Με αφορμή τις εκλογές των 16 δισ. δρχ. * του Σημίτη: Χρήμα, κόμματα, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και πολίτες. Όμορφος κόσμος ηθικός…

Του Γ. Λακόπουλου

Υπάρχουν πολιτικοί για τους οποίους όλοι γνωρίζουν ότι έχουν περιορισμένη ηθική; Ότι έχουν χρηματιστεί από επιχειρηματίες; Ότι έχουν βγάλει λεφτά από την πολιτική; Ότι υποστηρίζονται από συγκεκριμένα μιντιακά συστήματα; ; Ότι εν πάση περιπτώσει δεν είναι έντιμοι και ακέραιοι; Υπάρχουν.

Υπάρχουν χρηματοδοτήσεις σε κόμματα και πολιτικούς από προμηθευτές τους δημοσίου, συχνά μάλιστα με …ετήσια χορηγία; Υπάρχουν πολιτικοί που συνδέονται με συγκεκριμένους οικονομικούς παράγοντες; Που έκαναν περιουσία από την εμπλοκή τους στα κοινά; Που ζουν πλουσιοπάροχα και έχουν εξασφαλίσει και τους απογόνους του με το δημόσιο χρήμα; Υπάρχουν.

Οι πολίτες τους ξέρουν. Είναι δακτυλοδεικτούμενοι και συμπαρασύρουν και τους έντιμους και ακέραιους. Περνάει ο τάδε πολιτικός και κάποιοι ψιθυρίζουν “λαμόγιο”. Βγαίνει στην τηλεόραση και ακούς από τον διπλανό σου ” αυτός είναι του …” και αναφέρει έναν ολιγάρχη. Εμφανίζεται σε μια εφημερίδα και οι αναγνώστες λένε μεταξύ τους:” Ξέρεις πόσα έφαγε αυτός από εκείνη την υποθεση;”

Ο αντικοινοβουλευτισμός έχει αιτίες. Η κρίση αντιπροσώπευσης έχει ταυτότητα. Στη Βουλή εκτός από τους κάθετους διαχωρισμούς των κομμάτων υπάρχουν και οι οριζόντιοι διαχωρισμοί επιχειρηματιών; Ήτοι, το κόμμα του τάδε οικονομικού παράγονται με πρόσωπα από διαφορετικά κόμματα στην “Κοινοβουλευτική Ομάδα” του.

Υπερβολές; Καθόλου. Στα δημοσιογραφικά γραφεία ξέρουν με το νι και με το σίγμα το βίο και την πολιτεία προσώπων της πολιτικής. Διακινούνται ευρέως ιστορίες για πόσα ” έπιασαν” -από τον έναν ή τον άλλον.

Στις κομματικές ηγεσίες έχουν φτάσει συγκεκριμένες καταγγελίες από αφελείς που γνωρίζουν περιπτώσεις χρηματισμού στελεχών τους, αλλά τους διαφεύγει ότι από την ίδια πηγή “τα πήρε” και το κόμμα  ή ο ίδιος επικεφαλής του.

Πολιτικοί παράγοντες και δημοσιογράφοι ξέρουν με λεπτομέρειες υποθέσεις με διακίνηση χρήματος προς πολιτικά πρόσωπα. Ακόμη και σκαμπρόζικες ιστορίες διακινούνται για κάποιους που “πήραν τη βαλίτσα ” για το κόμμα, αλλά μόνο τα μισά έφτασαν στο κομματικό ταμείο .

Υπάρχουν αναφορές σε περιπτώσεις κατά τις οποίες ο επιχειρηματίας είπε στον απεσταλμένο του αρχηγού για “ενίσχυση”: “Πάλι; Μα τις προάλλες έστειλα τόσα”- και δεν είχαν φτάσει ποτέ.

Ακόμη και πρόσφατα αναζωπυρώθηκε η ιστορία με κάποιον που πήρε δυο εκατομμύρια ευρώ από μεγάλη εταιρία παλιότερα, αλλά μόλις τώρα ο τότε αρχηγός του κόμματός του έμαθε ότι δεν τα παρέδωσε ποτέ στο κόμμα.

