Κοινοποίηση δημοσκοπήσεων: το όνειδος της συγκυρίας

Του Γ. Λακόπουλου

Ποιος τις παραγγέλνει; Πόσο κοστίζουν; Ποιος πληρώνει; Πώς διενεργούνται; Γιατί τις κοινοποιούν;

Ποιος τις ελέγχει; Πώς ξέρουμε ότι έγιναν όπως λένε αυτοί που τις έκαναν και δείχνουν αυτά που λένε ότι δείχνουν;

Έτσι κι αλλιως σ’ αυτή τη δουλειά η αδιαφάνεια είναι για κάποιους τρόπος δουλειάς.

Νάναι καλά ο Νίκος Παππάς που ως υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ που είχε κάθε λόγο να βάλει κανόνες και δεν το έκανε. Ήταν απασχολημένος να αφήσει το κόμμα του χωρίς  φιλικό τηλεοπτικό κανάλι.

 Μιλάμε για τις «δημοσκοπήσεις» που είδαν ως τώρα το φως της δημοσιότητας. Τέσσερις-πέντε, ζωή νάχουν. Αλλά το υπονοούμενο το πιάσαμε:  προσπαθούν να λειτουργήσουν σαν αυτοεκπληρούμενες προφητείες.

Αφού δείχνουν οι δημοσκόποι ότι η κυβέρνηση τα κάνει όλα καλά, σημαίνει ότι τα κάνει όλα καλά. Και ας φωνάζουν όλοι οι κλάδοι για τις παραλείψεις και τις πονηρίες της. Ειδικά στην Υγεία.

 Αφού δείχνουν ότι «αν είχαμε εκλογές την επόμενη Κυριακή τι θα ψηφίζατε» , οι απαντήσεις είναι «ΝΔ με τα δυο χέρια, «ο Μητσοτάκης έχει τις είκοσι μονάδες διαφορά στο τσεπάκι”. Τρέμε, απλή αναλογική.

«Αν είχαμε εκλογές την επόμενη Κυριακή». Τι ειρωνεία. Δεν υπάρχει τίποτε πιο διαστροφικό από το να ρωτάς τον άνθρωπο που μένει κλεισμένος στο σπίτι του από το φόβο τη πανδημίας, και δεν ξέρει τι του ξημερώνει, τι θα ψήφιζε.

Δεν υπάρχει τίποτε πιο παραπλανητικό να οδηγείς στο συμπέρασμα ότι αυτός που πρέπει να τη βγάλει δυο μήνες με 800 ευρώ- αν είχε δουλειά ως τώρα- αυτός που ξέρει ότι θα μείνει  άνεργος και αυτός που ξέρει ότι δεν θα ξανανοίξει το μαγαζί του και αν θα υπάρχει χώρος για το επάγγελμα του, θα ψηφίσει δαγκωτό Μητσοτάκη.

Θα μπορούσε να συμπληρώσει κανείς ότι δεν υπάρχει και τίποτε πιο αθέμιτο-για  να μην που ανέντιμο- να κοινοποιείς αυτά τα «ευρήματα.»

 Αν κάποιος παρήγγειλε μια δημοσκόπηση -προφανώς δεν μπήκε μόνος του στα έξοδα ο δημοσκόπος να την κάνει, εκτός αν δεν έχει έξοδα- είχε το λόγο του. Αλλά η κοινοποίηση δείχνει το πελάτη: κάνει νιάου στα κεραμίδια.

Ότι δουλεύει σ’ αυτή τη δραματική περίοδο, το  κύκλωμα πελάτης- δημοσκόπος είναι παράδοξο- αλλά ο καθένας όπως καταλαβαίνει. Ότι  στη  συνέχεια βγαίνουν τον αέρα οι «πίτες» είναι όνειδος της εποχής.

Φυσικά είναι δικαίωμα του καθενός να το κάνει. Δουλειά είναι κι αυτό-ενώ ο άλλος πουλάει «μαθήματα αρχαίων σε παιδιά» με πέντε ευρώ και είναι και υπουργός. Αλλά καλό να ήταν να ξέρουμε τον εντολέα.

Οι εταιρίες ερευνών ενδεχομένως έχουν κάποιο ρόλο και στην επιδημία. Οι σοβαρές όμως δεν κάνουν εμπόριο.

Π.χ. οι παροικούντες ξέρουν ότι ο παλαίμαχος Ντίνος Ρουτζούνης με τη Κάπα-Research «μετράει». Αλλά δεν το κρεμάει στα μανταλάκια. Ενημερώνει  όποιους πρέπει να ενημερώσει  επαγγελματικά και τέλος.

Συνιστά κυνισμό να προσπαθείς να εκμαιεύσεις από ανθρώπους που αγωνιούν για τη ζωή και το μέλλον τους, πρόθεση ψήφου και άποψη για τους πολιτικούς και τα κόμματα.

Αυτή την εποχή, που προσπαθούν να ξεπεράσουν πολιτικούς και κόμματα και να συσπειρωθούν στην τρέχουσα κυβέρνηση- θα το έκαναν για οποιαδήποτε- για να περάσει το δράμα.

Ο κυνισμός πολλαπλασιάζεται όταν προσπαθείς -ή προσφέρεσαι -να πουλήσεις πολιτική πραμάτεια με στατιστικές κομματικών προτιμήσεων, την ώρα που η μόνη στατιστική που έχει σημασία αυτή τη εποχή, είναι αυτή που δείχνει τις προτιμήσεις του θανάτου.