Του Γ. Λακόπουλου
Μερικοί δεν το βάζουν ποτέ κάτω. Το καινούργιο «μότο», -που εκπέμπεται από τον αφρό της κυβερνητικής προπαγάνδας είναι ότι στην υπόθεση του ιού πρέπει να «έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες».
Να μιλάνε μόνο ο Τσιόδρας, και ο Μόσιαλος, άντε και ο Άδωνις με τον Χαρδαλιά. Ανάμεσα στα διαγγέλματα του Μητσοτάκη εννοείται.
Δεν ξέρουμε πώς εννοούν τη Δημοκρατία και την Ενημέρωση. Ή μάλλον ξέρουμε. Να μιλάει μόνο η κυβέρνηση και τα αφεντικά τους. Είναι «κρίσιμες» στιγμές και δεν επιτρέπεται αντίλογος.
Επειδή όμως αυτό είναι χοντρό για να το πουν ευθέως, το καλύπτουν με το πρόσχημα να μιλούν «μόνο οι ειδικοί». Οι άλλοι μόκο.
Κόμματα, γιατροί, συνδικαλιστές, δημοσιογράφοι, δεν «δικαιούνται δια να ομιλούν». Αν το κάνουν είναι «σούργελα» ή « μιζαδόροι». Μεταξύ μας: κοίτα ποιοι μιλούν για μιζαδόρους.
Το κόλπο είναι παλιό δεν πιάνει. Οι ειδικοί έχουν τον σεβασμό και την υποστήριξη της κοινωνίας όταν μιλούν.
Αλλά οι άνθρωποι δεν διεκδικούν το μονοπώλιο στην ενημέρωση. Μιλούν γι’ αυτά που είναι ειδικοί και γι’ αυτά που ξέρουν.
Τα άλλα τα ξέρουν οι άλλοι. Ο γιατρός στην εντατική ξέρει ότι δεν έχει γάντια να χειρουργήσει. Η νοσοκόμα ξέρει ότι δεν έχει μάσκα να προστατευθεί.
Ο συνδικαλιστής ξέρει ότι οι προσλήψεις προσωπικού που διαφημίζει η κυβέρνηση είναι μπαλαμούτι. Ο εργαζόμενος στο δημόσιο σύστημα υγείας ξέρει ότι έχει στηθεί φάμπρικα για να κονομάνε οι ιδιώτες.
Ο άνθρωπος της αγοράς ξέρει ότι η αισχροκέρδεια φουντώνει ανεμπόδιστα.
Ο δημοσιογράφος ξέρει ότι το Μέγαρο Μάξιμου μοιράζει το κρατικό χρήμα ανεμπόδιστα για «καμπάνια» που έχει στην ούγια αγιογραφίες για τον Μητσοτάκη.
Δεν γίνεται να μην μιλήσουν γι αυτά. Ο Τσιόδρας ξέρει τα επιδημιολογικά ιατρικά, τα κλινικά δεδομένα στη χώρα, ο Μόσιαλος τη στατιστική της επιδημίας, τις τεχνικές αντίδρασης της πολιτείας, τις διεθνείς προσπάθειες, τις λειτουργίες των συστημάτων υγείας. Τα ξέρουν, τα λένε και μπράβο τους.
Αλλά υπάρχουν και άλλοι που ξέρουν. Την καθημερινή αγωνία των ανθρώπων στα νοσοκομεία. Την αποκρουστική προπαγάνδα της εξουσίας. Τις υπόγειες συναλλαγές της κερδοσκοπίας. Τις ελλείψεις, τις παραλείψεις, τις παραπλανήσεις.
Αυτοί είναι υποχρεωμένοι να μιλούν. Αρκεί να λένε την αλήθεια. Ούτε η Δημοκρατία, ούτε η ελευθεροτυπία αναστέλλονται σε καιρούς επιδημίας.
Δεν αναστέλλεται ούτε ο δημόσιος έλεγχος. Χωρίς διακρίσεις.
Δεν γίνεται όταν Έλληνες ευρωβουλευτές κάνουν τη δουλειά τους στο Ευρωκοινοβούλιο, να «βλάπτουν τη χώρα τους» και όταν ο Μητσοτάκης έφερνε στο Ζάππειο τον ανθέλληνα Βέμπερ -για να λέει ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι… “κομμουνιστική»- να ωφελούσε τη χώρα.
Όπως δεν αναστέλλεται και η έλλειψη τσίπας των γελωτοποιών του βασιλέως. Και σ’ αυτή τη κρίση κουνάνε το δάκτυλο στη κοινωνία. Κάνουν μαθήματα δημοκρατίας και ενημέρωσης, από τις αυλές των ολιγαρχών και τα σαλόνια της κυνικής μιντιαρχίας .