Του Βασίλη Κόκκα
” ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΘΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΣΟΥ Η ΦΡΙΧΤΗ ΥΠΟΨΙΑ- ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ; “
” Καί μετά τό Θεό
αγαπώ τή θλίψη- καί λέω ευτυχώς,
γιατί μόνον εγώ ξέρω τούς λόγους
όπως τότε παιδί πού έζησα σέ
μεγάλους φωτεινούς κήπους
μέ ροδιές καί εξαδέλφες
κι άν ταπεινώθηκα είναι
γιατί ζήλεψα τίς καμπάνες:
ποιός ό λόγος νά υπάρχουν
άν δέν τίς χτυπούν.
Βγάζω τό καπέλο μου καί φεύγω
ώ χαμένη υπόθεση τού κόσμου…”
ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Τά όσα κωμικοτραγικά επισυμβαίνουν στό ΣΥΡΙΖΑ δέν είναι ένας γρίφος πού περιμένει νά αποκρυπτογραφηθεί ούτε ένα σταυρόλεξο γιά δήθεν δυνατούς λύτες όπως διακινούν οί συνήθεις πολιτικοί αναλυτές.
Γιά νά δανεισθώ τά λόγια τού ποιητή,οί εναπομείναντες ζούν μέ χαμένα όνειρα καί σκοτωμένη μουσική!!! Άν ρίχναν ένα καράβι μές στό μυαλό τους θά ναυαγούσε….
Ό Α.Τσίπρας φαίνεται σά νά διαβάζει τό Απογευματινό Τσάι τού Τ.Λειβαδίτη:
” Προσπάθησα από μία χίμαιρα νά φτιάξω ένα ολόκληρο πεπρωμένο.Τώρα άν θυμάμαι κάτι είναι κάποια όνειρα πού εκανα ακουμπισμένος στόν ωκεανό ή κάποιες ταπεινώσεις πού τέλειωσαν μέ τά πιό υπέροχα δάκρυα”…..
Ή κομματική νομενκλατούρα τής συμφοράς καί οί επαγγελματίες αξιωματούχοι συνεχίζουν απτόητοι νά σκιαμαχούν περί όνου σκιάς χωρίς καμιά αυτοκριτική,χωρίς κανέναν ανστοχασμό,χωρίς ενσυναίσθηση καί διανοητικό ήθος.Θεωρώντας τό ηθικό πλεονέκτημα ότι είναι κληρονομικό δικαίωμα.
” Ώ,μάς ξεγελάσαν οί εποχές,
ή τύχη,τά όνειρα,οί φίλοι
όλα τόσο αβέβαια,
λές καί τό παρελθόν νά μήν υπήρξε
παρά μόνο στή φαντασία σου
ή στή βιαστική διήγηση κάποιου
πού τόν συναντήσαμε μιά στιγμή
στό δρόμο,ενώ έβρεχε…..”
Ό τηλεευαγγελιστής έξ Αμερικής επί σκηνής ραπάρει,” κρύβοντας στίς τσέπες του ένα όνειρο κουρελιασμένο,σφίγγοντας στά χέρια τό άγνωστο όνομα του”…..Πρόθυμος καί έτοιμος μαζί μέ τό συνονθύλευμα τών ακολούθων γιά νέες επανεκκινήσεις, ” χωρίς όνειρα νά τούς ξεγελάσουν καί δίχως φίλους πιά νά τούς προδώσουν….”. Αμέριμνοι περπατώντας σέ έρημους δρόμους,πού μπορείς όλα νά τούς τά πείς,χωρίς νά ακούει κανένας!!!Χωρίς νά έχουν βέβαια ποτέ διαβάσει τόν” συγκάτοικο τού Ιωάννη” πού προειδοποιεί ποιητικά: ” …καί κάποτε θά τρομάξεις όταν καταλάβεις ποιός είσαι” !Χωρίς νά τούς έχει διηγηθεί ποτέ κανένας γιά τή θεία Ρόζα πού είχε μία άτυχη ιστορία.
Μία νύχτα στή βεράντα έκανε νά πιάσει ένα άστρο πού έπεφτε- καί γκεμίστηκε από τίς σκάλες. Από τότε στηριγμένη στά δεκανίκια προχωράει καί χάνεται σέ κήπους φανταστικούς….