Του Γ. Λακόπουλου
Ας αφήσουμε τους δυο πρώτους διαδόχους του Ανδρέα Παπανδρέου- τον Σημίτη και τον Γ. Παπανδρέου. Σε τελευταία ανάλυση πήραν υψηλό ποσοστό στις εκλογές. Να δούμε τι έγινε στη συνέχεια.
Ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ανεξάρτητα από τις προσωπικές ιδιοτυπίες του, είναι -και σήμερα- το καλύτερο πολιτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και ο πιο προικισμένος πολιτικός της γενιάς του, με υψηλό δείκτη ευφυΐας, εντυπωσιακό δημόσιο λόγο και προσωπική συγκρότηση.
Ωστόσο υπήρξε μέτριος υπουργός, κακός υποψήφιος και χειρότερος αρχηγός- έστω και αν οι επιδόσεις από το 13% , στο 8% και από εκεί στο 4% δεν ήταν αποκλειστικά έργο των χειρών του.
Πάντως, ως επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ απέτυχε. Ο βασικός λόγος ήταν ότι δεν είχε πολιτική γραμμή και ιδεολογικό στίγμα ανάλογο με τη ιστορία του ΠΑΣΟΚ. Ουσιαστικά το εξέτρεψε από τις ράγες του. Και το πλήρωσε πρώτος ο ίδιος.
Η Φώφη Γεννηματά δεν έχει τα προσόντα του Βενιζέλου –το καλύτερό της είναι η αποστήθιση κείμενων- δεν ανήκει στους αρίστους της γενιάς της και έχει αποτύχει ήδη -σε σχέση με την αποστολή που της ανατέθηκε το 2015- καθώς κάνει κάνει χειρότερο: το καταργεί.
Ανέλαβε να ανασυγκροτήσει το ΠΑΣΟΚ. Αντί γι’ αυτό προσπαθεί να βάλει στη θέση του άλλο σχήμα υπό τον έλεγχό της και κανει σειρά λαθών: η λειτουργία χωρίς τα όργανα με ένα περιβάλλον αναξιόπιστων προσώπων, η καταψήφιση της απλής αναλογικής, η συμμαχία με τον Γ. Παπανδρέου, ο ανιστόρητος διμέτωπος…
Στην α
λυσίδα προσέθεσε και την διαμόρφωση όρων διάσπασης μετά την τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής. Μια ομάδα στελεχών -της επιρροής του Νίκου Ανδρουλάκη, αλλά και ο Γραμματέας του οργάνου- έκαναν το αυτονόητο, όπως είχαν δικαίωμα: κατέθεσαν μια πρόταση.
Ούτε στα κανάλια εμφανίσθηκαν, ούτε την αντιπαράθεση έβγαλαν εκτός του οργάνου. Ζήτησαν ψηφοφορία σε μια πρόταση τους. Έτσι λειτουργούν τα δημοκρατικά κόμματα.
Η Φώφη βρήκε την αφορμή να ξηλώσει την Κεντρική Επιτροπή- κι έτσι δικαίωσε όσους της προσάπτουν ότι δεν είχε την πλειοψηφία. Αλλιώς θα επέτρεπε την ψηφοφορία και όλα θα ήταν κανονικά. Διέλυσε, αυταρχικά, τα όργανα, προτού διαλύσει ολόκληρο το ΠΑΣΟΚ, ή να το κρύψει σε άλλο σχήμα υπό τον έλεγχό της.
Αυτό το λάθος κάνει το ποτήρι να ξεχειλίζει. Παλαιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ -που δεν μετέχουν στη δράση του, αλλά ενδιαφέρονται για την πορεία του -να σκέφτονται ότι είναι ώρα να παρέμβουν.
