Του Γιάννη Σγουρού

Για μας που ερχόμαστε από μια άλλη εποχή σχεδόν με τα πόδια -με αθλητικά παπούτσια ή ακόμα και χωρίς παπούτσια- η σημερινή πολιτική κατάσταση είναι ένας θλιβερός απολογισμός. H κυβέρνηση αποδεικνύεται ανεπαρκής και οδηγεί την πλειονότητα της κοινωνίας στη φτωχοποίηση. H αντιπολίτευση είναι το ίδιο ανεπαρκής και το πολιτικό σύστημα οδηγεί τους πολίτες σε αποχή, με το «κόμμα της αποχής» να είναι πρώτο και στις προηγούμενες και στις επόμενες εκλογές.

Η κοινωνία αποσυντίθεται· ιδίως η μεσαία τάξη, στην οποία στήριξε την προεκλογική δημαγωγία της η Ν.Δ., δοκιμάζεται, καθώς η κυβέρνηση την συρρικνώνει συνειδητά υπέρ των μεγάλων της αγοράς. Οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι. Τα κυρίαρχα συναισθήματα είναι απογοήτευση, οργή, απελπισία. Οι λογαριασμοί ρεύματος αποκαλύπτουν μια κυβέρνηση που εξυπηρετεί, ξεδιάντροπα, συμφέροντα ιδιωτικών εταιρειών και όχι των πολιτών.

Καθώς η πολιτική αντικαθίσταται από την επικοινωνία και ασκείται με όρους διαφήμισης, ενισχύεται το αίσθημα πως «όλοι ίδιοι είναι». Με το χρέος στο 130% του ΑΕΠ οδηγηθήκαμε στο Μνημόνιο. Τώρα που υπερβαίνει το 215%, η προοπτική είναι πιο ζοφερή. Τα πολιτικά κόμματα κρύβουν τα σκουπίδια τους κάτω από το χαλί – με τη συνδρομή του μιντιακού συστήματος. Πάνω από ένα εκατομμύριο πολίτες τα τελευταία χρόνια απομακρύνθηκαν από τις κάλπες. Το εθνικό χρέος που αυξάνεται σημαίνει πως κλέβουμε πάλι από τις επόμενες γενιές.

Για να πάρουμε ως παράδειγμα την Περιφέρεια Αττικής -που η δική μας διοίκηση άφησε ταμείο 350 εκατομμύρια- είναι απίστευτη η σπατάλη για διαφήμιση της διοίκησης με απευθείας αναθέσεις και μισό εκατομμύριο ευρώ δαπάνη σε δικηγορικές εταιρείες για να στραφούν εναντίον των πολιτών! Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι πρωταθλήτρια στο να χρησιμοποιεί δημόσιους πόρους για διαφήμιση του δικού της έργο, την αποθέωση του πρωθυπουργού και την εκλογική πελατεία της – με δισεκατομμύρια που, αντί να πέσουν στην παραγωγή, έγιναν καταθέσεις.

Κι όμως η χρεοκοπία της χώρας θα ’πρεπε να γίνει ένα μάθημα για το πολιτικό σύστημα πως κάποτε θα πρέπει να υπάρξει ένα εθνικό σχέδιο για την οικονομική ανασυγκρότηση που να μην έχει στόχο τις εκλογές. Μια συναίνεση σε ένα παραγωγικό μοντέλο που δεν θα εστιάζει στα εγκαίνια έργων που… δεν έχουν ολοκληρωθεί, προεκλογικές παρλάτες και δηλώσεις στις κάμερες για τις επιτυχίες πριν αυτές υπάρξουν – όπως έκανε πρόσφατα ο κ. Πατούλης: πόζαρε με τα εκχιονιστικά μηχανήματα πριν έρθει η κακοκαιρία και εμφανίστηκε πάλι αμέριμνος το Πάσχα να… ψήνει αρνιά σε πάρκα σε ένα κακόγουστο σκηνικό.

Με τον διαχωρισμό κόμματος και κράτους, κόμματα ανοιχτά στην κοινωνία και ενεργούς πολίτες που θα αρνηθούν τον εκμαυλισμό τους με χρήματα που θα πρέπει να πληρώσουν αύριο οι επόμενες γενιές. Γιατί η επιστροφή στην κανονικότητα μετά την κρίση με παλιές πολιτικές πελατειακού κράτους είναι απλώς ο δρόμος για την επόμενη κρίση. Χρειάζεται μια άλλη πολιτική ηθική, με αφύπνιση των ζωντανών δυνάμεων της κοινωνίας με ειλικρίνεια και ριζοσπαστισμό για μια πολιτική πρόταση που θα βάζει την πατρίδα πάνω από το κόμμα, με την αυτοδιοίκηση με περισσότερες εξουσίες και λιγότερο κομματισμό, αφού το κεντρικό κράτος έχει αποτύχει. Με νέα αρχή χωρίς αποτυχημένα μοντέλα, σκουριασμένες ιδέες και δανεικά ιδανικά.

Πάνω από όλα χρειάζεται η επιστροφή της πολιτικής, η εμπιστοσύνη στους νέους και τα νέα κοινωνικά κινήματα, η ρήξη με τις νοοτροπίες του παρελθόντος. Ενα νέο πολιτικό όραμα με νέες ιδέες και νέα πρόσωπα, καινούργια όνειρα και άλλο πολιτικό ήθος. Μια νέα πολιτική και κυρίως μια άλλη ηθική.

*Πρώην περιφερειάρχης Αττικής-νομάρχης Αθηνών (2003-2014)

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