Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Τι θα λέει στους πλημμυροπαθείς, για να τον ψηφίσουν; Ότι η Θεσσαλία ήταν καταδικασμένη, επειδή… «το λέει το όνομά της», όπως τον δασκάλεψε ο Άδωνις;
Ο Θεσσαλικός κάμπος κρύβει πάθη. Το ξέρουμε από την -πολιτική- ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο».
Κρύβει καημούς, που έβαλε σε στίχους ο Κώστας Βίρβος και μελοποίησε ο Μαρκόπουλος στο- εξ ίσου πολιτικό- έργο του «Θεσσαλικό κύκλος»
Έναν αιώνα αργότερα, όσα ανάδειξαν οι δυο δημιουργοί, βρίσκονται κάτω από τη λάσπη. Μαζί με τα σύγχρονα -πολιτικά- μυστικά του κάμπου.
Από το 2010, καλύτερα από όλους τα γνωρίζει ο Κώστας Αγοραστός.
Τρις περιφερειάρχης, μετείχε στον ίδιο κύκλο με υπουργούς, βουλευτές, δημάρχους και πρωτίστως εργολάβους -που άφησαν ανοχύρωτη τη Θεσσαλία.
Ακόμη και μετά την προειδοποιητική εμφάνιση του «Ιανού» προ τριετίας.
Σε αντίθεση με το προφίλ του -που έδειχνε άνθρωπο με συναίσθηση- ο Αγοραστός κάνει επίδειξη παχυδερμισμού.
Με σπόνσορα -ποιον άλλον;- τον Κυριάκο Μητσοτάκη, παριστάνει τον ανίδεο για το δράμα.
Είχε προηγηθεί πριν από πέντε χρόνια η Ρένα Δούρου από τον ΣΥΡΙΖΑ, με χορηγό τον Τσίπρα.
Όταν χάθηκαν στη Μάντρα 24 άνθρωποι και πάνω από εκατό στο Μάτι- δεν παραιτήθηκε, ως πράξη ανάληψης της πολιτικής ευθύνης.
Προτίμησε να συντριβεί στις εκλογές – παίρνοντας μαζί της και το κόμμα της.
Η Δούρου δεν είχε ποινικές ευθύνες. Η δικαστική δίωξη ήταν κίνηση συγκάλυψης των κυβερνήσεων που εγκατέστησαν ανθρώπους σε ποντικοφωλιές- βορά σε κάθε φυσική καταστροφή.
Για τον Αγοραστό είναι αλλιώς. Ήδη ερευνώνται πράξεις και παραλείψεις που έχουν στην υπογραφή του.
Ως περιφερειάρχης- «μικρός Πρωθυπουργός», που έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου- όταν εγκατέστησε το θεσμό έχει εμπλοκή σε πολλά, ακόμη και στην εκτροπή κονδυλίων σε αλλότρια έργα.
Τα υπόλοιπα ας τα βρει- που δεν τα βρει -η Δικαιοσύνη, της οποίας οι «κατεπείγουσες» παρεμβάσεις λειτουργούν ως κανάλια απορροής ευθυνών.
Αν η αρχιεισαγγελέας Αδειλίνη, εμπνέεται στην απονομή Δικαιοσύνης από τον προκάτοχό της -Ισίδωρος Ντογιάκος με τ’ όνομα- κανείς δεν θα πληρώσει για τις συνέπειες του κατακλυσμού, που θα μπορούσαν να είχαν αποτραπεί.
Διαρκούσης της θεομηνίας, ο Περιφερειάρχης έκανε κάποιες ατυχείς εμφανίσεις, για να παρακάμψει όσα τον βαρύνουν και χαριεντιζόταν με τον Πρωθυπουργό- σαν αυλικός του.
Ο Μητσοτάκης για λόγους που, καθώς εκτιμάται, αφορούν την κυβερνητική συνάφειά του με εργολάβους, βάζει όλα τα λεφτά του στις αυτοδιοικητικές πάλι στο Αγοραστό.
Αλίμονο. Σε εταιρικές διακυβερνήσεις, τύπου «Μαξίμου ΑΕ», δεν υπάρχει περιθώριο για απώλειες.
Ο Αγοραστός διεκδικεί και πήρε – α λα Δούρου- το κομματικό χρίσμα: με πρόσχημα ότι διώκεται.
Ολίσθημα. Στα εξήντα του, πανεπιστημιακός και πατέρας δυο παιδιών, θα τιμούσε όσους τον έχουν εκλέξει ως τώρα – και πρωτίστως τα θύματα- αν απέφευγε τουλάχιστον την επαναδιεκδίκηση της περιφέρειας.
Τι θα λέει στους πλημμυροπαθείς, για να τον ψηφίσουν;
Ότι η Θεσσαλία ήταν καταδικασμένη, επειδή… «το λέει το όνομά της», όπως τον δασκάλεψε ο Άδωνις;
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
