Του Θεόκριτου Αργυριάδη
Οι σκηνές που διαδραματίστηκαν την περασμένη εβδομάδα στη Νέα Σμύρνη, τόσο με τον απρόκλητο ξυλοδαρμό ενός αθώου πολίτη από την ομάδα «Δράση», όσο και η δολοφονική επίθεση που δέχθηκε το επόμενο βράδυ ένας αστυνομικός, ήρθαν προς επιβεβαίωση όσων έγραφε ο Νεύτωνας (ο αστροφυσικομαθηματικοφιλόσοφος) το 1687. «Για κάθε δράση μιας δύναμης, υπάρχει μια αντίθετη δύναμη αντίδρασης». Ο γνωστός 3ος νόμος Δράσης-Αντίδρασης. Στην προκειμένη περίπτωση, η κοινωνική αντίδραση άργησε περίπου 1,5 χρόνο, όμως ήρθε και ξεχύθηκε σαν λάβα που σιγοβράζει στο εσωτερικό της γης μέχρι την ηφαιστειακή έκρηξη.
Η κοινωνική οργή και συνακόλουθη αντεπίθεση ήταν προδιαγεγραμμένη με μαθηματική ακρίβεια. Σα να μην έφτανε ο εγκλεισμός με τα ψυχολογικά προβλήματα που επιφέρει, η υγειονομική ανασφάλεια, η ανεργία, ο αβέβαιος ορίζοντας, η στέρηση δικαιωμάτων και ελευθεριών και, εν γένει, ο αντικοινωνικός και μίζερος κύκλος ζωής που μας έχει επιβληθεί (καλώς έως ένα σημείο), οι πολίτες έρχονται αντιμέτωποι και με δεκάδες «μεμονωμένα περιστατικά» ανεξέλεγκτης αστυνομικής βίας. Το δόγμα «Νόμος και Τάξη», που υπηρετείται μέσω της κρατικής καταστολής και τρομοκράτησης, καταπατά το ισχύον νομικό πλαίσιο και προκαλεί περισσότερη αταξία παρά τάξη.
Το ποτήρι της υπομονής ξεχείλισε όταν το υποκεινούμενο αστυνομικό χέρι απλώθηκε στο σώμα νοικοκυραίων, στη ψυχή και την συνείδηση μικρών παιδιών που διασκέδαζαν ένα ηλιόλουστο μεσημέρι, στο κέντρο της Αθήνας, σε μια μεσοαστική συνοικία, χιλιόμετρα μακριά από τα Εξάρχεια. Στη Νέα Σμύρνη όπου η ΝΔ έλαβε το 40% των ψήφων. Οι γονείς εξαγριώθηκαν, τα παιδιά έκλαψαν, οι γειτονιές έβραζαν και η ειρηνική διαδήλωση διαμαρτυρίας που έλαβε χώρα, δυστυχώς αμαυρώθηκε από τα επεισόδια λίγων.
Το ίδιο κιόλας βράδυ, ο κ. Μητσοτάκης προέβη σε έκτακτο διάγγελμα. Ίσως το πιο διχαστικό διάγγελμα στην πολιτική ιστορία της χώρας. Κατηγόρησε ξανά τον ΣΥΡΙΖΑ για υποκίνηση επεισοδίων, απείλησε λέγοντας πως αγνοήθηκαν οι προειδοποιήσεις τους και μας υπενθύμισε πως αποτελεί εγγυητή ενότητας και ασφάλειας όλων των Ελλήνων… Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι…
Για ότι συνέβη και για ότι θα ακολουθήσει μοναδική υπεύθυνη είναι η κυβέρνηση. Σχεδόν από την πρώτη μέρα της διακυβέρνησης, η Νέα Δημοκρατία επέλεξε ως βασική πολιτική την ένταση, την αντιπαράθεση αστυνομίας-πολιτών, σπέρνοντας τον διχασμό στην ελληνική κοινωνία. Ο αυταρχισμός και η αναίτια βία από την αστυνομία του Μητσοτάκη και του Χρυσοχοΐδη, συνδυαστικά με την αποκάλυψη που έκανε ο Κυρανάκης για το φακέλωμα πολιτών από την κυβέρνηση, έχουν δημιουργήσει μια εμφυλιακή κατάσταση.