Απίστευτες ιστορίες. Με ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις. Με συγκεκριμένες δουλειές για τις οποίες έπεσαν μίζες. Με επίμονες αναφορές σε πολιτικούς που “τα πήραν” για να υπογράψουν, ή να συμπεριφερθούν κατά τα συμφέροντα κάποιου.

Ακόμη και για μεγάλες πολιτικές εξελίξεις υπάρχουν αναφορές στο “κόστος” τους -με συγκεκριμένους αποδέκτες χρήματος. Ακόμη και κορυφαίες πολιτικές επιλογές έχουν στη ούγια χρηματισμό.

Τα ξέρουν οι παροικούντες, αλλά κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Και για τα χοντρά και για τα ψιλά. Ο βουλευτής της ΝΔ Ανδρέας Ψυχάρης κατήγγειλε ότι βουλευτές χρηματίζονται για να καταθέτουν ερωτήσεις υπέρ επιχειρηματιών και δεν ίδρωσε του αυτί του προέδρου της Βουλής, του εισαγγελέα, των κομματικών αρχηγών.

Κανείς δεν ασχολείται επίσης με τον ρόλο δημοσιογράφων στη διακίνηση πολιτικού χρήματος. Στην παρεμβολή ΜΜΕ στη συναλλαγή μεταξύ πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Σε μπίζνες και κόλπα με δημοσιογραφική στήριξη.

Σε συγκεκριμένους ανθρώπους των ΜΜΕ αποδίδονται ρόλοι ανάμεσα στη διαμεσολάβηση και τον εκβιασμό, στην εξαγορασμένη προβολή του ενός και στη χρηματοδοτούμενη επίθεση στον άλλον. Δημοσιογράφοι λειτουργούν σαν βαποράκια. Από την κατασκευή ενός ψεύδους μέχρι την απόκρυψη μιας αλήθειας -με το αζημίωτο. Όμορφος κόσμος, ηθικός.

Και ενώ οι υποθέσεις είναι γνωστές, τα ονόματα δημοσιογράφων και πολιτικών κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα, σύμβολα του πλούτου βγάζουν μάτι, οι συναναστροφές τους είναι δημόσιες, οι εμπλοκές τους γνωστές, τσιμουδιά. Αντίθετα οι βουτηγμένοι στη σήψη, συνήθως προσπαθούν να βουτήξουν και την ενημέρωση στη λάσπη. Οι υπόλοιποι, οι έντιμοι και αμόλυντοι, το καταπίνουν. Και ας ξέρουν.

Τι είναι αυτό που κάνει μια κοινωνία να ανέχεται ανυπόληπτα πρόσωπα να κυριαρχούν στο δημόσιο βίο ενώ γνωρίζει; Γιατί οι θεσμοί αδρανούν και οι αρμόδιοι κλείνουν τα μάτια;

Γιατί ο πολίτης αντί να αρνηθεί να δώσει ακόμη και το χέρι του στον διεφθαρμένο πολιτικό, του δίνει ξανά και ξανά την ψήφο του; Γιατί αντί να αποστρέφεται τον ξεπουλημένο δημοσιογράφο αγοράσει το ΜΜΕ που τον απασχολεί;

Γιατί ανέχεται τα μέλη μιας εξωνημένης κάστας να σουλατσάρουν στα ΜΜΕ και στην πολιτική αγορά, ενώ γνωρίζει ότι το μόνο τους ενδιαφέρει είναι να προσφέρουν εξυπηρετήσεις στους ισχυρούς του χρήματος ώστε να βγάλουν λεφτά; Γιατί ενώ όλοι ξέρουν, σιωπούν, συμπράττουν και αποδέχονται;

Γιατί παραπλανώνται με την ευκολία του “ όλοι το ίδιο είναι;”. Γιατί η κοινωνία γίνεται ασπίδα για τους διεφθαρμένους, τους πονηρούς και τους καταφερτζήδες;

*Τα 16 δισ. δρχ. που ακούσθηκε στη δίκη της Ζήμενς ότι κόστισαν στο ΠΑΣΟΚ του Σημίτη οι εκλογές του 2000 είναι μάλλον λίγα για τους γνωρίζοντες. Οι ίδιοι μάλιστα υπολογίζουν ότι οι εκλογές του 1996 κόστισαν σχεδόν τα διπλάσια. Τελικά τίποτα δεν συνέβη τυχαία στη χώρα. Κάποιοι επένδυσαν…