Του Γ. Λακόπουλου
Τη μια μέρα μιλούσαν για “θρίαμβο” με 180.000 πολίτες που πήγαν στις κάλπες για να μετονομάσουν το ΚΙΝΑΛ σε ΠΑΣΟΚ -και τελικά να κρατήσουν και τα δυο ονόματα- χωρίς καμία απόδειξη για τον αριθμό και καμιά απάντηση στις καταγγελίες για παρατυπίες.
Δεν τους ενδιαφέρει να απαντήσουν αν πράγματι προϋπήρχαν ψηφοδέλτια στις κάλπες;
Την επομένη το κόμμα που διεκδίκησε τον τίτλο που εισήγαγε στην πολιτική ζωή της χώρας ο Ανδρέας Παπανδρέου- αφού το ίδιο έχει καταργήσει και τον τίτλο και τον Παπανδρέου- ψήφισε στη Βουλή την αμυντική συμφωνία Ελλάδας-ΗΠΑ, που συνήψε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αυτοπροσώπως.
Δεν θα την ψήφιζε ποτέ ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ. Λόγω Αμερικάνων, λόγω Μητσοτάκη και λόγω της στέρεης αντίληψης που είχε για τα εθνικά θέματα και την εξωτερική πολιτική.
Δεν θα εκχωρούσε ποτέ ελληνικό έδαφος επ’ αόριστον για βάσεις που στοχοποιούν την Ελλάδα.
Η προσπάθεια του Κώστα Σκανδαλίδη να διασώσει το κόμμα στη Βουλή από αυτό το ολίσθημα ναυάγησε. Το ΚΙΝΑΛ έριξε την ΄ψήφο του στην κάλπη του Μητσοτάκη- συνυπογράφοντας τη δορυφοροποίηση της Ελλάδας. Κατά τα λοιπά οι αναφορές στον Παπανδρέου έλειπαν…
Τη μεθεπόμενη, με ασήμαντο πρόσχημα, οργάνωσαν επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ για το 1989, επειδή ο… Τσίπρας υπερασπίσθηκε τον Ανδρέα Παπανδρέου στη Βουλή. Πώς τόλμησε να κάνει αυτό που παραλείπουν συστηματικά οι ίδιοι;
Ανάμεσά τους και όσοι στράφηκαν κατά του Παπανδρέου, διέλυσαν το κόμμα του, ως “απαξιωμένο”και “ξεπερασμένο” και συμμαχούν ακόμη με τους πιο ορκισμένους εχθρούς του.
Στην αυτοκριτική Τσίπρα για το λάθος της τότε Αριστεράς – την οποία καθοδηγούσε κυρίως το ΚΚΕ παρά ο χώρος που εκπροσωπεί ο ίδιος σήμερα- το Κινάλ απάντησε προκλητικά και ανιστόρητα:
“Κύριε Τσίπρα, δεν ήταν τακτικός ελιγμός της παράταξής σας και της ΝΔ, η απόπειρα να οδηγηθεί το 1989 ο Ανδρέας Παπανδρέου στη φυλακή, όπως δηλώσατε την Πέμπτη σε τηλεοπτικό σταθμό, αλλά η αποτυχημένη εκτέλεση ενός πολιτικού συμβολαίου εξόντωσης. Ένα αποτυχημένο σχέδιο απαξίωσης των θεσμών και της δημοκρατίας”.
Μετά τις αναφορές στον… Καμμένο, ήταν μια ακόμη ανακοίνωση που κοπιάρει τη ΝΔ.
Το 1989 ο Ανδρέας Παπανδρέου βρέθηκε μπροστά στο υπαρκτό σκάνδαλο Κοσκωτά. Αυτός που οργάνωσε την εξόντωσή του, ήταν ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού- προς τον οποίο λοξοκοιτούν από το ΚΙΝΑΛ -και ορισμένα στελέχη τους δεν το κρύβουν.
Η Αριστερά έκανε λάθος στο όνομα της “κάθαρσης”, αλλά στη συνέχεια έκανε την αυτοκριτική της.
Αυτοί που την αγνοούν, παραβλέπουν επίσης ότι ένας από τους αφανείς πρωταγωνιστές της εξόντωσης Παπανδρέου δεν ήταν ο Τσίπρας, αλλά ο προσφιλής τους Κώστας Σημίτης.
Όπως παραβλέπουν ότι δυο στελέχη της εμπροσθοφυλακής της τότε Αριστεράς κατά Παπανδρέου ήταν ο Μίμης Ανδρουλάκης και η Μαρία Δαμανάκη που βρήκαν περίοπτη θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΠΑΣΟΚ επί Γ. Παπανδρέου.
Να σταματήσουμε εδώ, αν αυτά είναι ψιλά γράμματα για την ηγεσία ΚΙΝΑΛ που λέγεται, αλλά δεν είναι ΠΑΣΟΚ. Υπάρχουν άλλες ενδείξεις που δίνουν γκρίζα απόχρωση στη σχέση του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Σ’ αυτές συγκαταλέγεται πάνω απ’ όλα η μηδενική κριτική στον Πρωθυπουργό προσωπικά. Με ανταπόδοση: δεν είπε στο συνέδριό του ούτε λέξη για το αντιπολιτευόμενο υποτίθεται ΚΙΝΑΛ. Και στη συμφωνία με τις ΗΠΑ το είχε δίπλα του.
