Μετά τη νίκη του Ντόναλντ να ελπίζει και ο Γκούφι;

Toυ Νίκου Λακόπουλου

ΝΙΚΟΣ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣΗ εκλογή Τραμπ ήταν ένα σοκ για τον πλανήτη που πολλοί προσπαθούν να αγνοήσουν κι ασχολούνται πιο πολύ με τον θάνατο του Leonard Choen, τα ειδυλλιακά του χρόνια στην Ύδρα, τα τραγούδια του -με την βραχνάδα στη φωνή, ένα κόσμο που έχει πεθάνει. Ο κόσμος αυτός δεν υπάρχει όπως υπογραμμίζει και η ματαίωση της ομιλίας Ομπάμα στην Πνύκα.

Η Ευρώπη Φρούριο και η Μεγάλη Αμερική χωρίς μετανάστες και μουσουλμάνους που επαγγέλθηκε ο Τραμπ προβάλλει σαν αγχωμένο όνειρο σε ένα κόσμο που εθνικισμός και ηγέτες “με πυγμή” εμφανίζονται σε όλο το κόσμο από την Ρωσία και την Τουρκία ως το Πεκίνο και το Νέο Δελχί.

Πίσω από τον σεξιστή κλόουν βρίσκεται ο φοβισμένος απέναντι στο μέλλον -και τους “ξένους”- Αμερικανός -που θέλει να πράγματα όπως ήταν παλιά, αλλά αυτό δεν είναι εφικτό. Η Μεγάλη Βρετανία και η Μεγάλη Αμερική ανήκουν στο παρελθόν μέσα σε ένα αβέβαιο μέλλον.

“Ο Τραμπ εκμεταλλεύτηκε άριστα την αποξένωση και το άγχος που αισθάνονται όλοι οι Αμερικανοί. Παγκοσμιοποίηση, μετανάστευση, ένα αυξανόμενο χάσμα μεταξύ των εχόντων και των μη εχόντων, η απόρριψη της πολιτικής ευπρέπειας σε όλες τις μορφές της. Η κυρίαρχη αίσθηση ότι τα πράγματα είναι τόσο άσχημα, που η μόνη επιλογή που απομένει είναι να αλλάξουν όλα ριζικά” θα γράψει ο Κρις Σίλιζα στην Ουάσιγκτον Ποστ.

%ce%b8%ce%b1-%ce%b3%ce%af%ce%bd%cf%89-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%ac%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%bf%cf%82-%ce%bb%ce%ad%ce%b5%ce%b9-%ce%bf-%ce%bd%cf%84“Αυτό το πράγμα μπορεί να εξηγηθεί μόνο από την επιθυμία να τιναχτεί στον αέρα όλο το σύστημα. Και δεν εννοώ μόνο το πολιτικό σύστημα. Εννοώ κάθε ελίτ και κάθε θεσμός – με τα μέσα ενημέρωσης στις πρώτες θέσεις. Ο Τραμπ είναι το συλλογικό «δάκτυλο» που ύψωσαν όλοι εκείνοι που πιστεύουν ότι οι ελίτ τους εξαπάτησαν και τους εγκατέλειψαν”.

Ο Αμερικάνος Καουμπόυ δεν θέλει να ηγηθεί της παγκοσμιοποίησης αλλά να κρυφτεί στο σπίτι του και νάχει την ησυχία του. Ο λευκός -κι αγράμματος- ψηφοφόρος και οι γυναίκες φαίνεται να στράφηκαν στον νέο πατερούλη απέναντι σε μια γυναίκα που εκπροσωπούσε στα μάτια τους το κατεστημένο.

Ήταν καλύτερα να ήταν ο Σάντερς -λένε τώρα, αλλά οι αναλύσεις για “τη δύναμη του Διαδικτύου να ενισχύει τα ευχάριστα ψέματα εις βάρος των δυσάρεστων γεγονότων” καταρρέουν αφού τελικά η Χίλαρι Κλίντον πήρε τους περισσότερους ψήφους. Οι πρώτες διαδηλώσεις λένε πως τελικά δεν νίκησε ο Τραμπ. Ο Τραμπ εξέφρασε τον συντηρητισμό ή συγκρούστηκε ακόμα και με τους Ρεπουμπλικάνους και μόλις εξελέγη σπεύδει να πει πως όσα έλεγε δεν τα εννοεί;

donald_duck“Το πρόβλημα είναι ότι το πολιτικό στιλ του Τραμπ έχει πολλά κοινά σημεία με το στιλ των πλέον αυταρχικών ισχυρών ανδρών του κόσμου, όπως είναι ο Πούτιν και ο Ερντογάν” θα γράψει ο Γκίντεον Ράχμαν -των Financial Times. “Οι τελευταίοι ισχυρίζονται ότι ο έξω κόσμος είναι γεμάτος με εχθρικές δυνάμεις που συνωμοτούν εναντίον των χωρών τους. Υποδεικνύουν όμως και «εσωτερικούς εχθρούς», που υποτίθεται ότι συνεργάζονται με τους εξωτερικούς. Ο Πούτιν και ο Ερντογάν, όπως και ο Σι, υπόσχονται επίσης να ηγηθούν εκστρατειών εθνικής αναγέννησης και να πάρουν την εκδίκησή τους για εξευτελισμούς του παρελθόντος στα χέρια ξένων”.

