Του Βασίλη Κόκκα
“Την άνοιξη βάλαμε γκολ… Από τά αποδυτήρια… Τυχερό ή όχι, δεν έχει σημασία… Τό γκολ είναι γκολ!!Και τό πανηγυρίσαμε έξαλλα…Δικαίως…Και μετά επαναπαυθήκαμε πλήρως…
Αλλά τό παιχνίδι δεν είχε τελειώσει….Αντίθετα, μόλις είχε αρχίσει…Και ήταν επικίνδυνο παιχνίδι…Άσπρο ή μαύρο…Ρουλέτα ρώσικη ..Ζαλισμένοι από τό μεθύσι της πρόσκαιρης επιτυχίας, ξεχάσαμε τούς κανόνες, παραβλέψαμε συστήματα και τακτικές….Αντί νά βάλουμε τη μπάλα κάτω, αρχίσαμε τις καμινάδες….
Ρίχναμε τη μπάλα στην εξέδρα….Αφήσαμε χώρο στον αντίπαλο…Κλειστήκαμε όλοι στην περιοχή μας….Ο αντίπαλος μάς παίζει μονότερμα….Πυρετός και παραζάλη…Ο βασιλιάς είναι γυμνός και πεισματικά αρνείται νά καλύψει τη γύμνια του….
Οι παίκτες παραπαίουν, αδυνατούν νά αλλάξουν μία μπαλιά, νά κάνουν ένα συνδυασμό τής προκοπής….Διώχνουν τη μπάλα και όπου πάει…..Και τό τεχνικό επιτελείο, όταν δε τσακώνεται μεταξύ του και δέν καθυβρίζει ο ένας τον άλλο, αδυνατεί νά δώσει συμβουλές και νά επανακαθορισει τακτικές μήπως και αποφευχθεί η συντριβή και τό μακελειό…
Ακόμα και οί πιο φανατικοί τής εξέδρας αποκαρδιώνονται από τό θέαμα τής άτακτης υποχώρησης….Μόνον τα μεγάφωνα τού γηπέδου, μονότονα παίζουν κακόγουστα,χρυσοπληρωμενα ηχητικά σποτάκια πού απευθύνονται σε ιθαγενείς…..
Τά tests αντί νά αυξάνονται, μειώνονται….Οί πολιτικές πρόληψης παραμένουν εν υπνώσει σέ διαρκή χειμερία νάρκη….Η πρωτοβάθμια περίθαλψη απλά παρακολουθεί, ξεχασμένη σε μία γωνία στο κόρνερ τού γηπέδου…..
Αρχίζουμε να “τρώμε ” τά γκολ, τό ένα μετά τό άλλο…Βροχή, ατέλειωτη βροχή….Έστω και τώρα, άς αμπαρώσουμε την πόρτα!!Αφού δυσκολευόμαστε, πολιτικό σύστημα και νεοελληνική κοινωνία, νά παίξουμε μπάλα με τούς όρους τού 21ου αιώνα, τουλάχιστον άς μην παραδοθούμε αμαχητί….
Άς αντιγράψουμε έστω τις τακτικές τού 1960!! Άς θυμηθούμε τό μάγο τής άμυνας Χελένιο Χερέρα…..Άς παίξουμε ΚΑΤΕΝΑΤΣΙΟ….Αυτήν την πολύ καλά οργανωμένη και σφιχτή αμυνα, η οποία είναι προσαρμοσμένη στο νά μή δίνει ευκαιρία στον αντίπαλο για γκολ…..Άς τό κάνουμε τώρα….Για τις ζωές μας….Χωρίς δισταγμούς και αμφιταλαντεύσεις….Χωρίς περιστροφές….Συνειδητά….Αυτό προέχει τώρα…Αυτό είναι τό μείζον….
Σέ κάθε περίπτωση θα ρθει η ώρα πού οί διοικούντες και τά αφεντικά θα πρέπει νά λογοδοτήσουν…..Για την απερισκεψία και την αμεριμνησια τους….Άς μην έχουν την αυταπάτη η την ψευδαίσθηση ότι αβρόχοις ποσί θα ξεπεράσουν τόσα λάθη, τέτοιες παραλείψεις και κυρίως αυτήν την αχρείαστη και τόσο ενοχλητική αλαζονεία…
Όταν παντού γύρω μας κυριαρχούν ο πόνος, ή θλίψη, η αβεβαιότητα, η μελαγχολία…..