Η θολή γραμμή και η αντιγραφή της ρητορικής Μητσοτάκη στις επιθέσεις προς τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ , αποκαλύπτουν άδηλες επιδιώξεις.
Υπάρχει άλλωστε απόδειξη στη πράξη: είναι η αποφυγή σύμπραξης με την αξιωματική αντιπολίτευση τον μαζικό χώρο- κυρίως στον συνδικαλισμό- αλλά και την αυτοδιοίκηση.
Η διάσπαση δυνάμεων διατηρεί τα πρωτεία της ΝΔ στους δήμους και τις περιφέρειες- με ευθύνη και του ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτό πεδίο.
Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση βρίσκεται με τη πλάτη στον τοίχο, το ΚΙΝΑΛ την αντιμετωπίζει με προφανή ηπιότητα και μόνο σε επιμέρους θέματα.
Τα ζητήματα ηθικής τάξης, τα σκάνδαλα, οι θεσμικές εκτροπές, η εκρίζωση κεκτημένων, η ακροδεξιά πρακτική, η οικογενειοκρατία, η χειραγωγούμενη εξωτερική πολιτική μένουν στο απυρόβλητο.
Εκτός από τον ίδιο τον Μητσοτάκη που τελεί υπό τη προστασία της Χαρ. Τρικούπη- ενώ κάποιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ συντάσσονται μαζί του κιόλας, όπως π.χ. στην πανεπιστημιακά αστυνομία – υπουργοί που είναι εκτεθειμένοι στην κοινή γνώμη, δεν δέχονται την παραμικρή πίεση.
Κυβερνητικά όργια στην ενημέρωση, τη Δικαιοσύνη, το σκάνδαλο Νοβάρτις δεν υπάρχουν για το ΚΙΝΑΛ που προσφέρει τη συγκατάθεσή του, έχοντας πάντα στις γραμμές του έναν υπόδικο για το συγκεκριμένο σκάνδαλο.
Αντίθετα είναι συχνές και ενίοτε αήθεις οι επιθέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ για το κυβερνητικό παρελθόν του- αλλά και προσωπικά στον Τσίπρα. Για να μην διαμορφωθούν όροι και προφανή επιδίωξη να αποδυναμωθεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και συνεπώς η προοπτική της προοδευτικής κυβέρνησης.
Προς επικύρωση αυτής της εκτίμησης, το ΚΙΝΑΛ αποφεύγει να αποκλείσει τη σύμπραξη με τη ΝΔ.
Επιμένει στη μέλλουσα άρνηση να συγκυβερνήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ- που ιστορικά είναι ο παραδοσιακός εταίρος του κόμματος- και το εξισώνει με τη ΝΔ. Κατά τα λοιπά θέλει να παραπέμπει στον Ανδρέα Παπανδρέου.
Δέχθηκε αιφνιδίως τα εύσημα του Κώστα Σημίτη, για μια πολιτική η οποία δεν προσδιορίζεται. Εγκρίνεται όμως από τον πρώην Πρωθυπουργό που είναι συνειδητός τροφοδότης του Μητσοτάκη σε προσωπικό και πολιτική στήριξη τα τελευταία χρόνια.
Σχεδόν σαν αποτέλεσμα αυτής της παρέμβασης, τώρα το ΚΙΝΑΛ θέλει στο συνέδριό του και τον Σημίτη και τον, παραπονούμενο για παραγκωνισμό , Βενιζέλο. Για να εκπροσωπήσουν την ανανέωση που επικαλείται.
Να εκφράσει ο Βενιζέλος- στον οποίο ο Γ. Παπανδρέου προσάπτει ότι τον ανέτρεψε- τη μνημονιακή του προσήλωση. Και ο Πρωθυπουργός των Ιμίων και της διαπλοκής τα κατορθώματα του “εκσυγχρονισμού” στο μέτωπο της διαφθοράς.
Όποιος θέλει να δει καθαρά τα πράγματα, βλέπει. Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει προοπτικές ως πολιτικός αρχηγός. Αλλά υπό μια προϋπόθεση: να στείλει μήνυμα στην κοινωνία ότι θα είναι μέρος της λύσης για τη χώρα με προοδευτική κυβέρνηση. Όχι μέρος της ανάσχεσης στην πορεία γι’ αυτή την κυβέρνηση και συνεπώς ανανέωσης της παραμονής της οικογένειας Μητσοτάκη.
Αν πρόκειται όμως να μετατρέψει το ΠΑΣΟΚ σε φωλιά νεκρανάστασης αποσυνάγωγων του κομματος και της παράταξης, απλώς θα τον πάρουν μαζί του στο περιθώριο που βρίσκονται από χρόνια.
Το ρόλο του υποστηρικτή της ΝΔ από το μαλακό υπογάστριο της ΣΥΡΙΖΑ, δοκίμασε να τον παίξει ο Σταύρος Θεοδωράκης και δεν έκοψε εισιτήρια.
