Του Γιαννάκη Λ. Ομήρου
Προφανώς δεν είναι ώρα για ιδεολογικές επιβεβαιώσεις. Σε μια περίοδο «πολέμου», όπως δηλώνουν ο ένας μετά τον άλλο, οι ηγέτες σε ολόκληρο τον πλανήτη, αυτό που έχει σημασία είναι η προστασία του υπέρτατου αγαθού, της ζωής. Ωστόσο, ο παγκόσμιος εφιάλτης του κορωνοϊού που δοκιμάζει σκληρά τους λαούς, κράτη και κοινωνίες, έχει αναδείξει κρίσιμα ζητήματα που αφορούν στα συστήματα υγείας. Την επάρκεια, την ετοιμότητα και την αποτελεσματικότητα τους.
Τα τελευταία χρόνια, στο βωμό της οικονομικής κρίσης, κράτη και κυβερνήσεις περιέκοψαν δραστικά τις παρεχόμενες πιστώσεις προς τις δημόσιες υπηρεσίες υγείας. Μάλιστα επιφανείς πολιτικοί, οικονομολόγοι, δημοσιολόγοι και δημοσιογράφοι, υπήρξαν διαπρύσιοι κήρυκες των ιδιωτικοποιήσεων, της ελεύθερης και ασύδοτης αγοράς και της κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους.
Όποιος διατυπώνει διαφωνία, επιφυλάξεις ή αντιρρήσεις, χαρακτηρίζεται οπαδός του αναχρονισμού και αρνητής του εκσυγχρονισμού.
Σε αυτή την κατεύθυνση, δαιμονοποιήθηκε το κρατικό και αποθεώθηκε το ιδιωτικό. Θύμα αυτής της λογικής και ο τομέας της δημόσιας υγείας.
Στις ΗΠΑ, παράδεισο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, παρά τις προσπάθειες του Προέδρου Κλίντον και Ομπάμα, η ιδιωτική ασφάλιση στο σύστημα υγείας εξακολουθεί να κυριαρχεί. Με αποτέλεσμα εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες, να παραμένουν έρμαιο ενός απάνθρωπου μοντέλου ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
Η τρέχουσα καταιγίδα εξ αιτίας του COVID -19, αναδεικνύει καθημερινά τις αδυναμίες των δημοσίων συστημάτων υγείας. Ακόμα και στην Ευρώπη, με τις παραδόσεις του κοινωνικού κράτους και του κράτους προνοίας, οι ελλείψεις, οι αδυναμίες, τα κενά και τα προβλήματα είναι κάτι περισσότερο από εμφανή. Ανεπάρκεια μονάδων εντατικής θεραπείας, αναλώσιμων υλικών και προσωπικού επαγγελματιών υγείας. Το πιο σημαντικό. Οι μόνες μονάδες που λειτουργούν αυτή την ώρα της δοκιμασίας, είναι οι κρατικές μονάδες υγείας. Στα όρια τους ή ακόμα και καθ’ υπέρβασιν των ορίων τους. Και με κίνδυνο κατάρρευσης, αφού οι περικοπές των τελευταίων δεκαετιών, στο όνομα της ενίσχυσης της αποκρατικοποίησης και της εναπόθεσης της ασφάλισης στον ιδιωτικό τομέα. Οι θιασώτες του εκσυγχρονισμού και πολέμιοι της προσκόλλησης σε «δογματικές» αντιλήψεις κρατισμού, μαρτυρούν τώρα, κατά τρόπο τραγικό, την ουτοπία των ιδεοληψιών τους.
Αυτό που βιώνει τις τελευταίες εβδομάδες η ανθρωπότητα, συνιστά ένα σκληρό μάθημα για μια λογική που κατακεραύνωνε κάθε άποψη για ενίσχυση και διαφύλαξη του κράτους, σε κρίσιμους τομείς που συνδέονται με βασικά κοινά αγαθά. Ακόμα και εκείνα που συνδέονται με το υπέρτατο αγαθό. Αυτό της ζωής.
Σημ: Την στιγμή που η περίφημη παγκοσμιοποίηση αποδεικνύεται ανίκανη να εκφράσει έμπρακτα αλληλεγγύη προς ιδιαίτερα δοκιμαζόμενους λαούς, η μικρή Κούβα, που εξακολουθεί να τελεί υπό καθεστώς εμπάργκο – οικονομικού αποκλεισμού από τις ΗΠΑ, αποστέλλει δεκάδες ειδικούς γιατρούς στην καθημαγμένη από τον κορωνοϊό Ιταλία.
Καθήκον μας να υποκλιθούμε!
Τέως Προέδρου Βουλής των Αντιπροσώπων