Γράφει ο Δημήτρης Ελέας*
Δεν θα έγραφα κάτι, αν δεν είχα διαβάσει από καθαρή τύχη και μόνο, τι έγραψε η αυστριακή εφημερίδα, Wiener Zeitung, πριν λίγες ημέρες, για την Οικογένεια Μητσοτάκη, αλλά, και τα όσα είπε ο “λαϊκός” τραγουδιστής Διονύσης Σαββόπουλος.
Δυστυχώς, οι Έλληνες, τα τελευταία χρόνια έχουν φτωχοποιηθεί και ζουν με κουπόνια σοβιετικού στυλ . Εικόνες S.O.S. από την υποθηκευμένη Ελλάδα, και όχι καρτ ποστάλ από νησί. Κάτι που είναι απαράδεκτο. Λίγοι πολιτικοί θα έφταιγαν περισσότερο, όσο οι πολιτικοί της Οικογένειας αυτής. Που σχεδόν πάντα εξευμένιζαν και διατυμπάνιζαν τις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού ως τις απολύτως απαραίτητες. Υπήρξαν οι εισαγωγείς!
Υπάρχει πάντα το πρόβλημα, στην ελληνική πολιτική σκηνή, πως ένας φεύγει, ένας έρχεται (παραδείγματα: Βαρβιτσιώτης φεύγει, Βαρβιτσιώτης έρχεται! Κεφαλογιάννης φεύγει, Κεφαλογιάννη έρχεται! Παπανδρέου φεύγει, Παπανδρέου έρχεται! Καραμανλής φεύγει, ανιψιός Καραμανλής έρχεται! Βούλτεψης φεύγει, Βούλτεψη έρχεται!). Αλλά εδώ, Μητσοτάκης φεύγει…, και όλο το Σόι μέσα, όλη η Οικογένεια μέσα! Έτσι δεν είναι;
Όταν το 1995, βρέθηκα για πρώτη φορά στο Λονδίνο και επισκέφτηκα τα φτωχότερα προάστια, είδα το πόσο η αγγλική κοινωνία είχε επηρεαστεί από τον θατσερισμό. Έβλεπες συνθήκες ορυχείου μέσα στην κοινωνία, αν πραγματικά ήθελες να δεις. Ο θατσερισμός συνεχίστηκε, για πολλά χρόνια, ακόμη και όταν ανέλαβε ο Τόνι Μπλερ. Σήμερα, μερικές περιοχές της Αγγλίας είναι από τις φτωχότερες της Ευρώπης. Βάρβαρες επιπτώσεις είναι αυτές κι όχι αστεία…
Έτσι, και τα μέλη της Οικογένειας αυτής, “χτυπάνε” τους φτωχούς και δίνουν συγχωροχάρτι σε πάμπλουτους “γκάνγκστερ”, φίλους, μεγάλα πορτοφόλια, και κολλητούς τους που πλούτισαν εν μια νυκτί. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά. Γιατί μια κοινωνία χρειάζεται πλούσιους με ήθος και παλιές αξίες, όπως ο αείμνηστος Μουζάκης των Κλωστών “Πεταλούδα”, όπως ο Καρέλιας, ο Θεοχαράκης, αλλά όχι “γκάνγκστερ” πλούσιους.
Μέσα στο παρελθόν, στο DNA της Οικογένειας αυτής, υπάρχει και η Αποστασία. Που παραδόξως, τα ελληνικά ΜΜΕ έχουν βοηθήσει, αυτή η θλιβερή πράξη να μετατραπεί σε μέρος του μύθου του πατέρα, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, αλλά και της Οικογένειας. Κάτι απίστευτο. Πώς θα το εξηγούσε αυτό η πολιτική επιστήμη; Μήπως είναι το –είναι και τίτλος βιβλίου– η πολιτική ως επάγγελμα; (Στον Αριστοτέλη όμως, κάθε πολίτης, είναι δυνάμει πολιτικός.) Και πως να μην βροντοφωνάξει το πλήθος «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά».
