Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Για να «γίνει Πρωθυπουργός» ο Στέφανος Κασσελάκης πρέπει να διαθέτει και κυβερνώσα ομάδα – νέα, άφθαρτη και ελκυστική.
Του το είχε πει ο Τσίπρας όταν του παρέδωσε το κόμμα, στη Βουλή και όχι στην Κουμουνδούρου.
-Μεγάλε καλωσόρισες στο κλαμπ, αλλά να ξέρεις ότι εδώ τα φαρμάκια είναι περισσότερα από τις χαρές.
Περισσότερο φιλοσοφημένος ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε σε όποιον του ζητούσε να τον βάλει στην πολιτική: «Γερό στομάχι έχεις;»
Αν σε λίγο ο Στέφανος Κασσελάκης θελήσει να τιμήσει την παράδοση για «απολογισμό των πρώτων εκατό ημέρων», το ισοζύγιο θα είναι αρνητικό.
Στις δημοσκοπήσεις είναι να τον κλαίνε οι ρέγκες, οι ΣΥΡΙΖΑίοι της βάσης τον υποβάλουν στο μαρτύριο της σταγόνας και το «πολύτιμο» που του παρέδωσε ο Τσίπρας – η μείζων αντιπολίτευση – πλησιάζει στα όρια της, με 36 βουλευτές πλέον, έναντι 32 του Ανδρουλάκη.
Ούτε να το σκέφτεται ότι θα γίνει καμιά συρμαγιά των Χαριτσο-Αχτσιόγλου-Τσακαλώτων με το ΠΑΣΟΚ.
Στα υπέρ του ο Κασσελάκης έχει δυο στοιχεία.
Πρώτο: Έχει εκλεγεί με άψογες προσυμφωνημένες διαδικασίες – καλός, κακός, αυτόν ήθελαν όσοι ψήφισαν.
Δεύτερο: Κάθε ηγεσία αποκτά ελευθερία κινήσεων, χωρίς την πίεση εσωκομματικής αντιπολίτευσης.
Θα δείξει αν σ’ αυτό προτίθεται η αρθρογραφία του πολύπειρου Καρτερού, που λέει τη διάσπαση, «διάσπαση» και ζητάει «βίαιη ωρίμανση του εκλεγμένου προέδρου» (!!!).
Προς το παρόν περισσότερη αξία έχει κάτι που είπαν ο Θεοχαρόπουλος και ο ξάδελφος Τσίπρας – διευθυντής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Ποσοστό κάτω του 17% στις Ευρωεκλογές θα είναι ήττα.
Οι δηλώσεις καταγράφονται στα SOS, γιατί αυτό είναι το κλίμα στον φθίνοντα ΣΥΡΙΖΑικό αστερισμό – που ετοιμάζεται ψυχολογικά να καλέσει τον Τσίπρα, σ’ αυτή την περίπτωση.
Δεν ξέρουμε τι κάνουν στην Αμερική, αλλά στα καθ’ ημάς ισχύει το σύστημα του «αρχηγού της κάλπης».
Κερδίζεις τα παίρνεις όλα. Χάνεις, τα μαζεύεις πριν σε μαζέψουν. Ούτε ο Σαμαράς δεν κατάφερε να μείνει μέτα από ήττα.
Ισχύει και για τον Κασσελάκη. Αν περάσει κάτω από τον πήχη, δεν θα τον σώσει το κουβεντολόι με τον Κοτζιά.
Τι τον σώζει; Απλά πράγματα, αλλά καίριας σημασίας στην πολιτική.
Πρώτο: Να σταματήσει τις διαρροές από κάτω και κυρίως να προσέξει μην του προκύψουν και τίποτε καινούργιες από πάνω.
Δεύτερο: Να αντικαταστήσει τις απώλειες με νέο προσωπικό, όπως υποσχέθηκε – αλλά προσοχή: «να τρίβουμε τα μάτια μας» θετικά, όχι να βγουν και οι δικοί του στα κεραμίδια.
Τρίτο: Να εγκαταλείψει το «κόνσεπτ»: «η πολιτική πρόταση είμαι εγώ» και να διαμορφώσει πολιτική της προκοπής, που θα αντιστοιχεί στο συνδυασμό αναγκών της κοινωνίας και αντοχών της οικονομίας.
Τέταρτο: Να διατάξει τις δυνάμεις του στη Βουλή με τρόπο που θα δημιουργούν πραγματικά πρόβλημα στον Μητσοτάκη – όχι δηλώσεις αέρα – πατέρα και πάμε παρακάτω.
Πέμπτο: Για να «γίνει Πρωθυπουργός» πρέπει να διαθέτει και κυβερνώσα ομάδα – νέα, άφθαρτη και ελκυστική. Με τον Πολάκη, τον Παππά, τη Τζάκρη και τον ναύαρχο, δεν τα κατάφερε ούτε ο Τσίπρας.
Του πέφτουν πολλά;
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
