Του Ιωάννη Δαμίγου
Δεν υπάρχει σηματοδότηση στις “γραμμές” των κομμάτων , με αποτέλεσμα να συντελούνται κοινωνικά “εγκλήματα” με πολλά αθώα θύματα κάθε ημέρα. Το καθένα ταξιδεύει στις δικές του δημόσιες ράγες, με τους δικούς του σταθμάρχες, με τους επιλεγμένους εμπορικούς σταθμούς, παρακάμπτοντας περιθωριακούς και προβληματικούς, σε αναζήτηση τερματικού αόριστου προορισμού, ερήμην των επιβατών.
Διάβασαν τον προορισμό “δημοκρατία” και επιβιβάστηκαν χωρίς εξηγήσεις, παραχωρώντας στον μηχανοδηγό τις πρωτοβουλίες του ασφαλούς ταξιδιού. Η τηλεματική εκτός λειτουργίας και η όποια συνεννόηση μεταξύ των διεξάγεται μέσω ασυρμάτου. Την όποια ευθύνη που προκύπτει από κοινωνικά δυστυχήματα, την επιρρίπτουν ευθαρσώς στο “ανθρώπινο λάθος” του ενός.
ξεκινούν και τελειώνουν με την ευθύνη να καταλογίζεται στον έναν, στον αποδιοπομπαίο φταίχτη, στον άνθρωπο που χωρίς τα απαραίτητα σύγχρονα εργαλεία ασφαλείας, εξαναγκάζουν στην επιλογή του τυχαίου και μοιραίου “ανθρώπινου λάθους”. Ευτυχώς που υπάρχει πάντα αυτός ο τόσο χρήσιμος ένοχος, που ξεπλένει ο αχρείος όλες τις παραλήψεις ελέω άνωθεν πιέσεων, των πρώην, των νυν και αεί κυβερνήσεων. Στην χώρα της εκμετάλλευσης του “ανθρώπινου λάθους”, των αυτοματοποιημένων συστημάτων υπερκέρδους, με χρήση ασυρμάτων.
τεχνολογία να περπατά στον πλανήτη Άρη και το ταξίδι τριών τεσσάρων ωρών Αθήνα Θεσσαλονίκη να διεξάγεται όχι με τηλεματική αλλά με μαντική τέχνη. Συμπτωματικά συμφωνούν όλα τα κόμματα, πως δεν είναι η ώρα της αναζήτησης ευθυνών, πως είναι ώρα πένθους. Γνωρίζοντας πολύ καλά πως με την νέα ευκαιρία κάποιου άλλου συμβάντος, που αλλοίμονο θα τύχει αναμφισβήτητα, θα κατευνάσει τον πόνο και την οργή του ειδεχθούς εγκλήματος. Γιατί εκτός από χώρα του “ανθρώπινου λάθους” είμαστε και χώρα της “κατάχρησης λήθης”.
H σηματοδότηση ευθύνης περιττή όπως και η ανάληψή της.Παράκαμψη ηθικής ράγας στο πολιτικό luna park του τρόμου, με τα κομματικά τραινάκια χωρίς τηλεματική, χωρίς σηματοδότηση, να ταξιδεύουν σε “μουγκές” εκλογές, ανθρώπινου λάθους.