Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο φουριόζος τρόπος του Γ. Φλωρίδη δείχνει να μην έχει συναίσθηση όσων διαπράττει- παρ ότι απόφοιτος του Αριστοτελείου.
Σύμφωνα με ένα παλαιό αξίωμα των κοινωνιολόγων: «Αν θέλεις να βγάλεις καλούς βασανιστές, διάλεξε τους πιο βασανισμένους».
Ισχύει και για την πολιτική: Αν θέλεις να βγάλεις καλούς καταστροφείς, διάλεξε τους πιο κατεστραμμένους.
Το εφαρμόζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης με πολιτικούς που καταστράφηκαν εκλογικά ως ΠΑΣΟΚ: Ενας είναι ο Γιώργος Φλωρίδης.
Η πολυετής στέρηση πολιτικής παρουσίας τον κατέστησε αδίστακτο: ισοπεδώνει με μανία τυφλά το νομικό σύστημα της χώρας, αλλάζοντας 136 άρθρα του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
Δεν γνωρίζουμε αν αυτά που βάζει στη θέση τους είναι δικής του έμπνευσης, ή απλώς τα πήρε με κούριερ, από το μέγαρο Μαξίμου -όπως συνηθίζει να νομοθετεί η κυβέρνηση: άλλος γράφει και άλλος υπογράφει τους νόμους
Ο φουριόζος τρόπος του δείχνει να μην έχει συναίσθηση όσων διαπράττει- παρότι απόφοιτος του Αριστοτελείου.
Σύσσωμος ο νομικός κόσμος της χώρας, τον κάνει χαλκομανία. Για πρώτη φορά στην Ιστορία της η Νομική Σχολή του Καποδιστριακού, παρεμβαίνει για να μην μετατραπεί το ποινικό σύστημα από αποτρεπτικό σε τιμωρητικό.
Οι εκπρόσωποι των νομικών φορέων που κατέθεσαν στη κοινοβουλευτική ακρόαση, έκαναν ανατριχιαστικές προβλέψεις: με τις νέες ρυθμίσεις θα αυξηθεί η εγκληματικότητα, τροφοδοτούμενη κυρίως από τις φυλακές.
-«Αυτός που μπαίνει στη φυλακή είναι άλλος άνθρωπος από αυτόν που βγαίνει », είπε η καθηγήτρια Σοφία Βιδάλη, σχολιάζοντας τον υπερβάλλοντα ζήλο Φλωρίδη να επιβάλει εγκλεισμό -ακόμη και σε ανήλικους.
Αντιλαμβάνεται τη δίκαιη δίκη ως άσκοπη απασχόληση των δικαστηρίων και οδηγεί σε εκτροπή: οι νέοι Κώδικες παραβιάζουν δικαιώματα και καθιστούν το ποινικό σύστημα μηχανή ενοχοποίησης.
Με την αυστηροποίηση των ποινών, αλλάζει την αποστολή του νόμου: η φυλάκιση, από εσχάτη λύση καθίσταται επιδιωκόμενη προτεραιότητα.
Οι νομικές αξίες και οι δικονομικές εγγυήσεις που ισχύουν στον πολιτισμένο, δημοκρατικό, κόσμο ισοπεδώνονται- μαζί με την αρχή της αναλογικότητας και το τεκμήριο αθωότητας.
Ευλόγως οι φορείς του Δίκαιου μιλούν για «παραμόρφωση» του ποινικού νόμου.
Εισάγονται στοιχεία οπισθοδρόμησης, λαϊκισμού, αντισυνταγματικότητας, ταξικών διαχωρισμών και αντιευρωπαϊσμού. Με αλαζονεία, φαυλότητα και άγνοια.
Πού ακούστηκε να βγάζουν αστικές αποζημιώσεις οι ποινικοί δικαστές ; Ή να μην παρίστανται στην ακροαματική διαδικασία οι αστυνομικοί μάρτυρες του αδικήματος -όταν μάλιστα ακόμη και το πλημμέλημα θα επιφέρει φυλάκιση;
Ειδικά τα ΜΜΕ περιέρχονται στο έλεος της κυβερνητικής φαλκίδευσης της ενημέρωσης και ο δικαστής δεσμεύεται να καταδικάζει όχι τον δημοσιογράφο, αλλά την ιδιότητά του.
Η θεωρία Φλωρίδη ότι «το ποινικό σύστημα έτεινε στην προστασία των δικαιωμάτων όσων εγκληματούν» υποδηλώνει ότι οσοι παραπέμπονται σε δίκη για εγκλήματα δεν έχουν δικαιώματα.
Ενσωματώνοντας το ακροδεξιό δόγμα η ποινή να μην επιβάλλεται στην πράξη, αλλά στον δράστη, κηρύσσει την επιστροφή στον Μεσαίωνα και θέτει την Ελλάδα έξω από τον δυτικό νομικό πολιτισμό.
Ο σημερινός υπουργός Δικαιοσύνης, βρέθηκε πρώτο τραπέζι πίστα στον Νεομητσοτακισμό, με τον ίδιο τρόπο που βρέθηκε η Αγαπηδάκη: αφού έκανε καριέρα ως τρολ εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην τρίτη δεκαετία το 21ου αιώνα η ποινική μεταχείριση των ανθρώπων, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να ρυθμιστεί με τρολιές…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