Η κοινωνία βράζει, το μίσος περισσεύει, η κατάσταση δείχνει να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο και ο Μητσοτάκης συνεχίζει να παίζει μικροπολιτικά παιχνίδια, εξοργίζοντας ακόμη περισσότερο τους πολίτες. Πώς είναι δυνατόν ο εγγυητής της ενότητας και της ασφάλειας να καταδίκασε την επίθεση στον αστυνομικό και να μην είπε κουβέντα για τον ξυλοδαρμό του νεαρού; Δύο μέτρα και δύο σταθμά; Μήπως όταν μιλούσε για αποτροπή διχασμού, εννοούσε τον διχασμό εντός της νεοφιλελεύθερης συμμορίας του; Τόσους μήνες γιατί δεν προσπάθησε να ρίξει τους τόνους, καταδικάζοντας δημόσια την αστυνομική βία; Αναρωτιέμαι, γιατί δεν με προστάτεψε όταν το είχα «ανάγκη»;
Κυριάκο, που ήσουν όταν μπούκαραν παρανόμως στο σπίτι μου, με ξεφτίλισαν, με έδεσαν και με πλάκωσαν στο ξύλο; Τότε ήμουν ο Δημήτρης Ινδαρές…
Κυριάκο, που ήσουν όταν τα ΜΑΤ που έστειλες στο νησί μου, στη Χίο, με έδειραν και μου έσπασαν το αυτοκίνητο; Τότε ήμουν ένας κουρασμένος και προδομένος από τις υποσχέσεις σου πολίτης…
Κυριάκο, που ήσουν όταν αδίκως με βασάνισαν, με σακάτεψαν, μου έσπασαν τα πλευρά και το κεφάλι; Τότε ήμουν ακόμη ζωντανός και ονομαζόμουν ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΓΓΟΣ…
Κυριάκο, που ήσουν όταν έξω από το εφετείο, μόλις ακούστηκε «Χρυσή Αυγή – Εγκληματική Οργάνωση» τα ΜΑΤ απρόκλητα μας επιτέθηκαν; Τότε ανέπνευσα ξανά αέρα δημοκρατίας και δικαιοσύνης, μέχρι να προχωρήσουν οι ΜΑΤατζήδες σε απόδειξη ισχύος…
Κυριάκο, που ήσουν όταν έδερναν εμένα και τους καθηγητές μου; Τότε ήμουν φοιτητής και διεκδικούσα ανοιχτά και ελεύθερα πανεπιστήμια…
Κυριάκο, που ήσουν όταν η αστυνομία με απήγαγε και με βασάνισε στη ΓΑΔΑ, ως ένδειξη εκδίκησης για τον χτυπημένο συνάδελφο τους, χωρίς να έχουν ούτε ένα ενοχοποιητικό στοιχείο εναντίον μου; Τότε ήμουν αναρχικός και ονομαζόμουν Άρης…
Κυριάκο, που ήσουν όταν δέχτηκα σεξουαλική παρενόχληση και υπόνοιες για βιασμό από αστυνομικούς επειδή βρισκόμουν εκείνο το βράδυ στη Νέα Σμύρνη; Τότε ήμουν η Έφη…
Νιώθω την ανάγκη να εξηγήσω, πως σε καμία περίπτωση δεν προσδόκουσα ότι αυτός ο νεοφιλελεύθερος πρωθυπουργός, που κυβερνά παρέα με δεκάδες ακροδεξιά απολειφάδια, θα έβγαινε με θάρρος να υποστηρίξει τα ανθρώπινα δικαιώματα και την δημοκρατία, καταδικάζοντας τα περιστατικά αστυνομικής αυθαιρεσίας. Άλλωστε, εάν το έκανε αυτό θα ήταν σα να καταδικάζει τον ίδιο του εαυτό, καθώς είναι ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από τις εντολές που εκτελούν οι αστυνομικοί (πλέον το υποστηρίζουν και οι ίδιοι με διάφορες δηλώσεις ανά το πανελλήνιο).
Γιατί όλα είναι θέμα πολιτικής βούλησης. Η κυβέρνηση, διά του υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ, έχει δώσει το ελεύθερο στα (υποτίθεται) όργανα της τάξης, να πυροδοτούν εντάσεις και να συμπεριφέρονται όπως θέλουν και σε όποιον θέλουν. Πίστευαν πως είχαν τον έλεγχο. Εθελοτυφλούσαν…
Πίστευαν πως τα όργανα τους θα ξυλοκοπούν μόνο φοιτητές (που έτσι κι αλλιώς δεν τους ψηφίζουν), πως θα δέρνουν αριστερούς (που έτσι κι αλλιώς δεν τους ψηφίζουν), πως θα ξυλοκοπούν αναρχικούς και αντιεξουσιαστές (που έτσι κι αλλιώς δεν ψηφίζουν), πως θα δέρνουν ανηλεώς όποιον τολμά να υψώνει σώμα και φωνή ενάντια στο καθεστώς Μητσοτάκη.
Έδωσαν μια λευκή επιταγή και τώρα καλούνται να την πληρώσουν ακριβά. Είναι οι μόνοι υπεύθυνοι. Εγκληματικά υπεύθυνοι.
Τα «απελευθερωμένα» χέρια των αστυνομικών τρομοκρατούν, απειλούν και πονάνε με αποτέλεσμα την κοινωνική αντεπίθεση προς προστασία όσων με αγώνες κατακτήθηκαν. Ο Μητσοτάκης συνεχίζει να ποντάρει στον διχασμό και την καταστολή, ειδικά τώρα που αποδεικνύεται η ανικανότητα του στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Οι κυβερνητικές εγκληματικές ευθύνες είναι ανυπολόγιστες και το πολεμικό κλίμα που έχουν δημιουργήσει μας οδηγεί σε δύσβατα, σκοτεινά και ματωμένα μονοπάτια. Ας μην ζήσουμε μέρες Γρηγορόπουλου…
*Φοιτητής Πολιτικών Επιστημών στο ΔΠΘ