Μένουμε σπίτι, αλλά δεν προσφερόμαστε για λοβοτομή: Ο Μητσοτάκης κάνει κάτι άσχετο με την επιδημία: προπαγάνδα και εκλογικά σχέδια – Ευκαιρία για τον Τσίπρα να ανακάμψει, αρνούμενος συγκυβέρνηση και κρατικοποιήσεις

Του Γ. Λακόπουλου

Αν ξύσουμε την κρούστα της επικαιρότητας αυτό που φαίνεται θα μας αφήσει άναυδους: Ο Πρωθυπουργός  “τρέχει” δυο προγράμματα: ένα για την αντιμετώπιση της επιδημίας και ένα για την προσωπική του  πολιτική προοπτική, αξιοποιώντας την επιδημία. Για την ακρίβεια, την ανασφάλεια που προκαλεί στον πληθυσμό.

Πριν φτάσει στην Ελλάδα ο κορωνοϊός, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήξερε τρία πράγματα:

Πρώτο: είναι θέμα χρόνου να φτάσει. Δεύτερο: το Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι γυμνό. Τρίτο το κόστος σε ανθρώπινες ζωής και στην οικονομία θα είναι αβάσταχτο.

Θα περίμενε κανείς ότι με αυτά τα δεδομένα θα ζητούσε εθνική συστράτευση, για να ληφθούν άμεσα σκληρά μέτρα: να ενισχυθεί το ΕΣΥ , να επιστρατευθεί ο ιδιωτικός, τομέας να προετοιμαστεί ο πληθυσμός για δύσκολες μέρες…

Τουλάχιστον να πει την αλήθεια: ο ιός δεν σκοτώνει τον γενικό πληθυσμό. Άρα προέχει να θωρακιστούν οι ευπαθείς ομάδες -και να μην αισθάνονται όλοι μελλοθάνατοι- απορροφώντας πόρους.

Αλλά αυτό δεν βόλευε τον στόχο: να ωφεληθεί πολιτικά από τους χειρισμούς.

Πρώτα οι επικοινωνιολόγοι

 Το σύστημα Μητσοτάκη υλοποίησε ένα σχέδιο που αποσκοπεί στη  συλλογική λοβοτομή.

Προτού αρχίζει να φουντώνει το πρόβλημα ανέλαβαν οι συνήθεις επικοινωνιολόγοι που σκηνοθετούν παγίως τη δημόσια παρουσία του Πρωθυπουργού και άρχισαν να τον «θεοποιούν».

 Επιχείρηση» πολιτικής γιγάντωσης» όπως είπε ο Διαμαντόπουλος. Σ’ αυτό εντάχθηκαν και οι επιστήμονες.

Με το άθλιο σλόγκαν «ευτυχώς που κυβερνάει ο Κυριάκος -σκεφθείτε να ήταν ο Τσίπρας»,  η προπαγάνδα εστίασε στον ισχυρισμό περί άμεσων μέτρων, που έκλεισαν έξω το πρόβλημα. Ουδέν ανακριβέστερο.

Τα μέτρα ελήφθησαν -όπως σε όλη την Ευρώπη- με καθυστέρηση και αφού είχε φτάσει στη χώρα ο ιός. Μακάρι να αποδειχθούν αρκετά.

Το πρώτο κρούσμα εντοπίσθηκε στις 26 Φεβρουαρίου. Τα σχολεία έκλεισαν στις 11 Μαρτίου. Από τις 14-17 Μαρτίου- με 200 κρούσματα πλέον και τουλάχιστον έναν νεκρό -έκλεισαν σταδιακά τα καταστήματα -με πολλές εξαιρέσεις- και οι χώροι συνάθροισης.

Οι εκκλησίες -το βασίλειο της μετάδοσης- ως τις 16 Μαρτίου ήταν ανοιχτές.

Μόλις από τις 23 Μαρτίου απαγορεύονται «οι άσκοπες μετακινήσεις»- επίσης με πολλές εξαιρέσεις. Και ας εξηγούσε από τις 18 Μαρτίου ο  ειδικευμένος Έλληνας καθηγητής στη Σορβόννη Γρηγόρης Γεροτζιάφας

«Πείτε στον Πρωθυπουργό να αρχίσει αμέσως πλήρη απαγόρευση κυκλοφορίας σε όλη τη χώρα. Όσο είναι ακόμη καιρός!» (Στον Άγγελο Μοσχοβα – iefimerida.gr.).

Την επομένη ο Πρωθυπουργός έκανε απλώς… διάγγελμα. Το Σαββατοκύριακο πήραν την κατάσταση στα χέρια τους οι εκδρομείς.

Ως τις 10 Μαρτίου τα μέτρα είναι περιπτωσιακά – σε σχολεία κυρίως- κατά την κυβερνητική διατύπωση «καθ’ υπερβολή».  Με  45 κρούσματα ο εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας έλεγε ότι ««δεν έχουμε ενδείξεις αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα για μετάδοση του ιού στην κοινότητα από πηγές που δεν γνωρίζουμε».

Ακόμη και σήμερα τα μέτρα έχουν κερκόπορτες. Τα σύνορα δεν έκλεισαν ποτέ, οι εξαιρέσεις συνεχίζονται και επιτρέπονται συναθροίσεις ως… 10 άτομα.