Εξοργίζονται με την ιδέα ότι η Φώφη ουσιαστικά συντάσσεται με όσους “ντρέπονται να είναι ΠΑΣΟΚ” . Δεν κατανοούν πώς είναι δυνατόν να διαγραφεί από τον πολιτικό χάρτη ένα ιστορικό κόμμα με ισχυρό αποτύπωμα και διακριτή ιδεολογία. “Ούτε καν το συνέδριο δεν έχει καταστατικό δικαίωμα διάλυσης του κόμματος” λένε, σχολιάζοντας τις αναφορές σε προηγουμενη αποφαγη για <νεο φορέα της Κεντροαριστεράς, που επικαλούνται ο Ευ. Βενιζέλος , ο Ν. Ανδρουλακης, αλλά και η Γεννηματά.
Θεωρούν απαράδεκτη τη συμπεριφορά όσων στρέφονται εναντίον του ΠΑΣΟΚ ενώ υπήρξαν υπουργοί και στελέχη του και δεν κατανοούν τη συμπαιγνία Φώφης – Γ. Παπανδρέου. “Θα μας βρουν απέναντι, αν διαλύσουν το ΠΑΣΟΚ”, λένε.
Ήδη ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, στενός συνεργάτης του Γ. Γεννηματά και του Αν. Παπανδρέου -και υπουργός του Σημίτη-δημοσίως με άρθρο του επισήμανε τους κινδύνους στους οποίους μπαίνει το ΠΑΣΟΚ με την καθαίρεση των συμβόλων του.
Ο Απόστολος Κακλαμάνης δραστηριοποιείται για να αποτραπεί η εξαέρωση του Κινήματος. Ο Θαν. Τσούρας, η Βάσω Παπανδρέου και άλλοι παρακολουθούν την αυτοακύρωση του ΠΑΣΟΚ .
Είναι αξιοπρόσεκτο ότι και νεότερα -εν ενεργεία στελέχη του ΠΑΣΟΚ- δεν αντιλαμβάνονται τις μεθοδεύσεις της Γεννηματά. “Ή θα πάμε ένα ελληνικό Επινέ, ή θα ανασυγκροτήσουμε το ΠΑΣΟΚ” λένε απορρίπτονται τις ερμαφρόδιτες επιλογές της σημερινής ηγεσίας.
Αναφέρονται στην “επανίδρυση” του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος στο Épinay-sur-Seine, έξω από το Παρίσι, όταν ανέλαβε γραμματέας του κόμματος ο Φρανσουά Μιττεράν και υιοθετήθηκε η στρατηγική του Κοινού Προγράμματος της Αριστεράς, της συνεργασίας δηλαδή με το τότε ισχυρό ΚΚ Γαλλίας, που δικαιώθηκε συνέχεια με τις εκλογικές νίκες των σοσιαλιστών.
Σ’ αυτό το κλίμα αρκετοί παλαίμαχοι του Κινήματος σχεδιάζουν να αντιδράσουν και η παρέμβασή τους θα πάρει την μορφή κραυγής αγωνίας με στόχο να σταματήσει ο … αντι-ΠΑΣΟΚικός κατήφορος. Όχι μόνο από τη Φώφη αλλά και από πρόσωπα που σταδιοδρόμησαν στον ΠΑΣΟΚ πήραν αξιώματα -και όχι μόνο- και τώρα το θεωρούν απαξιωμένο και θέλουν να διαλυθεί.
Καθώς το ΠΑΣΟΚ έχει μπροστά του δυο συνέδρια -στα οποία προβλέπουν “σημεία και τέρατα, αν συνεχιστεί η αφροσύνη της σημερινής ηγεσίας”- θα καλέσουν τη Γεννηματά να εγκαταλείψει τον αυταρχισμό, να κινηθεί με αίσθηση του μεγέθους της, και συναίσθηση του κινδύνου ότι με τις επιλογές της το κόμμα της θα μείνει εκτός της επόμενης Βουλής.
Με άλλα λόγια τα παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ αναζητούν τρόπους “να τη φέρουν στον ίδιο δρόμο”. Αυτό σημαίνει ότι η ίδια πρέπει να αλλάξει ρότα, συμπεριφορά και πρακτικές, με μια σειρά από γενναίες κινήσεις που θα φέρουν το ΠΑΣΟΚ στη φυσιολογική τροχιά του.