Πού έχει βρεθεί πλέον η ελευθερία του τύπου στην Ελλάδα; Να φιγουράρει κάτω από χώρες της Αφρικής. Καλύτερα να κυβερνούσαν την Ελλάδα “topless dancers” παρά η Οικογένεια αυτή. Να αναφέρουμε ή, να μην αναφέρουμε και τις υποκλοπές; Με ύπουλους, δεν μπορείς να παίζεις με κανόνες ιπποτών. Από σεβασμό στους νεκρούς δεν αναφέρουμε την τραγωδία στα Τέμπη…
Στις μέρες της Οικογένειας, και του Κυριάκου Μητσοτάκη, έχουν αρχίσει να βαφτίζουν τα κουπόνια οικονομικής στήριξης με αγγλικές λέξεις, ώστε αυτά, να γίνονται λιγότερα αντιληπτά. Πόσο προσβλητικό μπορεί να είναι όλο αυτό. Μα δεν γίνεται έτσι, αυτή η Οικογένεια, “Νονός” της Ελλάδας; (Σαν να λέμε δηλαδή, ας επιτραπεί, “Νονός” της νύχτας!) Κατάσταση, που κάποιος με νου, από μακριά, θα αντιληφθεί ως “crime and punishment in Greece…”
Πόσο κρίμα, επίσης είναι, που τόσο “ύποπτα πλησίασε” πολιτικούς του Κέντρου και της Αριστεράς –είναι πολλοί οι μοντέρνοι εφιάλτες!– ώστε να ανέβουν υποκλινόμενοι στο άρμα της Οικογένειας. Είναι να λυπάσαι πλέον, πως αριστεροί πολιτικοί ξεχνάνε τον λαό, είναι υποψήφιοι της συντηρητικής παράταξης, γαμπρίζοντας, ευφραινόμενοι μετά άφθονης σαμπάνιας, μπράντι και πούρων. Σοβαρολογώ. Ο Βιομήχανος τάδε ας είναι υποψήφιος… Μία σοβαρή, γκολικού τύπου Δεξιά, δεν είναι ποτέ πρόβλημα.
Κατανοώ, πως μέσα στην Οικογένεια υπάρχει αγώνας (εδώ “φαντάζομαι”, δεν λέω πως συμβαίνει κάτι τέτοιο), να εισέρχονται στις “μάχιμες τάξεις” της: αθλητές, δημοσιογράφοι, και πολιτικοί του αριστερού χώρου. (Μα αυτό δεν είναι άγραφος κανόνας και στους βασιλικούς οίκους;) Ίσως, να μην φαίνεται (εδώ “φαντάζομαι πάλι”, δεν λέω πως συνέβη κάτι τέτοιο) πως μέσα στο DNA της Οικογένειας, υπάρχει και η εν δυνάμει έκπληξη, πως μια μέρα, θα σου μιλήσει για την Πολιτεία του Πλάτωνα, που βρίσκεται θαμμένη στο υπέδαφος της Αθήνας, και πάλι, μόνο αυτή η Οικογένεια θα τη φέρει στο φως. Ζήτω! Για την Ατλαντίδα έχουμε κάτι;
Αυτή η Οικογένεια –σε προσωπικό επίπεδο, σαφώς, είναι όλοι τους συμπαθείς– δεν μπορεί να ισχυρίζεται και να παρουσιάζεται ως εκσυγχρονιστική και μεταρρυθμιστική για τα δημόσια ζητήματα του τόπου. Είναι το άκρως αντίθετο, για αυτό και η Wiener Zeitung (το άρθρο υπέγραφε δημοσιογράφος ο Ferry Batzoglou), μίλησε για «ελληνική κληρονομική δημοκρατία». Σχεδόν διερωτήθηκε η εφημερίδα: «είναι αυτό δημοκρατία δυτικού τύπου;»
Υπάρχει η βεβαιότητα, πως κάποιο άλλο κόμμα, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει άκρως καλύτερα τις τρεις μεγάλες απειλές με τις οποίες είναι αντιμέτωπη η Ελλάδα. Και όχι, η Οικογένεια Μητσοτάκη, και το κόμμα μέσα από τις οργανωτικές δομές του οποίου δραστηριοποιείται. Ο δημοσιογράφος, Γιώργος Λακόπουλος, έγραψε με νόημα «Η ΝΔ δεν είναι πλέον κόμμα, αλλά επιχείρηση της Οικογένειας Μητσοτάκη». (Είδαμε τις απειλές για την Ελλάδα, σε προηγούμενο άρθρο, και αυτές είναι: το δημογραφικό, η οικονομική κρίση, και η τουρκική απειλή.)
Η Θάτσερ της Ελλάδας δεν μπορεί… Είναι καιρός, ο ελληνικός λαός, να τους στείλει σπίτι τους. Οικογενειοκρατία, νεποτισμός, και «εργαλειοθήκη» του σιδηρού θατσερισμού δεν αρμόζουν στο έθνος του Περικλή. Ο νεοφιλελευθερισμός πρώτα σε φτωχοποιεί και μετά σου μοιράζει ελεημοσύνη. Ούτε κουπόνια αρμόζουν, κύριε αξιόλογε τραγουδιστή της μετα-χρεοκοπημένης ντόπιας ελίτ! Ο λαός, να πει, ένα δυνατό: Καληνύχτα Θάτσερ! Καληνύχτα Οικογένεια! Ο λαός να αναλάβει τις ευθύνες του…
*Δημήτρης Ελέας [Dimitris Eleas] είναι πολιτικός επιστήμονας που ζει στη Νέα Υόρκη και συνεισφέρει άρθρα σε εφημερίδες, περιοδικά, και news sites. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του μέσω e-mail: [email protected].
—