Του Ανδρέα Δεληγιάννη
Οι αναμετρήσεις των πρωταγωνιστών της μεταπολίτευσης ήταν πολύ σκληρές. Ο Καραμανλής, ο Ράλλης και ο Αβέρωφ έκαναν μετωπικές επιθέσεις τον Ανδρέα Παπανδρέου, που ήταν ο βασικός τους αντίπαλος και αυτός τις ανταπέδιδε.
Αλλά κανείς δεν ξεπερνούσε τα όρια. Οι συγκρούσεις τους άρχιζαν και τέλειωναν στο πολιτικό πεδίο. Ειχαν πάντα πολιτικό περιεχόμενο και κινούνταν σε υψηλό επίπεδο λόγου και ρητορικής- χωρίς χαρακτηρισμούς και ύβρεις.
Και ύστερα ήλθε ο Κώστας Μητσοτάκης.
Από την πρώτη μέρα της ανάδειξής του στην ηγεσία της ΝΔ ο Ανδρέας Παπανδρέου τον στόλισε με τον χαρακτηρισμό «Εφιάλτης της Δημοκρατίας». Είχε το λόγο του. Ο Μητσοτάκης είχε προδώσει την Ένωση Κέντρου και τον εκλεγμένο πρωθυπουργό του 53% και συνωμότησε με τα ανάκτορα στην Αποστασία.
Ως αρχηγός της ΝΔ ο Κώστας Μητσοτάκης μετακίνησε την πολιτική σε ελώδεις περιοχές. Η σκανδαλολογία έγινε η κορωνίδα της αντιπολιτευτικής ρητορικής του. Συνέστησε Ειδική Επιτροπή Σκανδάλων υπό τον Γιάννη Παλιοκρασσά. 
Πέρα από το σκάνδαλο Κοσκωτά -για το οποίο έστειλε στο ειδικό δικαστήριο τον αντίπαλό του χωρίς στοιχεία- η ΝΔ ανέδειξε 450 υποθέσεις που έφτασαν στη Δικαιοσύνη. Μόνο σε εφτά περιπτώσεις υπήρξαν καταδικαστικές αποφάσεις.
Ο Μητσοτάκης έφερε επίσης την πολιτική της κρεβατοκάμαρας. Οι «ροζ αποκαλύψεις» για την σχέση του τότε Πρωθυπουργού με την αεροσυνοδό και μετέπειτα σύζυγο του Δήμητρα Λιάνη έγινε επίσημη κομματική πολιτική και αγαπημένο θέμα των εφημερίδων της ΝΔ.
Ανάμεσα στις άλλες μηχανορραφίες Μητσοτάκη κατά του Παπανδρέου υπήρξε και η συντονισμένη προσπάθεια να υποβληθεί στην κοινή γνώμη ότι είναι αρχηγός της 17Ν . Ότι υποθάλπει τη τρομοκρατία και το ΠΑΣΟΚ είναι φυτώριο τρομοκρατών.
Με υπουργό τον Γιάννη Κεφαλογιάννη η αστυνομία έκανε έρευνα στο σπίτι του γραμματέα του Ανδρέα. Ο Λαλιώτης, ο Γιαννης Καψής, ο Χαραλαμπίδης, ο Σήφης Βαλυράκης, ο Τσίμας, ο Τσεκούρας και άλλοι βαφτίσθηκαν «τρομοκράτες» από τα νεοδημοκρατικά ΜΜΕ.
Ο Πάνος Καμμένος στέλεχος και βουλευτής της ΝΔ και πουλέν του Κώστα Μητσοτάκη έγραψε βιβλίο ειδικά αυτό και πολύ ορθά το ανέφερε στη Βουλή ο Αλεξης Τσίπρας. Ο Καμμένος ήταν πραιτωριανός του Μητσοτάκη σ’ αυτό το θέμα.
Ο τότε αρχηγός της ΝΔ ήταν άλλωστε πολιτικός που συνήθιζε να χτυπάει κάτω από τη ζώνη. Όποιος θυμάται την υπόθεση με τους κοριούς του Μαυρίκη αντιλαμβάνεται πώς αντιμετώπιζε τη πολιτική.
Μετά το 1985 και μέχρι να γίνει πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης η πολιτική κύλησε στο βούρκο. Όποιος θέλει λεπτομέρειες δεν έχει παρά να ανατρέξει στις εφημερίδες της εποχής. Όχι ότι το ΠΑΣΟΚ της εποχής ήταν κόμμα αγίων. Αλλά οι οχετοί που πλημμύρισαν το δημόσιο βίο ήταν έργο Μητσοτάκη.
Με τέτοιο δάσκαλο κάθισε ο Κυριάκος, τέτοια γράμματα έμαθε. Ο πολιτικός πολιτισμός, που χαρακτήριζε τη ΝΔ επί των ημερών του Κώστα Καραμανλή, αντικαταστάθηκε από τον πεζοδρομιακό λόγο του Σαμαρά και μετεξελίσσεται από τον Κυριάκο σε ρηχή παράθεση κάθε είδους ευτέλειας, προχωρώντας ακόμη και σε ψευτοτσαμπουκάδες.
Οι θεωρίες περί ηθικής αυτουργίας σε τρομοκρατικές δράσεις προβάλλονται από της αρχή της θητείας του στην ηγεσία τη ΝΔ. Ο Τσίπρας προβάλλεται ως «καταληψίας» και “προστατεύει τρομοκράτες- που κατατάσσονται στον ευρύτερο ΣΥΡΙΖΑ. Αποφυλακίζει εγκληματίες.
Με την τελευταία βομβιστική επίθεση στον ΣΚΑΙ ξεσάλωσε. Και ο Γεωργιάδης κάνει ό,τι μπορεί για να του μοιάζει ο πρόεδρος της ΝΔ όλο και περισσότερο. Ποιος όμως θα φαντάζονταν ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είπε στον πρόεδρο της Βουλής «να κατέβει από τη έδρα». Ότι «θα επιβάλει αυτός της τάξη»;
Ποιος θα μπορούσε να σκεφθεί ότι θα έκρινε την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, με κριτήριο αν διάβασε ο Πρωθυπουργός τα «Μυστικά του Βάλτου» της Π. Δέλτα -ομολογώντας πως έτσι διαμορφώνει ο ίδιος την πολιτική του;
Η μέθοδος εξαγωγής των προβλημάτων της ΝΔ με ανοίκειες επιθέσεις και η διολίσθηση της πολιτικής αναμέτρησης σε ρητορεία καφενείου που απευθύνεται στα κατωτέρα αισθήματα των πολιτών δείχνουν ότι ο Κυριάκος αντιγράφει τον πατέρα του- στα χειρότερά του. Ακόμη και στις αποστασίες βουλευτών από τα κόμματά τους.
Δεν είναι τυχαίο ότι σε κάθε ευκαιρία προσπαθεί να τον ξεπλύνει από τα πολιτικά ανομήματα που έπληξαν κατ’ επανάληψη τη πολιτική ομαλότητα. Προφανώς ως υιός του πατρός νομίζει πως η χώρα κατοικείται από Λωτοφάγους… Που ξέχασαν πώς κυβέρνησε το 1990 ο Μητσοτάκης. Ή τα συνθήματα «Μητσοτάκη, κάθαρμα» του 1965 και αργότερα: «Καλύτερα παπάκι, παρά τον Μητσοτάκη»…
