Του Παύλου Αλέπη
Οι μυαλοπώληδες της οδού Μάντισον, όπως έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, καλλιεργούν την θρησκεία της μαζικής κατανάλωσης, αλλά η πολιτική απέχει πολύ…
Δεν χρειάζεται να απομακρυνθείς πολύ από τον κόσμο της διαφήμισης για να βγει κάπως συμπέρασμα. Αρκεί να θυμηθείς πως ένα αξιώματά τους ,είναι λογικά πεντακάθαρο. Χωρίς καλό προϊόν είναι αδύνατον να κάνεις καλή διαφήμιση…
Για προϊόν Νέα Δημοκρατία- πολύ έγκαιρα -είχε μιλήσει ο έμπειρος επικοινωνιολόγος κ. Λούλης, τον θυμόσαστε; Ο εκ των διαδόχων του, στις πολιτικές συμβουλές κ. Θεοδωρικάκος, ούτε που τον θυμάται, πολλώ μάλλον τα λεχθέντα απ’ αυτόν. Ότι είναι προϊόν φθαρμένο…
Υπέπεσε λοιπόν σε νοητική ύβρι με την αρχαιοελληνική σημασία….. Γιατί έπρεπε να είχε δει έγκαιρα το προϊόν Κυριάκος που κλήθηκε να πλασάρει στην αγορά. Γιατί αν το είδε και προχώρησε από την πολιτική του ευθύνη, τότε ιδού η ύβρις,όπως την βλέπουμε μέσα από την ατέλειωτη σειρά γκαφών…και πολιτικών αδυναμιών που αδυνατεί να ξεφύγει.
Οι ψηφοφόροι αφελείς είναι, αλλά όπως και οι απελπισμένες νοικοκυρές, δεν ανέχονται την αναποτελεσματικότητα. Και καμιά… καταχώρηση δεν την ανατρέπει, καμιά δημοσκοπική προσπάθεια κατασκευασμένη. Ούτε καμιά…. αποσιώπηση, του τι συζητείται -κατ’ ιδίαν -από στελέχη και… αποκόμματα.
Και μπορεί προσωρινά να αποκρύβονται τα νεοφιλελεύθερα αίτια που οδήγησαν στην παγκόσμια κρίση, αλλά είναι αδύνατον να αποκρυφτεί η νοοτροπία της απεγνωσμένης παλινόρθωσης της, με παλαιά και νέα πρόσωπα. Παλαιά και νέα τρικ….
Οι γκάφες απλά αποκαλύπτουν μύχιες σκέψεις και σχέδια. Σχέδια που ξεσκεπάζουν δεύτερες επεξεργασμένες νεοφιλελεύθερες αρπακτικές πρακτικές που υπόσχονται τα πάντα στους ιδιώτες. (Όπως γνωρίζουμε καθόλου ιδιώτες με την αρχαιοελληνική σημασία του όρου….)
Όπως θα έχετε παρατηρήσει, οι κατασκευαστές εικόνας εργάζονται μεθοδικά. Αφού διακίνησαν το δήθεν τέλος των ιδεολογιών, αφού έπεισαν τους αφελείς πως δεν υπάρχουν διαφορές και αφού ποτέ δεν αναλύθηκαν (ούτε αποδόθηκαν) οι ευθύνες της κρίσης και αφού επιτέθηκαν ανηλεώς και τρομοκράτησαν πρώτα τον πνευματικό κόσμο και αμέσως μετά, την μεσαία τάξη, τώρα ξεκινούν από νέα αφετηρία.
Μια βελτιωμένη -εκ των πραγμάτων- γι’ αυτούς, αφετηρία, αφού και οι φτωχοί και οι φοβισμένοι έχουν πληθύνει…
Το τι προβάλλουν το γνωρίζετε. Στην θεωρία πως με τις νέες τεχνολογίες, χρειάζονται νέες εργασιακές προσαρμογές… (Άλλωστε γι’ αυτό χτυπήθηκαν οι παλαιές συστηματικά).