Με ένα κοινό τους άρθρο οι Γιάνης Βαρουφάκης, Μπράιαν Ινο, Σλάβοϊ Ζίζεκ, Νόαμ Τσόμσκι υποστηρίζουν πως ζούμε μια “μεταμοντέρνα παραλλαγή της δεκαετίας του 1930, με τον αποπληθωρισμό, την ξενοφοβία και πολιτικές τού διαίρει και βασίλευε σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Όπως την ημέρα μετά το Brexit, έτσι την περασμένη Τετάρτη που ο Τραμπ εξελέγη πρόεδρος των ΗΠΑ, οι φιλελεύθεροι αστοί, που πίστευαν ότι το κατεστημένο είχε τα «πράγματα» υπό έλεγχο, ξάφνου συνειδητοποίησαν ότι ζουν σε κοινωνίες που αγνοούν. Το πάθος επέστρεψε στην πολιτική, υπερνικώντας την απάθεια που καλλιεργούσε ενσυνείδητα το Διεθνές Κατεστημένο”.

%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b5%ce%af%ce%bf-%ce%bb%ce%ae%cf%88%ce%b7%cf%82Σύμφωνα με αυτές τις αναλύσεις ο Τραμπ είναι ο νέος Μουσολίνι στην υπηρεσία της Εθνικιστικής Διεθνούς που διαχέει παντού έναν εθνικισμό-απειλή για τους λαούς της Γης. “Από σήμερα η υφήλιος ζει στη σκιά αυτής της Εθνικιστικής Διεθνούς! Το πάθος που ώθησε το Brexit και τον Τραμπ, αύριο θα προωθήσει τη Λεπέν και το Alternative für Deutschland, θα ενισχύσει τον μισανθρωπισμό παντού, θα τον βοηθήσει να επιστρατεύσει τον θυμό του 80% και να τον θέσει στην υπηρεσία των ισχυρών οι οποίοι θα τον χρησιμοποιήσουν για να αναδιανείμουν μεταξύ τους την εξουσία πριν, άλλη μια φορά, πετάξουν αυτό το 80% στα αζήτητα, προδομένους και διχασμένους”.

Η άποψη της κυκλικής εξέλιξης ή της ευθύγραμμης πορείας του κόσμου βοηθά όσους πιστεύουν ότι π.χ. τον φασισμό τον γεννά ο καπιταλισμός. Η αντίληψη του “εκκρεμούς” εξηγεί την νίκη Τραμπ ως απάντηση στην επίσης αδιανόητη νίκη του Ομπάμα ή ως ήττα της δικής του πολιτικής. Ας κατέβει ο Σάντερς σε τέσσερα χρόνια ή κάποιος άλλος.

Λογικά αφού ζούμε την πολεμική ή προπολεμική περίοδο όπου νέοι Χίτλερ αναδύονται ως πεπρωμένο έρχεται η ώρα της προοδευτικής Αριστεράς αφού  ο καπιταλισμός είναι στα τελευταία του.

The images of U.S. Democratic presidential candidate Hillary Clinton and Republican Presidential candidate Donald Trump are seen painted on decorative pumpkins created by artist John Kettman in LaSalleΗ αλήθεια είναι πως ο Τραμπ δεν είναι ο νέος Μουσολίνι που αναδείχτηκε ως αναρχοσοσιαλιστής ή ο  Χίτλερ που ήταν “αντιμνημονιακός” και αντισυστημικός με συνθήματα ακόμα και για εθνικοποιήσεις τραπεζών. Βγαίνει από τον κόσμο του Play Boy που δεν ήταν όργανο του καπιταλισμού όπως απλοϊκά νομίζουν όσοι αντλούν τις αναλύσεις τους από κείμενα του Μαρξ ή την Παλαιά Διαθήκη.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο καπιταλισμός βρίσκεται σε κατάσταση γεροντικής άγνοιας, αλλά ότι ο σοσιαλισμός αργεί πολύ. Κι έτσι λογικό να ανέβει στην σκηνή μετά τον Ντόναλντ, ο Σκρουτζ Μακ Ντακ, ο Γκούφι και άλλοι ήρωες φαντασιακοί σε μια κοινωνία που ο πόλεμος μαίνεται γύρω της κι αυτή ανεβάζει αυτo-φωτό στο Instagram και το Facebook. Άλλωστε ο Τραμπ δεν είναι πρώτο …καρτούν που γίνεται πρόεδρος, πλανητάρχης σε ένα πλανήτη που μάλλον είναι ακυβέρνητος.