Του Γ. Λακόπουλου
Το έχουν οι Συριζαίοι να αυτοτραυματίζονται. Αν μπορεί να εκλάβει κανείς την Μυρσίνη Ζορμπά ως Συριζαία με το πολιτικό ιστορικό που έχει έχει: τουλάχιστον αμφιλεγόμενο- όσο και το παρελθόν του “Δρομέα”, στο δρόμο του οποίου έβαλε τον εαυτό της. Με τον τρόπο της.
Όπως τον έβαλε στο δρόμο του Τσίπρα τα τελευταία χρόνια, αλλάζοντας κουλουάρ σε μια κούρσα ρόλων κατ’ απονομήν…
Ή όπως τον έβαλε στο δρόμο του Ανδρέα Παπανδρέου απέναντι τον οποίο ο ακραίος και επωφελής σημιτισμός της την υποχρέωνε να τρέφει αισθήματα απέχθειας. Αυτό δεν την εμπόδισε να βγάλει βιβλίο για τον “πολιτισμικό” Παπανδρέου στο οποίο ωστόσο ο αντιπαπανδρεϊσμός είναι διάχυτος.
Τι λέγαμε; Α, για τον “Δρομέα” του Βαρώτσου. Οι παλιότεροι θυμούνται πόσο μελάνι διατέθηκε εκατέρωθεν για επικρίσεις και υποστήριξη, όταν πρωτοτοποθέτηθηκε επί Έβερτ στην Ομόνοια. Τελικά έδεσε με τη μικρή πλατεία απέναντι από το Χίλτον.
Όπως έδεσε και η Ζορμπά με τους Συριζαίους και δεν βγήκε χαμένη. Ότι της ήλθε -ή της υποδείχθηκε- να μεταφέρει τη δουλειά του Βαρώτσου σε κάποια πλατεία των Σκοπίων- όπου δεν είναι διόλου σίγουρο ότι θα την εκτιμούσαν με βάση την τρέχουσα αγαλματοποιία της γειτονικής χώρας -δεν είναι για θάνατο.
Με καλή προετοιμασία θα μπορούσε να είναι και καλή ιδέα- επικοινωνιακά τουλάχιστον, αφού θα απασχολούσε την επικαιρότητα. Η -μη- προετοιμασία όμως ήταν τόσο κακή ώστε, μεταξύ των άλλων, που φόρτωσε στην κυβέρνηση, έκανε και νοικοκυραίους τους Νεοδημοκράτες -που δεν άφησαν τη ευκαιρία να πάει χαμένη.
Με άλλα λόγια το θέμα δεν είναι ότι η Ζορμπά επιδίωξε τη μεταφορά. Είναι ότι με τον τρόπο που χειρίσθηκε την άρνηση του καλλιτέχνη να δώσει τη συγκατάθεσή του, βρέθηκε σε δύσκολη θέση: διέψευσε ότι έκανε πρόσφατα τέτοια συζήτηση μαζί του -αφήνοντας και κάποιους υπαινιγμούς. Αλλά όταν η διάψευσή της διαψεύσθηκε, έμεινε στο κενό: ο λόγος της απέναντι στο λόγο του Βαρώτσου.
Κάποιος από τους δυο λέει ψέματα. Ρωτήστε τη γάτα στα κεραμίδια και θα σας το πει. Αν δεν έγινε ποτέ αυτή τη συζήτηση, όπως λέει η υπουργός, τότε πρέπει να καταλήξουμε ότι ο Βαρώτσος την επινόησε. Δεν έχει όμως δείξει δείγματα ανθρώπου που στα ξεκούδουνα θα πει ότι του προτάθηκε ο εκπατρισμός ενός έργου του.
Αν η Ζορμπά το είχε αφήσει ως μια ιδέα που έπεσε στο τραπέζι αλλά δεν ευδοκίμησε δεν θα βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο. Η κατηγορηματική άρνηση ότι της πέρασε από το μυαλό κάτι τέτοιο -και πολύ περισσότερο ότι το συζήτησε με τον ίδιο- πέφτει και την πλακώνει. Είναι βαρύ για υπουργό Πολιτισμού αυτό που όλοι σκέφτονται πλέον.
Αχ Μυρσίνη! Στην ζωή μπορείς να χειρίζεσαι τους φίλους σου, ακόμη και να κάνεις ότι δεν τους ξέρεις όταν αλλάζουν οι επιδιώξεις σου. Αλλά στην πολιτική δεν μπορείς να χειρίζεται τους ανθρώπους που δρουν πρωταγωνιστικά στο πεδίο της κυβερνητικής ευθύνης που σου ανέθεσαν. Το παιχνίδι Ζορμπά -Βαρώτσου ήταν στάνταρ 2 πριν καν αρχίσει.