Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Επί αμερικανικού εδάφους, ο πρώην τραπεζίτης δεν έκρυψε τις αμερικανικές ευθύνες στην Ουκρανία και έδειξε τον δρόμο για την ειρήνη – βάζοντας στο κάδρο τους πραγματικούς εμπολέμους: «Να τηλεφωνήσει ο Μπάιντεν στον Πούτιν και να λήξει ο πόλεμος».
Παράλογο πρώτο. Μπήκε χέρι στην ψηφοφορία της Eurovision για να πάρει την πρώτη θέση η Ουκρανία;
Όπως μπαίνει χέρι στην ενημέρωση για τη χειραγώγηση της δυτικής κοινής γνώμης, μετά τη βάρβαρη και παράνομη η εισβολή Πούτιν.
Το ΝΑΤΟ κατέβηκε από το βάθρο της σοβαρότητας και… χαιρέτησε τη νίκη του ουκρανικού συγκροτήματος, ως νίκη της ειρήνης.
Μόνο που ήταν διαγωνισμός τραγουδιού -της σειράς- και όχι παρέλαση κυανόκρανων.
Ο Ζελένσκι ανάμεσα σε απρέπειες προς τον Εμανουέλ Μακρόν, βρήκε το ψιλοσκουπιδάκι που «νίκησε», ως «αποδοχή της μουσικής μας από την Ευρώπη».
Παράλογο δεύτερο. Οι κυβερνήσεις Φινλανδίας – Σουηδίας, διακόπτουν την ουδετερότητα των χωρών τους επί δεκαετίες για να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ.
Στην πραγματικότητα ακολουθούν τυχοδιωκτική πολιτική, ανάλογη με τις κυβερνήσεις μαριονέτες -πότε των Ρώσων και πότε των Αμερικανών- στην Ουκρανία που έδωσαν λαβή για όσα υφίσταται σήμερα ο λαός της.
Το επιχείρημα ότι η ένταξη των δυο χωρών γίνεται από τον φόβο της Ρωσίας και τους προστατεύει από επιθέσεις της, είναι αφελές.
Το αντίθετο. Με ΝΑΤΟϊκό οπλισμό στο έδαφός τους γίνονται στόχοι της Μόσχας.
Παράλογο τρίτο. Σ’ αυτό το σκηνικό η διαχρονική ανάγκη για ελληνοτουρκική ισορροπία ανατρέπεται δραστικά υπέρ της Τουρκίας.
Από υπόλογη για εισβολή και κατοχή σε ανεξάρτητη χώρα, βρίσκεται δια μεσολαβήτρια υπέρ του διεθνούς Δίκαιου σε υπόθεση εισβολής.
Τα φυσικά γεωπολιτικά πλεονεκτήματα της Άγκυρας, με δεδομένη την κατευναστική πολιτική της Αθήνας απέναντί της, αξιοποιούνται από τον -κατά τα λοιπά «απομονωμένο διπλωματικά»- Ερντογάν και τα παίρνει όλα.
Ο Μπάιντεν καλεί τον Έλληνα Πρωθυπουργό στον Λευκό Οίκο, ενώ ενισχύσει την αντιρωσική ασπίδα χωρών της περιοχής με επικεφαλής την Τουρκία.
Αν ενώσουμε τις τελείες προκύπτουν διαφορετικές εφαρμογές του ίδιου συνδυασμού πολιτικής και προπαγάνδας:
Οι Δυτικοί -και οι Ρώσοι- για την Ουκρανία, οι Σκανδιναβοί για την εμπλοκή τους στην πολεμική ένταση και η κυβέρνηση Μητσοτάκη για τον μικρομεγαλισμό της, ρίχνουν νερό στον ίδιο μύλο:
-Τη χειραγώγηση της κοινοτικής Ευρώπης από το ΝΑΤΟ. Πολιτικές ηγεσίες παίζουν με προθυμία το παιχνίδι των Αμερικανών- με την ελληνική από τις πρώτες.
Ευτυχώς όμως υπάρχει και η Ευρώπη του Μάριο Ντράγκι.
Ο τεχνοκράτης Πρωθυπουργός της Ιταλίας, στοιχίζεται με τον Μακρόν -που παίρνει τη ρεβάνς από την Αμερική για το «χτύπημα» στην Αυστραλία- και ενθαρρύνει τον -φοβικό- Σολτς, ώστε να αποκρουσθούν οι διατεταγμένες αξιώσεις του… Ζελένσκι για περισσότερα βήματα προς την καταστροφή.
Επί αμερικανικού εδάφους, ο πρώην τραπεζίτης δεν έκρυψε τις αμερικανικές ευθύνες στην Ουκρανία και έδειξε τον δρόμο για την ειρήνη – βάζοντας στο κάδρο τους πραγματικούς εμπολέμους:
«Να τηλεφωνήσει ο Μπάιντεν στον Πούτιν και να λήξει ο πόλεμος».
Ο θρίαμβος της λογικής.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR