Του Νίκου Ξυδάκη
Λυσσασμένοι χούλιγκαν μεταμφιεσμένοι σε ματατζήδες με πολιτικά ρούχα, γκλομπ και κράνη, κυνηγούν Χιώτες, καβαλάνε κιγκλιδώματα, ξυλοκοπούν ανελέητα ξεμοναχιασμένους. Το πλοίο της επιστροφής τούς περιμένει στο λιμάνι των Μεστών.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης και ο Μιχ. Χρυσοχοϊδης, πολιτικοί προϊστάμενοι των χούλιγκαν, κατάφεραν να εξευτελίσουν κάθε έννοια κράτους δικαίου, εξευτέλισαν ακόμη και το κρατικό μονοπώλιο της βίας: οι χούλιγκαν προπηλάκιζαν λιμενικούς και ιερείς. Μας υπενθυμίζουν επίσης με πρωτοφανή τρόπο πόσο ανίκανη είναι αυτή η κυβέρνηση των αρίστων σταυροπροσκυνητών. Πόσο κουτή. Και ως εκ τούτου, πόσο αδίστακτη μπορεί να γίνει.
«Μην έρχεστε. Ο δρόμος για την Ευρώπη δεν οδηγεί στην ενδοχώρα της Ελλάδας». Δήλωσε ο πρωθυπουργός, νομίζοντας ότι απευθύνεται και εισακούεται από πρόσφυγες στα μικρασιατικά παράλια. Φευ, οι πρόσφυγες των βομβαρδισμών και των τζιχάντ, δεν ακούνε! Στην πραγματικότητα, αυτοί που τον ακούν έξαλλοι είναι οι Ελληνες κάτοικοι των νησιών του Ανατ. Αιγαίου, και ακούνε αυτό: Ολοι οι εισερχόμενοι πρόσφυγες θα εγκλωβίζονται στις σπιναλόγκες· η ενδοχώρα θα μείνει καθαρή, τα νησιά θα είναι τα σύγχρονα λαζαρέτα, τα λοιμοκαθαρτήρια, όπου θα απομονώνεται ο λοιμός και η χολέρα… Με βαρδιάνους τα drones.
Ο φερόμενος ως φιλελεύθερος πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται την παγκόσμια προσφυγική κρίση σαν πρόσκαιρο λοιμό· άρα την αντιμετωπίζει με μέτρα καραντίνας, με απομόνωση και εντέλει με τελετουργική θυσία των νησιωτών εκλογέων. Μάλλον χειρότερα από τον ομογάλακτό του Βίκτορ Ορμπαν, που δέρνει ανελέητα τους πρόσφυγες στους ηλεκτροφόρους φράχτες της χερσαίας συνοριογραμμής του. Ο Κ. Μητσοτάκης δέρνει Ελληνες πολίτες. Και δηλητηριάζει το κοινωνικό σώμα με βία και ρατσισμό. Επειδή είναι ανίκανος να σκεφτεί και να διαχειριστεί με πολιτικούς όρους ένα μείζον πολιτικό, πλανητικό πρόβλημα.
Ρουσφέτι και ξύλο. Μίζα και ξύλο. Παπατζιλίκι και ξύλο. Ανικανότητα και ξύλο. Οπως και να περιγράψεις τις πολιτικές πρακτικές της Δεξιάς, το ξύλο είναι πάντα παρόν. Η καταστολή, η βία, υποκαθιστούν την πειθώ, τα επιχειρήματα, την ανάλυση, την κατανόηση, τη διαχείριση, τον πραγματισμό, τις λύσεις. Και βέβαια καμουφλάρουν βολικά την καθημερινή πολιτική ατζέντα στα υποτακτικά ΜΜΕ, με τη μάσκα του δόγματος «τάξη και ασφάλεια», όταν τα γεγονότα είναι ζόρικα και φανερώνουν τις μύριες διαχειριστικές και στρατηγικές ελλείψεις των κυβερνώντων.
Φοβούμαι ότι το φιάσκο της Χίου και της Λέσβου δεν θα σταματήσει τον κατήφορο τούτης της κυβέρνησης ανίκανων και αδίστακτων. Ήδη το φιάσκο οδηγεί σε νομιμοποίηση των χουλιγκάνων πραιτωριανών ― η γλυκιά βία που επαγγέλονται τα ορφανά του ΛΑΟΣ. Ηδη το δημόσιο χρήμα της υπέρχρεης Ελλάδας, όχι το κοινοτικό, ρέει προς τους εργολάβους κατασκευαστές των δομών εγκλεισμού. Και άλλο πολύ χρήμα θα πέσει σε άριστους για τον εξοπλισμό, την τροφοδοσία, τη λειτουργία, την ασφάλεια, τα logistics.
Και σε δεύτερο χρόνο, το κυβερνητικό φιάσκο μπορεί να οδηγεί στην αποδοχή της ρατσιστικής πρότασης για στρατόπεδα εγκλεισμού σε ξερονήσια ― πρόταση ηθικού και υλικού κόστους, που έχει ήδη ακουστεί και θα πολλαπλασιαστεί οσονούπω από τα ίδια χουντοδεξιά στελέχη. Πρόταση που έχουν απευθύνει προς την Ελλάδα διάφοροι νεοφασίστες από τις χώρες του Βίζεγκραντ και την Αυστρία.
Μια απορία: Τι θα έπραττε ο Κ. Μητσοτάκης αν ήταν πρωθυπουργός το καλοκαίρι του 2015, με τους ένα εκατομμύριο πρόσφυγες; Θα έδερναν τα ΜΑΤ τις θάλασσες και τις ΜΚΟ;
Απορία φαρμακωμένη: Πώς θα σκεφτεί και τι θα πράξει ο ίδιος πρωθυπουργός, τούτη η κυβέρνηση Μίζα και Ξύλο, όταν η σοβούσα ελληνοτουρκική κρίση φθάσει σε σημείο ανάφλεξης;
ΑΠΟ ΤΟ EΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