Του Ιωάννη Δαμίγου
Από το διάγγελμα και την τηλεοπτική παρουσία του πρωθυπουργού έλειπε κάτι. Να ήταν η απουσία της αριστείας; Τα “βασιλεμένα” μάτια του που λοξοδρομούσαν μια στον φακό και μια στο κείμενο, που προσπαθούσε να ισορροπήσει με τον τονισμό της φωνής;
Να ήταν η παρουσία του λαϊκά ατημέλητου και αξύριστου εργαζόμενου από το σπίτι; Να ήταν τα ακόμα πιο ψαρά μαλλιά του σε ένα απόγευμα; Να ήταν το μακρυμάνικο απλό πόλο μπλουζάκι, το ευτυχώς όχι κοντομάνικο μόδας Zelensky, που σαν να θύμιζε καταγγελία πολυορκούμενου σε ανατροπή; Τέλος πάντων έλειπε μια “ανωτερότητα” μια “αρχοντιά”, λες και ήταν έτοιμος να παρακολουθήσει μετά τον “Σασμό” σαν κοινός θνητός!
Μίλησε για μια αναστάτωση παρωδική και μια ξενόφερτη ακρίβεια, που στον τόπο μας ήρθε νωρίτερα για να μας προπονήσει κατάλληλα ώστε να μην τρομάξουμε τελευταία στιγμή. Και μετά ήρθε ο πόλεμος! Είπε μετά επί λέξη για: Mετρημένα μέτρα στο μέτρο της πραγματικότητας!!! Τι πρόταση ορθότητας! Πιο καθαρά δεν θα μπορούσε να διατυπώσει το μετρημένο μέτρο του πραγματικού μέτρου του “τίποτα”!
Η δε παροχή του “τίποτα” θα έχει τρίμηνη διάρκεια, όπως το “τελευταίο μίλι”! Το αξιοσημείωτο είναι η αναφορά σε κανόνες στις αγορές! Βέβαια η εξήγηση αυτής της αναφοράς επιδέχεται ερμηνείας, γιατί “πολλά έχουν δεί τα μάτια μου, μ’ αυτό μου φέρνει τρόμο”. Τόνισε πως ξέρει (;) τι σημαίνει το άνοιγμα λογαριασμού της (Δ)ΕΗ, το βλέμμα (!) του καταναλωτή στα ράφια του supermarket και στο άδειο ρεζερβουάρ!
Ακόμα δεν έχει δεί και την σκοτοδίνη που θα επιφέρει η τιμή του 1,5 ευρώ της φραντζόλας ψωμιού!Και επειδή ο λύκος την τρίχα αλλάζει αλλά όχι το χούι, μας θύμισε και την εκτροπή των οικονομικών αν έπαιρνε μέτρα, χωρίς μέτρο και ο κίνδυνος που θα αντιμετωπίζαμε θα ήταν νέο μνημόνιο. Δικαιολογεί από τώρα σε αυτό που αναπόφευκτα μας οδηγεί!
Μα για όλα φταίει η αντιπολίτευση! Προκαταβολικά!Πιο καλλιτεχνικά δεν θα μπορούσε να σπείρει τον τρόμο, με αυτή του την τρομαχτική του παρουσία! Τουλάχιστον με τον κοντομάνικο Zelensky έχεις μια ελπίδα για ειρήνευση! Εκεί θα σταματήσουν τον πόλεμο, αλλά εδώ θα πέφτουν οι βόμβες και δεν έχουμε και καταφύγια. Σαν πρόσφυγες είμαστε και λίγο σκούροι και που να πάμε!
Υ.Γ. Κάποια στιγμή φώναξε: Λίγο νερό ρε παιδιά, αλλά το κόψανε!