγιναν. Από ποιους έγιναν και για λογαριασμό ποιων έγιναν.
Η Χώρα μας βασανίζεται σήμερα από ανίκανους και επικίνδυνους ανθρώπους. Η Ελλάδα είναι ο Λαός της. Και αυτός ο Λαός υποφέρει καρτερικά μέσα στην πανδημία από μια αυταρχική, ασταθή και ασυνάρτητη Κυβέρνηση. Μια Κυβέρνηση που τον οδηγεί σε ολική καταστροφή την ώρα που χρειάζεται λίγο κατανόηση, λίγο στοργή, κουράγιο και πολύ αλληλεγγύη. Τίποτα δεν πάει καλά. Ούτε στο μέτωπο της πανδημίας, ούτε της εργασίας, ούτε σε αυτό των επιχειρήσεων και της Οικονομίας. Και βέβαια ούτε καν στα εθνικά θέματα. Το μόνο σωσίβιο που της απομένει, αυτής της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, είναι το εμβόλιο και τα καλοπληρωμένα Μέσα προπαγάνδας. Η πικρή αλήθεια, η πραγματικότητα, σκεπάζεται από ένα πέπλο σιωπής και παραπληροφόρησης, προς όφελος μιας πολύ καλά στημένης ιστοριούλας των ολίγων και προνομιούχων.
Πάμε τώρα στην Αντιπολίτευση. Την Αξιωματική Αντιπολίτευση που δεν είναι άλλη από αυτόν τον ίδιο μόνο του, προσωπικά τον Αλέξη Τσίπρα. Φαίνεται πως η εσωστρέφεια στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ τον απασχολεί πολύ περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Τόσο όσο να μην του επιτρέπει να ανοιχτεί ακόμη πιο αποφασιστικά στον κόσμο και να αποχτήσει ακόμη μεγαλύτερη γείωση με την κοινωνία. Να εμπνεύσει ξανά σε αυτόν τον κόσμο την ελπίδα και την προοπτική για καλλίτερες ημέρες. Εάν αυτά που φτάνουν στα αυτιά μας ότι μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ με τα αρχικά Α.Γ. διατυμπανίζει ότι μεθοδεύεται να μην ληφθούν ως ισότιμες, στις επερχόμενες εσωκομματικές εκλογές, οι ψήφοι των i-SYRIZA ηλεκτρονικά εγγεγραμμένων μελών σε σχέση με τους παλαιότερους, τότε αυτό θα αποτελεί ανέντιμη και πολεμική ενέργεια εις βάρος της παράταξης ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και του ίδιου του αρχηγού της. Το πολύ-πολύ να επιφέρει ένα ακόμη δεύτερο μεγάλο κύμα απογοήτευσης και απομάκρυνσης δυσαρεστημένων πολιτών από το χώρο αυτό, προς όφελος τρίτων. Και εμείς που τα λέμε αυτά, ζούμε μέσα στις γειτονιές και τα χωριά και πονάμε πάρα πολύ.
Έχουν γίνει κατά καιρούς διάφορες άλλες προτάσεις στον Αλέξη Τσίπρα για τον απεγκλωβισμό του από αυτή την τροχοπέδη του εναγκαλισμού με το 3%, προς όφελος ενός πελαγωμένου Λαού και όχι τόσο αυτής της ίδιας της Αριστεράς. Δεν μπορεί το κόμμα του 32% να συμπεριφέρεται σαν ένα μικρό κόμμα. Χρειάζονται περισσότερες πρωτοβουλίες. Έχει ακουστεί για ‘ανένδοτο’ αγώνα. Για έγκαιρη κατάρτιση ψηφοδελτίων, έχει γραφτεί. Για ‘συνεργασίες’ χωρίς υποχρεωτική προσχώρηση, με άξια στελέχη της κοινωνίας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και του συνδικαλισμού έχει προταθεί. Για μεγάλο άνοιγμα στο χώρο της δημοσιογραφίας έχει φανεί η ανάγκη του.
Η πρόταση για ανανέωση και εμπλουτισμό του υπάρχοντος προβεβλημένου και όχι μόνο πολιτικού προσωπικού, έχει γίνει πλέον ή ορατή. Για ένα σαφές, ρεαλιστικό και δεσμευτικό Σχέδιο Κυβερνητικού Προγράμματος στην τελική του προς ψήφιση μορφή, που θα απευθύνεται στοχευμένα σε συγκεκριμένες τάξεις πολιτών, πόσα δεν έχουν γραφτεί. Τέλος και προκειμένου να ανακτηθεί μία ακόμη μεγαλύτερη προσέγγιση με την κοινωνία, έχει διατυπωθεί το αίτημα και η ανάγκη για ανάληψη πρωτοβουλιών για Προγραμματικές συγκλήσεις με τις υπόλοιπες δυνάμεις του προοδευτικού τόξου. Άλλωστε με Απλή Αναλογική θα γίνουν οι επόμενες Εκλογές.
Κυττάξτε, η πολιτική δεν είναι για τους πολιτικούς. Είναι για τον Λαό. Δεν είναι χόμπι. Είναι θυσία. Δεν είναι επάγγελμα. Είναι υποχρέωση και στράτευση στην υπηρεσία του Λαού και για λογαριασμό του. Και βεβαίως υπέρ των συμφερόντων του. Αυτό είναι το μοναδικό κριτήριο που στέκει. Άσχετα εάν ο Λαός καμιά φορά το ξεχνάει, όπως έχει συμβεί με αυτήν εδώ ακριβώς την Κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη.
Καλές Γιορτές σε όλους. Με υγεία.