Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Κανείς υπεύθυνος δεν μιλά, κανείς δεν γράφει μια αράδα, ούτε ένας δεν σχολιάζει για το μεγάλο αναμενόμενο έγκλημα, που παίρνει διαστάσεις φριχτής “πανδημίας” στην προβληματική κοινωνία μας. Την εγκληματικότητα των …. παιδιών μας! Όλο και πιο συχνά αναφέρονται περιστατικά βίας, άγριας επιθετικότητας ανηλίκων εναντίον ανηλίκων!
Κλοπές υπό την απειλή μαχαιριών, συμμορίες που στήνουν καρτέρι, συμπλοκές οπαδών, βιασμοί, εκφοβισμός, τρομοκρατία, ακόμα και ξυλοδαρμό καθηγητή! Μπολιάσαμε τον αθώο κόσμο τους, γιατί παιδιά είναι και πως μπορούν να φταίνε, με ό, τι πιο αισχρό τους προσφέραμε, μέσω της συμπεριφοράς μας, της συνήθειας μας, της εγκατάλειψης λόγο έλλειψης χρόνου και της ¨ενήλικης” κακής αντιγραφής μας.
Αφήσαμε τα παιδιά μας ανυπεράσπιστα στις ορέξεις κάθε επιτήδειου, εκτεθειμένα στους σκοπούς πονηρών, που εκμεταλλεύονται την αθωότητά τους, την περιέργεια, την επιπολαιότητα και την συνεχή απουσία προσοχής των γονέων τους. Καθώς τα προβλήματα ξεκινούν από την οικογένεια, συνεχίζουν στο προβληματικό και ακατάλληλο σχολείο, μεταφέρονται ως στοιχείο αδυναμίας στην παρέα και καταλήγουν σε ανταγωνιστικές δοκιμασίες αποδοχής στον δρόμο.
Οι πρώτες εξετάσεις στην επιδεικτική και παράτυπη συμπεριφορά για είσοδο στην … συμμορία. Ανακαλύπτοντας την αναγνώριση και την ύπαρξη ως προσωπικότητας, που δεν είχε ποτέ την δυνατότητα να εισπράξει από δικαιολογημένους μόνιμα απόντες οικείους, αυστηρούς κριτές. Την διαπαιδαγώγηση την ανέλαβαν από καιρού “άλλοι”, αυτοί που λειτούργησαν ως ευκολία απασχόλησης, από την ανάγκη παιχνιδιού και συζήτηση τριβής παιδιού και γονέα, διαθέσιμοι όποια ώρα επιλογής από … τηλεοράσεως αρχικά και ηλεκτρονικών παιχνιδιών μετέπειτα. Και μοιραία κατάντησαν ό, τι έβλεπαν και ό, τι έπαιζαν.
Το πάντα σκοπούμενο σύστημα, κατάφερε εύκολα και γρήγορα να διαφθείρει πρώτα τους απαίδευτους ενήλικες, υιοθετώντας έναν ανεύθυνο τρόπο ζωής και μετά τα ευάλωτα παιδιά. Δεν έφτανε που χάσαμε τους εαυτούς μας κυνηγώντας χίμαιρες, τώρα χάνουμε και τα παιδιά μας, πριν καν ξεκινήσουν την ζωή τους.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει χειρότερη αποτυχία αυτής, γιατί θα μας …. ξεπεράσουν, τόσο σε τρόπους, όσο και σε σκοπούς! Το παιδομάζωμα “ψυχών” ήδη συντελείται και τα αποτελέσματα δεν θα αργήσουν να αποδώσουν έργο. Τα πρώτα συμπτώματα έχουν ήδη καταγραφεί και αυξάνουν περιοδικά. Ανησυχία καμιά, ούτε προβληματισμός! Μία αναφορά έστω! Για τα παιδιά μας μιλάμε! Όχι, έχουμε άλλα προβλήματα τώρα! Κατά μάνα, κατά κύρη……..