Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Έτσι ο καιρός περνάει… και «η βρόχα έπεφτε ράιτ θρού» που έλεγε κι ο Ζαμπέτας.
Πρώτα να του βγάλουμε το καπέλο: δεν κάθισε να συζητάει με τον Αντώνη Σρόιτερ, αν ο Κασσελάκης «μιλάει καλύτερα αγγλικά», «έχει μεγαλύτερη εργασιακή εμπειρία, στις αγορές», ή «καλύτερες σπουδές και πιο φρέσκες ιδέες». Για να μην πούμε και τίποτε σόκιν…
Μετά έγινε ο γνωστός Μητσοτάκης, που πολιτεύεται όπως ο Κασσελάκης, αλλά στο πιο επαγγελματικό. Είναι θέμα συνεργατών, ειδικών στη σκηνοθεσία.
Αυτή τη φορά ανάμεσα στην έπαρση και τα παραμυθιάσματα, έδωσε μαθήματα παραπληροφόρησης, με μια φράση πολύ δουλεμένη από την ομάδα που τον προετοιμάζει.
Απευθυνόμενος σε όσους δεν μπορούν να γεμίσουν το καροτσάκι στο σούπερ μάρκετ, χρησιμοποίησε την εξής διατύπωση:
-«Πλησιάζουμε πια στην αρχή του τέλους αυτού του κύκλου της μεγάλης ακρίβειας».
Οι διεισδυτικοί αναλυτές εντόπισαν εύκολα αυτή την φραστική κατασκευή, που προσπαθεί να τα πει όλα και δεν λέει τίποτε.
Ας εξετάσουμε τις λέξεις που συνδυάσθηκαν για να προκύψει αυτό το επικοινωνιακό πυροτέχνημα.
Πρώτα το ρήμα «πλησιάζουμε». Που σημαίνει ότι δεν είμαστε μακριά, αλλά δεν φτάσαμε κιόλας.
Η πονηριά βρίσκεται στη σύνταξη: ενεστώτας με σημασία μέλλοντος. Δεν πλησιάσαμε, αλλά θα πλησιάσουμε.
Δεν φτάσαμε, αλλά κάποια στιγμή θα συμβεί και αυτό. Δεν γνωρίζουμε πότε, αλλά αρκεί ότι πλησιάζουμε.
Αυτό που κρύβεται εδώ είναι ότι πρόκειται για κάτι σαν τις γραμμές των οριζόντων. Πλησιάσεις τη μια και βλέπεις την επόμενη….
Εν πάση περιπτώσει: πλησιάζουμε. Συνήθως όταν κάποιος το λέει, υποθέτεις ότι οσονούπω λήγει το θέμα.
Για τον Μητσοτάκη όχι. Γιατί αυτό που πλησιάζει είναι η ….αρχή.
Η αρχή ποιου πράγματος όμως; Εδώ είναι η μαεστρία του λογογράφου: η «αρχή του τέλους».
Πάλι δεν βγαίνει νόημα: η αρχή του τέλους ποιου πράγματος;
Θα περίμενε κανείς ότι φτάνουμε στη ουσία και θα μάθουμε σε τι αναφέρεται ο ποιητής.
Ο Μητσοτάκης συνεχίζει ακάθεκτος: της μεγάλης ακρίβειας.
Προσοχή! Όχι της ακρίβειας, που είναι το θέμα για όποιον δεν βγάζει ούτε τον μισό μήνα με τον μισθό του.
Μόνο της μεγάλης ακρίβειας.
Η μικρή θα μείνει, άγνωστο για πόσο. Πάλι θα είναι ακρίβεια, απλώς δεν θα είναι μεγάλη. Και θα συνεχίσει να μην φτάνει ο μισθός.
Οπότε θα το πάρουμε από την αρχή. Θα αρχίσουμε να πλησιάζουμε στην «αρχή του τέλους» της μικρής ακρίβειας.
Άλλωστε το λέει: μιλάει για το τέλος «αυτού του κύκλου». Για τον επόμενο δεν παίρνει όρκο.
Απίστευτο γλωσσικό περιτύλιγμα μιας αποτυχίας, για την οποία ό,τι και αν συμβεί θα το έχει πει. Έτσι θα πάμε ως τις εκλογές.
Οπότε ξαναψηφίστε μας, για να ξαναπλησιάσουμε την αρχή του τέλους και τα συνακόλουθα.
Έτσι ο καιρός περνάει… και «η βρόχα έπεφτε ράιτ θρού» που έλεγε κι ο Ζαμπέτας.
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
