Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Από την φυγή προς τα εμπρός και τα άλματα στον ουρανό, περνά στην φυγή προς την κοινωνία και προς τον λαό! Μόνο που η κοινωνία και ο λαός έφυγε πρώτος και προ πολλού από τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ! Με ατυχή και καθόλου πρωτότυπα συνθήματα, η επανάληψη και υπογράμμιση στο στείρο παρελθόν, το μέλλον φαντάζει αποκρουστικό.
Η επίσκεψη σε δικαστικούς, με την εθιμοτυπική πια (βλέπε Τσίπρας), δήλωση συγκρατημένης αισιοδοξίας περί της απόδοσης δικαίου στην υπόθεση των υποκλοπών, σε αποτυχημένο ριμέικ απωθεί πλέον. Έπαθε, δεν έμαθε και δεν θα μάθει ποτέ, παρά την φήμη περί γρήγορης εκμάθησης.
Παρόλα αυτά επιμένει χωρίς να πείθει, για χαμήλωμα των τόνων στο εσωτερικό sic, παρά την δική του δημόσια πρωτοβουλία και εισήγηση για διαγραφές! Μάλλον απευθύνεται στους προς διαγραφή ε; Ζητά όμως να σηκώσουν τους τόνους οι υπόλοιποι, απέναντι σε κάθε μέτρο που εντείνει την κοινωνική αδικία, πρωτότυπο και αυτό!
Και ο λίγος λαϊκισμός όσο πατά η γάτα, με την έκφραση να μην μασήσουμε τα λόγια μας. Και ολίγος αυταρχισμός “από την πρώτη στιγμή είπα ότι πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο λειτουργείας μας και να είμαστε απόλυτα αποτελεσματικοί επειδή θα είμαστε απόλυτα προετοιμασμένοι”, απολύτως θα προσθέσω εγώ!
Και ένα εκπληκτικό σημείο αναφοράς “επειδή ακριβώς κανένας δεν κατέχει την μόνη αλήθεια και δεν είναι αυτονόητο ότι οι βουλευτές (!) ή τα τμήματα του κόμματος γνωρίζουν τα πάντα για τα πάντα (!). Ως πρόεδρος δίνω έμφαση στην συλλογική δουλειά (!)”, αλίμονο, επιβεβαιωτική πλεονασματική δήλωση, ενός αριστερού.
Στην συνέχεια, όπως ήταν αναμενόμενο και προσφιλές, προχώρησε και στις απαραίτητες γνωστές διαπιστώσεις για τις υποκλοπές, χωρίς να προσθέσει κάτι νέο.Κοινότυπο και πληκτικό κείμενο, με λάθη στην ανάγνωση, στο ίδιο άτονο και αδιάφορο πολιτικά ύφος, που πρόσβαλε το επίπεδο, θέλω να πιστεύω, των βουλευτών όχι όλων βέβαια στο ακροατήριο, με την χαμηλή ποιότητα μηνυμάτων και έλλειψη ιδεών να είναι εμφανής.
Μάλλον με μια εταιρική ομιλία σεμινάριο εντολών CEO προς πειθαρχία υπαλλήλων έμοιαζε, παρά με πολιτική ομιλία κατευθύνσεων και στόχων. Για την φυγή της κοινωνίας όμως από το κόμμα ούτε μια παρατήρηση, μήτε κάποια πρόταση, εις μάτην. Συνεπώς “ουδέν νεότερο από το … αριστερό μέτωπο”, πέρα από την νέα δημοκοπική πτώση, φυγής της κοινωνίας.