Του Σπύρου Δανέλλη*
Μετά από συστηματική καλλιέργεια ψευδαισθήσεων που διήρκεσε χρόνια, με ουσιαστική ωστόσο ποιοτική διαφορά κατά τους τελευταίους έξι μοιραίους, κυβερνητικούς μήνες επήλθε η πρόσκρουση στην πραγματικότητα. Οι μαθητευόμενοι μάγοι – αλχημιστές δεν κατάφεραν να μετατρέψουν το κάρβουνο σε χρυσάφι όπως υπόσχονταν. Κοινός τόπος είναι ότι τα συντρίμμια της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας που άφησαν, πρέπει άμεσα να μαζευτούν.
Η υπογραφή της συμφωνίας δεν έχει ως σκοπό της, λίγο ακόμη κερδισμένο χρόνο για την Κυβέρνηση, μέχρι την επόμενη αναμέτρησή της με την Οικουμένη και την εκ νέου ανατροπή των μέχρι πρότινος μαξιμαλιστικών της στοχεύσεων στην πράξη. Είναι βέβαιο ότι αυτήν τη φορά μια τέτοια τακτική θα οδηγήσει μοιραία στην έξοδο από το ευρώ.
Οι κωλυσιεργίες και τα συνεχόμενα προσκόμματα που θέτουν οι «δραχμιστές», είναι αυτό ακριβώς που περιμένει ο κ. Σόιμπλε και τα «γεράκια» που μας θέλουν εκτός Ε.Ε. Διότι ουσιαστικά όλοι αυτοί πηγαίνουν χέρι χέρι. Ακόμη και αν δεν το ξέρουν, ακόμη και αν δεν το παραδέχονται η μία ομάδα αποτελεί παρακολούθημα και σύμμαχο της άλλης. Είναι γνωστό ότι ο κ. Σόιμπλε επιμένει ότι δεν θα τα καταφέρουμε και μας κάνει συνεχώς «φιλικές» υποδείξεις για εσωτερικό νόμισμα, το οποίο αναπόφευκτα θα μας οδηγήσει και εκτός Ε.Ε., πράγμα για το οποίο επιμένουν τόσο η Αριστερή Πλατφόρμα, όσο και οι «δραχμιστές».
Μονόδρομος για την αντιμετώπιση όλων αυτών των σχεδιασμών είναι η επιτάχυνση της στροφής του Πρωθυπουργού προς τον ρεαλισμό. Ο κ. Τσίπρας μάλλον φαίνεται να συνειδητοποιεί ότι η θέση της χώρας στο διεθνές σύστημα είναι απόρροια μιας μακροχρόνιας πορείας και διαδικασιών που απαιτούν τον σεβασμό των κανόνων και παράλληλα ορίζουν πέρα από τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του καθενός, όπως και το ότι χωρίς συμμαχίες δεν πας πουθενά.
Η μέχρι τώρα αναποφασιστικότητα του κ. Πρωθυπουργού, ωστόσο, μας έχει οδηγήσει στο να ζούμε πράγματα, που δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι συμβαίνουν. Δεν είναι μόνο οι συμπεριφορές της Προέδρου της Βουλής, η οποία νιώθει ότι μπορεί να καλεί σε στάση το Σώμα των βουλευτών, κατά του Πρωθυπουργού, κατά του Προέδρου του κόμματός της και κατά της κυβέρνησής του. Είναι ότι διαβάζουμε και για το σενάριο, το οποίο επεξεργάζονταν ο κ. Λαφαζάνης για έφοδο στην Τράπεζα της Ελλάδος και στο Νομισματοκοπείο, ασχέτως αν αργότερα ο ίδιος το διέψευσε.
Πρόκειται για φαινόμενα που ουδείς εχέφρων μπορεί να διανοηθεί ότι θα μπορούσαν να συμβούν στον πραγματικό κόσμο και να μην τρέχει τίποτα. Ή πάσχουμε από προχωρημένο μιθριδατισμό τόσο ως κοινωνία, όσο και ως πολιτικό σύστημα, ή πρέπει πραγματικά όσοι έχουμε ακόμη επαφή με την πραγματικότητα και με τον ορθό λόγο να ψάξουμε για τρόπους αυτοπροστασίας.
Η προχθεσινή διαδικασία κατά την οποία η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ απώλεσε το ¼ περίπου της κοινοβουλευτικής της στήριξης ήταν, ωστόσο, μόνο η αρχή, γιατί επί της ουσίας δεν έχουμε ακόμη μιλήσει καν για συμφωνία. Έχουμε ψηφίσει ως Βουλή μόνο τα προαπαιτούμενα, αυτά δηλαδή που θα μας οδηγήσουν σε αυτή καθαυτή την συμφωνία, η οποία εν συνεχεία θα πρέπει να υποστηριχτεί στην πράξη. Το ότι ήδη, πριν καταφέρουμε οτιδήποτε απτό ακόμη, ο Πρωθυπουργός και οι Υπουργοί που μένουν σταθεροί δίπλα του – δεν αναφέρομαι στους άλλους που έχουν στασιάσει ήδη – έχουν αρχίσει έμπλεοι μιζέριας τις απολογίες, λέγοντας ότι λόγω εκβιασμών πρέπει να ψηφίσουν μια κακή συμφωνία, με βεβαιότητα μας οδηγεί στην αποτυχία.