Πράγματι αυτό κρύβει ποσοστό αληθείας. Πράγματι οι σχέσεις με την νέα μορφή εργασίας απαιτούν προσαρμογές. Αλλά γιατί αυτές θα πρέπει να είναι πάντα σε βάρος των εργαζομένων και όχι στην ευκαιρία εκκαθάρισης των ικανών από τους ανίκανους ….επιχειρηματίες;
Ας το μεταφέρουμε αυτό και στην Πολιτική νοερά: Δεν νομίζετε πως είναι μοναδική ευκαιρία να εγκαταστήσουμε μια αξιοκρατία, με το κριτήριο ποιος παράγει πολιτική και ποιος όχι; Όλοι το λένε, χωρίς να το…λένε. Πως τα πρόσωπα αλλάζουν για να μην αλλάξουν οι πολιτικές….
Η πρόσφατη γκάφα Κυριάκου για τον τομέα της Υγείας, όπου στο μυαλό του έχει δωρεάν δημόσιους υπαλλήλους σε ιδιωτικά νοσοκομεία, ήταν μόνο η αφορμή. Αφορμή για να επανέλθει στην μνήμη μας η αξία της πολιτικής ιδεολογίας. Όχι ιδιωτικοποιημένη όπως την προμοτάρει με κάθε ευκαιρία, ο Κυριάκος. Πώς την θέλουμε ακριβώς;
Οραματική ενός μεθοδευμένου κοινωνικά συνόλου, με κανόνες και δεσμεύσεις, με κοινωνικές ευαισθησίες, με υποχρεώσεις και διαρκή αγώνα ή απλά μιας παραχώρησης δικαιωμάτων σε ιδιώτες που θα κοστολογούν κατά το δοκούν την όποια παροχή; Δεν το βλέπουμε πως οι…σχεδιαστές του Κυριάκου τον βάζουν να τάζει συστηματικά και στοχευμένα;;; Έχουν ή δεν έχουν ευθύνη;;;
Οι απαντήσεις δεν μπορούν να είναι απλές. Βλέπετε κατ’ επανάληψη έχει αποτύχει το Κράτος-ρυθμιστής, λόγω αδυναμιών της Πολιτικής και της Δημοκρατίας. Και αυτό μας κουνά η συντηρητική και η ακροδεξιά που εκπροσωπείται από την ΝΔ, ακόμα και η αξιοπρεπής πλευρά της, που …προτιμά την σιωπή επί του παρόντος….
Δυο πυλώνες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την κρίση του πολίτη δεν βοηθούν. Η Δικαιοσύνη -με την εδραίωση αισθήματος δικαιοσύνης ότι και να γίνει- και τα ΜΜΕ με την ουσιαστική πληροφόρηση πεπραγμένων και αδυναμιών για όλους τους πρωταγωνιστές. Αντ’ αυτού δημόσιος λόγος της συμφοράς… και του ιδιωτικού συμφέροντος.
Πότε άραγε θα δούμε ότι πάμε στην μάχη της κάλπης, με συγκρούσεις εικονικές, χαρακωματων, εντυπώσεων και επικοινωνίας. Πότε θα μπορέσουμε να παρακάμψουμε το μιντιακό μπούλινγκ χειραγώγησης που μας διασκεδάζει για να κρύψει;;; Εδώ δεν υπάρχουν ευθύνες;;;
Για να είμαι απολύτως ειλικρινής και όσο γίνεται λιγότερο γκρινιάρης, ομολογώ πως τελευταία κάπως έχει μεταστραφεί το κλίμα και πληθαίνει η αμφισβήτηση των τσακαλιών της πολιτικής φιλοτεχνίας που… ζωγραφίζουν πλαστά σκίτσα και πρόσωπα. Οι παλαιοί έγραφαν πως η αλήθεια λάμπει πάντα. Οι πιο προσγειωμένοι, της εποχής, λένε πως μπορεί να μην λάμπει, αλλά τουλάχιστον να είναι ευκρινής.
Ο πιο ειλικρινής πάντως, ο Βλαδίμηρος Λένιν, όταν έλεγε πως στην Πολιτική δεν υπάρχει ηθική, μόνον σκοπιμότητα…
Επομένως στην κάλπη το δια ταύτα.