Toυ Γ. Λακόπουλου
Αν πρέπει να πιστώσουμε κάτι στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μιχ. Χρυσοχοΐδη είναι ότι από πλευράς πολιτικής πείρας και πολιτικής κρίσης, είναι πολύ πάνω από τον καλύτερο από τους καινούργιους ομοτράπεζους του στο υπουργικό Συμβούλιο.
Σε απλά ελληνικά του κόβει περισσότερο και ξέρει να φυλάγεται, καλύτερα από νέους συναδέλφους του. Ειδικότης κτηθείσα εν τω στρατεύματι.
Παρόλα αυτά τα τελευταία 24ωρα ο παλαιός υπουργός όλων των Πρωθυπουργών του ΠΑΣΟΚ και τώρα του Κυριάκου Μητσοτάκη – αφήνει ακάλυπτα τα νώτα του σε δυο περιπτώσεις:
Η πρώτη αφορά τη συγκυρία. Μόνο κάποιος εντελώς άπειρος πολιτικά θα έστελνε την αστυνομία σε πανεπιστημιακό χώρο λίγα 24ωρα πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου. Είναι σαν να προσπαθεί να σβήσει τη φωτιά με κηροζίνη. α υλικά που φωτογράφησαν οι αστυνομικοί εκεί θα ήταν και τις επόμενες μέρες.
Προς τι η βιασύνη σε μια συγκυρία μάλλον επιβαρυμένη κατά παράδοση; Κοντά στο νου κι η γνώση. Εκτός αν στην καινούργια του κυβέρνηση υπάρχουν κάποιοι που βλέπουν την επέτειο σαν αφορμή για ένταση.
Αν επιδιώκουν να βάλουν φωτιά στα πανεπιστήμια, λάθος εποχή διάλεξαν.
Η δεύτερη περίπτωση αφορά την υπόθεση του πανεπιστημιακού ασύλου -που δεν ισχύει πλέον κατά τον πρόσφατο νόμο. Ασφαλώς ο νόμος πρέπει να εφαρμόζεται κατά τις διατάξεις του και η αστυνομία μπορεί να μπει σε ακαδημαϊκούς χώρους για να κάνει τη δουλειά της.
Αρκεί βεβαίως να είναι γνωστό ποια είναι η δουλειά της. Να την καλεί κάποιος, να έχει διαπραχθεί παρανομία, να διενεργεί έρευνα για κάτι, να έχει ενημερωθεί ο εισαγγελέας.
Ότι δεν ισχύει το άσυλο δεν σημαίνει ότι η αστυνομία θα πρέπει να σουλατσάρει χωρίς λόγο στους πανεπιστημιακούς χώρους.
Μπορεί ο Πρωθυπουργός να θέλει να τους «καθαρίσει», αλλά πρέπει να θέλουν και αυτοί που έχουν στα χέρια του το αυτοδιοίκηση του πανεπιστήμιου. Τα ΑΕΙ δεν έγιναν παράρτημα του οικείου αστυνομικού τμήματος μετά τη κατάργηση του ασύλου. Ή αλλιώς: η αστυνομία δεν έγινε επόπτης των πανεπιστημίου.
Τουλάχιστον κανείς δεν της το ανέθεσε. Ούτε κανείς από την ΝΔ πρότεινε ακόμη να υπαχθούν και τα ΑΕΙ στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.
Από τις δυο περιπτώσεις προκύπτει ένας ανατριχιαστικός συλλογισμός: το ενδεχόμενο να εκμεταλλευθεί κάποιος την ένταση για να τινάζει τον αέρα την πολιτική ομαλότητα. Οι προβοκάτορες δεν έλειψαν ποτέ.
Δεν ξέρουμε αν πράγματι σε μια πρόσφατη ενδο-νεοδημοκρατική σύναξη ο υπουργός είπε ότι «κάποιοι θέλουν νέο Γρηγορόπουλο». Μπορεί και να υπάρχουν και τέτοιοι.
Αλλά το θέμα δεν είναι ποιοι θέλουν νεκρό, αλλά ποιοι φροντίζουν να υπάρχει νεκρός. Ο Γρηγορόπουλος και ο Καλτεζάς έφυγαν από σφαίρες αστυνομικών.
Σίγουρα μια κοινωνία πρέπει να εμπιστεύεται την αστυνομία της. Και προ παντός πρέπει να την εμπιστεύεται η φυσική και η πολιτική ηγεσία της.
Αλλά ξανά κοντά στο νου κι η γνώση: υπάρχουν κάποια αγαθά που που δεν μπορεί κανείς -ακόμη τουλάχιστον-να τα εμπιστευτεί σε όλους τους αστυνομικούς. Κι όποιος θέλει να καταλάβει, καταλαβαίνει.
ΥΓ: Θα διευκολυνθεί στη δουλειά του ο Μιχάλης, αν συστήσει στους αρμοδίους της κυβέρνησης, σ’ αυτές τις περιπτώσεις να μην βγάζουν ηλίθιες ανακοινώσεις ότι “ο ΣΥΡΙΖΑ καλύπτει του μπαχαλάκηδες».
Δείχνουν ότι θέλουν την επέμβαση της αστυνομίας όχι για την επιβολή του νόμου, αλλά για να κάνουν αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση. Με άλλα λόγια: τη δουλειά της αστυνομίας σαν προβοκάτσια κατά του ΣΥΡΙΖΑ.
