Του Γ. Λακόπουλου
Ως Πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν τα πήγαινε ποτέ καλά με το Σύνταγμα. Ίσως ενδόμυχα από αίσθηση κληρονομικότητας, να το θεωρεί περιττό. Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνησή του ο παραβίαζε ιδίως αν πρόκειται για ζητήματα δικαιωμάτων και ελευθεριών- ενώ οι συναφείς απορρίψεις κυβερνητικών πράξεων από το ΣτΕ είναι πυκνές…
Οι τελευταίες παραβιάσεις , ή παρανοήσεις, έχουν την υπογραφή του. Π.χ. πρόσφατα στη Βουλή, παραμόρφωσε τη συνταγματική πρόβλεψη της επίταξης για λόγους δημόσιας υγείας σε…ενοικίαση!
Κάλυψε εκ των προτέρων την σύλληψη βουλευτών, αντικαθιστώντας το Σύνταγμα με μια ΠΝΔ. Και συντάχθηκε με την αντισυνταγματική παρέμβαση της κυβέρνησή του με αφορμή τον εορτασμό του Πολυτεχνείου.
Πλην των Συνταγματολόγων και των κομμάτων που τον άδειασαν η ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων δεν θα μπορούσε να είναι σαφέστερη:
Η απόφαση για γενική απαγόρευση των συναθροίσεων σε όλη την Επικράτεια βρίσκεται εκτός Συνταγματικού πλαισίου και θα πρέπει άμεσα να ανακληθεί. Η Πολιτεία οφείλει να προστατεύσει τη δημόσια υγεία μέσα στις συνθήκες της πανδημίας, χωρίς να υπερβαίνει τα όρια του Κράτους Δικαίου.
Αναμενόμενη. Κι ένας πρωτοετής της Νομικής που ξεφυλλίζει το Σύνταγμα αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι δυνατόν ένας αστυνομικός διευθυντής να το καταλύει. Ακόμη και αν έχει την κάλυψη των πολιτικών προϊστάμενων.
Τα κάνει στη διπλανή Τουρκία ο Ερντογάν. Τα έκανε στην Ελλάδα πριν τη χούντα η αστυνομία όταν συνελάμβανε βουλευτές της ΕΔΑ. Από τη Μεταπολίτευση υποτίθεται ότι αυτά τέλειωσαν.
Είναι αλήθεια. Αλλά αυτή η αλήθεια τέλειωσε τον Ιούλιο του 2019. Με την ανάληψη της κυβέρνησης από τον Μητσοτάκη και της πολιτικής ευθύνης της Αστυνομίας από τον Χρυσοχοΐδη, το Σύνταγμα είναι σαν να μην υπάρχει
Νόμος είναι ό,τι θέλει το Μαξίμου. Πότε στη Βουλή, πότε με υπουργικές αποφάσεις και τώρα με… αστυνομικές διατάξεις καταργεί θεμελιώδεις διατάξεις του.
Σιγά- σιγά ο Κυριάκος Μητσοτάκης οδεύει προς την έξοδο. Αλλά πολλά δείχνουν πως δεν μπορεί να συνηθίσει την ιδέα.
Άραγε συνειδητοποιεί ότι εκλογές κέρδισε, δεν του παραδόθηκε η χώρα εν λευκώ. Οφείλει να κυβερνάει με βάση τον Καταστατικό Χάρτη και τη θεσμική τάξη. Δεν είναι ασύδοτος και χωρίς έλεγχο.
Η οργιαστική διακυβέρνησή του ως τώρα – αρκεί να θυμηθούμε τη συμπεριφορά του κόμματός του στην Προανακριτική – η καταπάτηση δικαιωμάτων από την αποχαλινωμένη αστυνομία, η φαυλότητα που διαπερνά κάθε κυβερνητική δραστηριότητα, είναι στοιχεία παραβίασης της ευνομίας , που επικαλείται…
Σε ευρωπαϊκή χώρα αυτά δεν έχουν μακρύ δρόμο. Από την ώρα που η κυβέρνηση διανοήθηκε ότι μπορεί να διαχειρισθεί την δημόσια τάξη κατά τη νοοτροπία Μπογδάνου, είναι προφανές ότι θα βρει απέναντι τη θεσμική συνείδηση της χώρας, την κοινωνία και τους υπερασπιστές του Δικαίου.
Απέναντι σ’ αυτούς δεν έχει τύχη. Τα γκλομπ της ΕΛΑΣ δεν μπορούν να του εξασφαλίσουν πολιτική επιβίωση. Ακόμη και αν ο υπουργός με τον υπερβάλλοντα ζήλο έκανε λάθος ο Πρωθυπουργός οφείλει να τον αποσύρει.
Εκτός αν παραδεχθεί ότι έχασε πλέον τον έλεγχο. Αλλά σ’ αυτή την περίπτωση οι πρωθυπουργοί δεν επιλέγουν τη σύγκρουση, σε βάρος της συνταγματικής τάξης. Συμπεριφέρονται σαν Πρωθυπουργό και φορείς νομιμότητας. Όχι σαν φορείς εκτροπής- τύπου Τραμπ.