Απόδειξη της ελλιπούς αποτροπής ότι η κυβέρνηση σκέφτεται να  «πάρει πιο αυστηρά» μέτρα.

Δεν υπήρξαν ποτέ επιτάξεις για την παραγωγή υγειονομικού υλικού . Τα περιμένει από την Κίνα, με τον πρωθυπουργό να υποδέχεται αυτοπροσώπως …μάσκες.

Υπηρξαν όμωςκονδύλια για τα ΜΜΕ, κατ’ επιλογήν, και καλοπληρωμένες δουλεις στους ιδιώτες, που μένουν ανέπαφα, ενώ τα ανταγωνιστικά τους κρατικά νοσομκομεία «μολύνονται».

«Αφοπλισμός»

Ενώ ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευση περιορίσθηκε σε ευπρεπή αντιπολιτευτική -αδράνεια ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν του άπλωσε ούτε στιγμή το χέρι και η κυβερνητική προπαγάνδα οργίαζε. 

Οι φίλοι του στα ΜΜΕ  κομπάζουν “Ο Μητσοτάκης αφόπλισε τον Τσίπρα και τον ανάγκασε σε συναίνεση».

Στη μια και μόνη συζήτησή τους στη Βουλή ο Μητσοτάκης  μόνο συναίνεση δεν επιδίωξε μεταξύ τους. Αλλά ο Τσίπρας δεν τον ρώτησε γιατί άργησε. Γιατί υπόσχεται όσα δεν θα αντέχει η Οικονομία.

Δεν τον ρώτησε αν ο Άδωνις Γεωργιάδης έχει την εμπιστοσύνη το ως υπουργός, μετά το πεντάευρο που ζητάει για τη σχολή του πουλώντας τηλε-διδασκαλία… αρχαίων σε ανήλικους. 

Αυτός ο κύκλος έκλεισε με τον Μητσοτάκη θριαμβευτή και «ηγετοποιημένο». Ωσαννά!

Εκλογές πάνω στις δάφνες

Αλλά το πρόβλημα είναι ακόμη μπροστά. Ο Πρωθυπουργός το ξέρει και ετοιμάζει την επόμενη κίνηση:

-Να προτείνει στον Τσίπρα συγκυβέρνηση -και συγκατάθεση σε επιλογές όπως είναι οι… κρατικοποιήσεις.

Δηλαδή; Πρώτο, να μοιραστούν τα δύσκολα. Δεύτερο, οι ιδιώτες να αποχωρήσουν άθικτοι από τράπεζες, μεταφορές κλπ και να αναλάβει το κράτος με τους φόρους των πολιτών τη ανόρθωση.

Μετα θα αρχίσει η επιχείρηση επανιδιωτικοποιήσεων.

Κοντολογίς  ο Πρωθυπουργός ψάχνει για κορόιδο. Αφού έφαγε μόνος του το κερασάκι, όσο υπήρχε, αν τα πράγματα χειροτερέψουν, θα ζητήσει απ τον Τσίπρα να μοιραστούν το μπισκότο.

Ο ίδιος φυσικά θα διατηρήσει το κεφάλαιο που δημιούργησε  στην ήπια φάση της κρίσης, για να το τοκίσει στις εκλογές πάνω στις δάφνες του -δεδομένης της επικοινωνιακής υπεροπλίας του.

Η στρατηγική της επομένης μέρας

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει την ευκαιρία να ανακτήσει  την πρωτοβουλία των κινήσεων αναπτύσσοντας τη δική του στρατηγική της επόμενης μέρας, σε σύμπραξη με την υπόλοιπη αντιπολίτευση. Πλην Βελόπουλου.

Να θυμίσει στον Πρωθυπουργό ότι έχει πρόσφατη λαϊκή εντολή -που περιλαμβάνει και τη διαχείριση κρίσεων -και αν δεν μπορεί να την διεκπεραιώσει, ας την καταθέσει.

Να μιλήσει με τη γλώσσα της αλήθειας στους πολίτες, υποσχόμενος μόνο  κοινωνική δικαιοσύνη στην κατανομή του κόστους της επιδημίας. Από την ανακούφιση των συνεπειών από τους περιορισμούς μέχρι το σχεδιασμό την ανάκαμψης.

Να ζητήσει εγγυήσεις ότι οι πόροι που θα διατεθούν για την επούλωση των πληγών- δάνεια, κοινοτικά κονδύλια, ή «λεφτά από το ελικόπτερο» -δεν θα βρεθούν στα χέρια «των λύκων» όπως είπε ο ίδιος.

Ότι θα διατεθούν για ανακούφιση της κοινωνίας και ανάπτυξη -από χαμηλότερη βάση πλέον.

Προπαντός ότι δεν θα διατεθούν για να παραμείνουν πλούσιοι όσοι πλούτισαν σε προηγούμενες περιόδους, με τη διασπάθιση του κρατικού, τραπεζιτικού, κοινοτικού χρήματος- συν το κόλπο της Σοφοκλέους.

Πάνω από όλα να μην επιτρέψει στην κυβέρνηση να συνεχίσει τη λοβοτομή.