Του Μέλιου Ανδρικόπουλου
Δεν είναι θετικό κάποιες φορές να έχεις εμπειρίες. Δεν είναι καλό πολλές φορές να έχεις μνήμη. Το πράγμα αγριεύει και χειροτερεύει όταν συστηματικά διάφοροι φορείς του κράτους ,της πολιτείας,των συστημικών μέσων ενημέρωσης,προσπαθούν απεγνωσμένα να μας πείσουν ότι αυτά που ζήσαμε,αυτά που -επί δεκαετίες- βιώσαμε,ήταν λάθος,ήταν αυταπάτη,ήταν χίμαιρα .Και προσπαθούν, με όλα τα μέσα που διαθέτουν,να μας πείσουν,ότι δεν πρόκειται να ξανάρθουν τα όμορφα χρόνια της ανεμελιάς,της ξεγνοιασιάς,της δημιουργίας,της ζωτικότητας,της ανθρώπινης αλληλεγγύης, των πραγματικών και αληθινών ανθρώπων.
Σήμερα-όλο αυτό το λεφούσι- προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν αξίζουμε τίποτα -και μάλιστα-, χάρη μεγάλη μας κάνουν που μας αφήνουν να υπάρχουμε ,αφού δεν παράγουμε τίποτα,δεν προσφέρουμε τίποτα και δαπανά πολλά το κράτος για τη επιβίωσή μας!!Εδώ είναι τι κλειδί!!Σήμερα βιώνουμε την απέραντη δραχμοποίηση(ευρωποίηση) των πάντων!! Όλα -μα όλα- αγοράζονται,όλα πωλούνται,όλα είναι διατιμημένα!!Οι κυβερνήσεις, κατάφεραν σήμερα οι άνθρωποι,οι Έλληνες να αισθάνονται επαίτες. Με την επιδοματική πολιτική που ασκούν κατάφεραν να ισοπεδώσουν,να διαλύσουν μία δημιουργική,ζωντανή κοινωνία και να μετατρέψουν τους άλλοτε σημαντικούς και σπουδαίους ανθρώπους σε ανθώπινα ράκη που σέρνονται.
Έχουν δημιουργήσει μία κοινωνία μίξερ, που αλέθει καθημερινά τους κατοίκους αυτής της χώρας. Με αποτέλεσμα ,να καίγονται τα ξερά μαζί με τα χλωρά, οι άνθρωποι που εργάστηκαν -και εργάζονται-για δεκαετίες και προσέφεραν πολλά σε αυτόν τον τόπο να εξισώνονται με αμφιλεγόμενα πρόσωπα,άγνωστης ταυτότητας,άγνωστης χώρας προέλευσης κι αμφίβολων σκοπών και στόχων ….
Η χώρα έχει πάρει έναν επικίνδυνο κατήφορο. Η ελληνική κοινωνία είναι κατακερματισμένη και το πολιτικό προσωπικό -όλων των κομμάτων- σφυρίζει αδιάφορα,το καθένα από τη δική του θεώρηση των πραγμάτων και σύμφωνα με τους δικούς του κοντόφθαλμους σκοπούς. Δυστυχώς στα πολιτικά πράγματα της χώρας έχουν εισέλθει άνθρωποι που δεν μπορούν να δούν πέρα από το κομματικό όφελος και το προσωπικό τους συμφέρον. Γι αυτό και επιδίδονται σε ανέξοδες κοκορομαχίες που ουδόλως ενδιαφέρουν τους έλληνες πολίτες.
Ωστόσο,αυτοί με τη στάση τους παρασύρουν στη παρακμή και όλους τους υπάρχοντες κρατικούς φορείς της χώρας. Ακολουθούν -φυσικά- και όλοι οι άνθρωποι του επιχειρείν, οι ”βαρκάρηδες” και όσοι έχουν γερό κομπόδεμα σε ελληνικές και ξένες τράπεζες.Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης,είναι να ενισχυθούν και να ισχυροποιηθούν οι κάθε είδους συντεχνίες.Έτσι,γεμίσαμε ”μαγαζιά”.
Κομματικά μαγαζιά,εκδοτικά μαγαζιά,ιατρικά μαγαζιά,θρησκευτικά μαγαζιά,τραπεζικά μαγαζιά κλπ κλπ..Όλοι αγωνιούν και βιάζονται να βρεθούν κάτω από τη στέγη κάποιου μαγαζιού. Και όταν μπαίνουν,ξεχνούν και τις ρίζες τους και τις καταβολές τους. Αποποιούνται τάχιστα και αρχές και αξίες μιας ζωής. Μοναδικά πιστεύω τους είναι πλέον τα πιστεύω του εργοδότη τους. Ο κάποτε υπερήφανος ΄Ελληνας,που ο τράχηλός του δεν υπέμενε ”ζυγό”, σήμερα πασχίζει να φορέσει τις αλυσίδες του,να ενταχθεί στην ”ομάδα του” και στη συνέχεια ισοβίως να κάνει τον ψόφιο κοριό.!!
Αυτοί είναι οι πετυχημένοι του σήμερα!!Αυτό είναι το νόημα της επιτυχίας,με βαρύ τίμημα βέβαια…Την εκποίηση της ίδιας τους της ύπαρξης,την περιφρόνηση της ίδιας τους της ψυχής …Έτσι,φτάσαμε στο σημείο ,να θεωρούνται πλέον εχθροί του συστήματος ,οι ελεύθερες προσωπικότητες,οι ανεξάρτητες φωνές, οι ποιητές,οι ανένταχτοι. Οι συστημικοί τους αποφεύγουν μη τυχόν και τους ”περάσουν” ανατρεπτικές ιδέες που θα θέσουν σε κίνδυνο τη συμβιβασμένη ζωή τους,την εξαρτημένη καριέρα τους,την δανεική ευτυχία τους. Κυρίως ,φοβούνται μη τυχόν και ακούσουν αλήθειες που τους ταράξουν, μη τυχόν και η βολεμένη ζωή τους κινδυνέψει…
Δεν είναι τυχαίο που η ελληνική κοινωνία έχει μετατραπεί σε κοινωνία καταθλιπτικών,ανικανοποίητων και δυστυχισμένων ανθρώπων. Είναι αποτέλεσμα της εκτεταμένης διαστροφής των πάντων. Η εκτεταμένη εγκληματικότητα που υπάρχει σήμερα,είναι αποτέλεσμα αυτής της διάσπαρτης ψυχοπαθολογίας με ότι αυτό συνεπάγεται…Όποια πέτρα κι΄αν σηκώσεις,συναντάς την απάτη, όποια συναλλαγή και αν κάνεις, αντιμετωπίζεις την εξόφθαλμη κλοπή.
Γι αυτούς ίσως είναι μία αναγκαιότητα,οι δικαιολογίες πάντα θα υπάρχουν, η συμπεριφορά τους όμως έχει δημιουργήσει μία αλυσιδωτή πραγματικότητα, στην οποία , κανένας πλέον δεν εμπιστεύεται κανένα. Οι άνθρωποι κλείστηκαν στον εαυτό τους,απογοητεύτηκαν ,δεν εμπιστεύονται πλέον ανθρώπους και τέλος παραιτήθηκαν από τα πάντα.
Η σύνθετη αυτή κατάσταση,δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ούτε άμεσα,ούτε μπορεί το υπάρχον πολιτικό προσωπικό να πάρει μία σειρά πρωτοβουλιών για ν ανατρέψει την τραγική πορεία των πραγμάτων. Απέχουν πολύ από την κατανόηση και προσέγγιση του προβλήματος. Η υπάρχουσα νοσηρή κατάσταση έχει κακοφορμίσει και μόνο με σημαντικές ανατροπές και ρήξεις σε όλους τους τομείς και ανάδειξη φωτεινών προσωπικοτήτων μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε έξοδο από αυτή την απελπιστική κατάσταση. Ποιοί θα διώξουν τη βαρυχειμωνιά; Ποιοί θα διώξουν το απροσπέλαστο σκοτάδι; Ποιοί θα μας οδηγήσουν στο Φως;