Είναι δεδομένο ότι άρνηση υπεράσπισης της συμφωνίας, αποτελεί σίγουρη συνταγή αποτυχίας της. Το τραγικό, ωστόσο, είναι ότι στην κυβέρνηση φαίνονται να μην αντιλαμβάνονται ακόμη την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Κάθε εβδομάδα που περνάει με κλειστές τράπεζες, το ΑΕΠ της χώρας πέφτει κατά 1% και αυξάνει δραματικά τον αριθμό των ανέργων, απομακρύνοντας ολοένα και περισσότερο τις προοπτικές της οικονομίας για ανάκαμψη.
Σε όλη αυτήν την κατάσταση δεν βοηθάει καθόλου, ο ανοιχτά εμπρηστικός και στασιαστικός ρόλος της Προέδρου της Βουλής, που κάλεσε επί της ουσίας προχθές, το Σώμα σε ουσιαστική ανατροπή της Κυβέρνησης. Αυτή η παρέμβαση της ΠτΒ, η οποία ανοιχτά πια δεν ανταποκρίνεται στο θεσμικό της ρόλο, προκαλεί όσο ποτέ και κάνει φανερό ότι η κ. Κωνσταντοπούλου συνιστά πλέον παράγοντα εκτροπής από τους κανόνες λειτουργίας της Δημοκρατίας.
Έχουμε επανειλημμένα τονίσει ότι η οικονομική κατάρρευση, καθώς και οι επιλογές που μας οδηγούν στη δραχμή και στην έξοδο από την Ευρώπη, αναπόφευκτα, θα μας οδηγήσουν και σε απομάκρυνση από τους κανόνες δημοκρατικής λειτουργίας της χώρας. Η χρεοκοπία μας είναι βέβαιο ότι θα σημάνει και την εγκαθίδρυση ενός αυταρχικού καθεστώτος, έτσι όπως ανοιχτά πλέον προπαγανδίζεται από τους οπαδούς της δραχμής. Μιλώ για αυτούς που αφελώς φαντασιώνονται ότι ήρθε η ώρα της δικτατορίας του προλεταριάτου και οι οποίοι απλώς επιβεβαιώνουν με τον πιο δραματικό τρόπο, τον εγκλωβισμό τους σε ιδεοληψίες άλλων καιρών.
Επειδή όμως είναι άλλο να φαντασιώνεται κανείς το ρόλο του επαναστάτη και του σωτήρα χώρας και Ευρώπης ασκώντας αντιπολίτευση και άλλοι είναι οι κανόνες που πρέπει να ακολουθήσει κυβερνώντας, ο Πρωθυπουργός θα πρέπει αφού φαίνεται να έκανε τις επιλογές του, να απομακρύνει από την Κυβέρνηση όλους αυτούς που βαραίνουν την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.
Μέρα με τη μέρα γίνεται φανερό ότι οι θεμελιώδεις αντιφάσεις που χαρακτήριζαν το ΣΥΡΙΖΑ, από την ίδρυσή του, δεν μπορούν να σταθούν πια υπό το βάρος της πραγματικότητας. Οι ριζικά διαφορετικές αντιλήψεις για το που και πώς πηγαίνουμε δεν μπορούν να συνυπάρχουν στην ίδια κυβέρνηση, ούτε και σε ένα κόμμα που είναι εδώ και έξι μήνες κυβερνητικό.
Ο κ. Πρωθυπουργός είναι εγκλωβισμένος στο τέρας που εξέθρεψε ο ίδιος, με τη ρητορική της ευθύνης του Άλλου, των κακών ξένων, της μειωμένου πατριωτισμού αντιπολίτευσης κ.ο.κ. Έχοντας υιοθετήσει εδώ και λίγες ημέρες μέτρα που κατήγγελλε επί χρόνια και ακολουθώντας πλέον διαδικασίες που στηλίτευε, κάνει ουσιαστικά βήματα προς τη βίαιη πολιτική ωρίμανσή του. Αυτό βεβαίως είναι χρήσιμο για τον ίδιο και τη χώρα, αλλά η απόσταση που πρέπει να καλύψει είναι τεράστια και ο χρόνος ελάχιστος. Θα τα καταφέρει;
* Βουλευτής Ηρακλείου με το Ποτάμι
