Του Γ. Λακόπουλου
Η φλεγματική απάντηση του Τσακαλώτου, θα έπρεπε να κλείνει το θέμα. Οριστικά. Δηλαδή ο Γιάννης Στουρνάρας να μην ξαναμιλήσει ως τη λήξη της θητείας του- την οποία θέλει να ανανεώσει. Έτσι αυτός με την “αριστερή προέλευση” και την προσήλωση στον Σημίτη -και τον Γιάννο βεβαίως βεβαίως- κάνει ό,τι μπορεί για να επικρατήσει ο Μητσοτάκης. Σαν το κολητηλίκι με τον Σαμαρά με τον οποίο μηχανεύτηκαν την εκπόρθηση του επιτυχημένου Γιώργου Προβόπουλου.
Όπως και στις παραμονές των εκλογών του 2014 έτσι και τώρα ο Στουρνάρας έκανε προεκλογική παρέμβαση κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ο κεντρικός τραπεζίτης που μεριμνά για την υγιή σχέση νομισματικής και οικονομικής πολιτικής;
Όχι ακριβώς. Ανακινεί θέμα απόκλισης από τους στόχους για να διευκολύνει κάποιους έξωθεν κύκλους να παρέμβουν. Έστω για τα ματιά. Έτσι προσφέρει και στον Κυριάκο τις υπηρεσίες που πρόσφερε στον Σαμαρά για να χτυπήσει τον Τσίπρα κάτω από τη μέση.
Αυτό κάνει τέσσερα χρόνια τώρα. Ενίοτε με χοντράδες. Όπως όταν ανέλαβε να ασκήσει ο ίδιος οικονομική πολιτική επιμένοντας στην προληπτική πιστωτική γραμμή.
Καθώς πλησιάζει η λήξη της θητείας του δεν υπάρχει κανείς που θα ισχυριστεί ότι ο Στουρνάρας πέτυχε στο ρόλο στον οποίο στην ουσία ο ίδιος ως υπουργός Οικονομικών διόρισε τον εαυτό του.
Είναι ένας κακός κεντρικός τραπεζίτης, που παραβιάζει τους όρους της θεσμικής ανεξαρτησίας του αξιώματος του για να κάνει πολιτική υπέρ ενός κόμματος και εναντίον ενός άλλου.
Ή για να υπερασπιστεί ΙΧ υποθέσεις και συζυγικά μπλεξίματα με τις αρχές, ενώ και ο ίδιος αγωνιά για τις έρευνες της εισαγγελίας Διαφθοράς που τον αφορούν.
Το μόνο που δε ξέρουμε ακόμη είναι αν έχει πάντα την ιδέα ότι μπορεί να γίνει -διορισμένος-πρωθυπουργός. Έστω και αν δεν επιχείρησε, όπως τον παρότρυναν τα υπολείμματα του σημιτισμού σε μυστικούς δείπνους, να επιδιώξει την ηγεσία τους.
Η προεκλογική παρέμβαση Στουρνάρα πέρα από τη φανερή πολιτική στόχευση δεν έχει βάση. Μπέρδεψε τους δικούς του προϋπολογισμούw με τον σημερινό, όμως τον τάπωσε ο Τσακαλώτος.
Πήγε να κλείσει το μάτι στο κοινό πως όσα ψηφίζει η κυβέρνηση δεν θα εφαρμοστούν γιατί δεν θα υπάρχουν λεφτά. Και ταυτόχρονα να δικαιολογήσει και προκαταβολικά τον Μητσοτάκη που αν γινόταν Πρωθυπουργός δεν θα τα εφάρμοζε -γιατί δεν θα υπάρχουν λεφτά. Με ένα σμπάρο…
Εξακολουθεί να παραμένει αρνητικό πρότυπο δημοσίου προσώπου. Με διαδρομή της οποίας το μόνο αξιοθαύμαστο είναι πως καταφέρνει να τη σκαπουλάρει, όταν αφήνει πίσω του στάχτη και μπούρμπερη: από την εξανέμιση των εσόδων που είχε η τράπεζα που διοικούσε -επί Σημίτη φυσικά- μέχρι την απόπειρα σταδιοδρομίας σε …χρηματιστηριακή εταιρία μετά την κόλαση του Χρηματιστηρίου.
Ωστόσο όλα δείχνουν ότι ο ταχυδακτυλουργός ξέμεινε από κόλπα. Ούτε λαγούς από το καπέλο μπορεί να βγάλει πλέον, ούτε να κάνει αόρατα όσα τον αφορούν. Ο Γιάννης Στουρνάρας έριξε μια τουφεκιά για να τρομάξει την κυβέρνηση. Αλλά το μόνο που έδειξε είναι πόσο τρομαγμένοι είναι εκείνοι που προσπάθησε να εμψυχώσει.