Πρώτο. Να διακηρύξει το ΠΑΣΟΚ δεν διαλύεται. Μπορεί να αναδιοργανωθεί, να επανεξετάσει τις θέσεις του, να κάνει ανασυστάσεις, να ξαναδεί τις πολιτικές του, αλλά να παραμείνει ΠΑΣΟΚ, με τον τίτλο του και τα σύμβολά του.
Όποιος λέει ή εννοεί ότι ντρέπεσαι που υπήρξε ΠΑΣΟΚ δεν χρειάζεται να περάσει ούτε έξω από τη πόρτα του. Ειδικά τα πρώην στελέχη που στρέφονται εναντίον του ΠΑΣΟΚ πρέπει να αποδοκιμαστούν. “Το ΠΑΣΟΚ είναι ΠΑΣΟΚ και τίποτε άλλο”. Αυτό αφορά και τον πρώην Πρωθυπουργό Κ. Σημίτη που προβάλει ότι ο κυκλος του ΠΑΣΟΚ έκλεισε.
Οι ενδεχόμενες εκλογικές συμμαχίες του είναι άλλη υπόθεση και η αξιοπιστη συνεργασία με τον Θανάση Θεοχαρόπουλο της ΔΗΜΑΡ δείχνει οτι μπορούν να είναι αποδοτικές. .
Δεύτερο. Να καλέσει όσους αποδέχονται το ΠΑΣΟΚ ως ΠΑΣΟΚ να στρατευθούν στις γραμμές του κομίζοντας ενδεχομένως τις ιδέες και τις προτάσεις τους για τη μετεξέλιξη του ως ευρωπαϊκό σοσιαλιστικό κόμμα. Όσοι θεωρούν ότι “ξόφλησε” ας αναζητήσουν αλλού στέγη. Το ΠΑΣΟΚ είναι η ιστορία του και συνιστά ύβρη προς τη βάση του -που άντεξε τα τελευταία χρόνια- ο ισχυρισμός ότι “τελείωσε”. Άλλωστε αυτή η βάση είναι η μαγιά για την ανασύνταξη.
Τρίτο. Να οργανώσει μια νέα έγκυρη και μαζική διαδικασία για την ανάδειξή ηγεσίας από την αρχή. Ανάδειξη προέδρου με θητεία. Όσοι νομίζουν ότι μπορούν να δώσουν το παρών. Από την Γεννηματά και τον Βενιζέλο, μέχρι τη Διαμαντοπούλου, τον Ραγκούση, τον Ανδρουλάκη και όποιον άλλον νομίζει ότι μπορεί να ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ.
Με ανοιχτές διαδικασίες, ανοιχτά χάρτα, χωρίς μυστικοσυμβούλους και “κινγκ μέηκερς”, χωρίς παρασκήνια και μέντορες, χωρίς προσφυγές σε επιχειρηματικά κέντρα Ευθέως και καθαρά όποιος θέλει να έχει ρόλο στο ΠΑΣΟΚ να βγει στη σκηνή και όποιος θέλει να ηγηθεί να θέσει υποψηφιότητα. Αλλά το θέμα της ηγεσίας πρέπει να λήξει εκεί.
Τέταρτο. Ο νέος πρόεδρος να συγκαλέσει αμέσως πολιτικό συνέδριο από το οποίο θα αναδειχθούν τα κομματικά όργανα και θα διαμορφωθούν οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ, θα αναδιατυπωθεί με σύγχρονο λόγο ή ιδεολογία του, θα καθοριστούν οι πολιτικές του και θα αποφασιστεί η οργανωτική δομή του.
Για τα υπόλοιπα θα αποφασίσουν οι πολίτες με πρώτους τους οπαδούς και ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που έμειναν στις γραμμές του και το κράτησαν ζωντανό τα τελευταία χρόνια -με τα ολέθρια λάθη των επικεφαλής του.
