Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο Νίκος Ανδρουλάκης προσπαθεί να εξισώσει τον Μητσοτάκη με τον Τσίπρα, με τρόπο που οδηγεί το ΠΑΣΟΚ στον Μητσοτάκη. Αυτό δεν είναι θέμα πολιτικής. Είναι πρόβλημα ηθικής.
Η καταγγελία σε βάρος του ευρωβουλευτή Γεωργούλη έβγαλε πάλι στο κλαρί τον Νίκο Ανδρουλάκη, με αναίτιες επιθέσεις κατά του Αλέξη Τσίπρα.
Στην ουσία συμμετείχε στην επιχείρηση της ΝΔ να διευρυνθεί το χάσμα μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι προσφέρει υπηρεσία στον απερχόμενο Πρωθυπουργό για τον οποίο ισχύει πάντα ότι τον παρακολουθούσε «νομίμως» – επί τρεις μήνες.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ούτε επιμένει να του ξεκαθαρίσει ο Μητσοτάκης τους λόγους της παρακολούθησής του, ούτε υποβάλει μήνυση στον Κοντολέων – για να ξεκαθαρίσουν στο δικαστήριο τα πράγματα.
Απλώς συνεχίζει το τροπάριο: «με ισχυρό διψήφιο ποσοστό, ξεκινάμε διαπραγματεύσεις» για σχηματισμό κυβέρνησης. Με ποιόν;
Πώς μπορεί να θεωρεί ότι η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ θα συζητήσουν μαζί του την… απομάκρυνση των αρχηγών τους;
Πώς θα «συνομιλήσει με τα κόμματα που αποδέχονται το σχέδιο του», όταν αυτό το «σχέδιο» είναι εναντίον τους;
Η υπόθεση εξελίσσεται σε φαρσοκωμωδία, αν ληφθεί υπόψη ότι μιλάει για «σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα».
Σοσιαλδημοκρατία και με ένα κόμμα της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς, με ακροδεξιούς στον πυρήνα του;
Κατά τα λοιπά τον ενοχλεί η – αναγκαστική – συγκυβέρνηση του Τσίπρα με τον Καμμένο, που προερχόταν από τη ΝΔ και όχι από τον ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη.
Με ποια έννοια αυτό είναι «καθαρή θέση», όταν κινείται ανάμεσα στο τυχοδιωκτικό και στο παράλογο;
Έχει λογική ότι αρχηγός κόμματος που φαίνεται να καταλήξει κάτω από το 10%, να κομπάζει «ούτε Τσίπρας, ούτε Μητσοτάκης» για την Πρωθυπουργία – όταν αθροιστικά θα έχουν πάρει πάνω από 60%, τουλάχιστον;
Με όλα αυτά πού πατάει ο ισχυρισμός του «η πρότασή μου θα δίνει διέξοδο από την πρώτη Κυριακή»;
Με ποια αξιοπιστία θα επιδιώξει συζητήσεις, όταν ο Λοβέρδος επαναλαμβάνει ότι «αποκλείεται να συνεργαστεί το ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ» – άρα θα συνεργαστεί μόνο με τη ΝΔ;
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ συμπεριφέρεται ως αυτό που είναι: δημιούργημα του κομματικού σωλήνα. Αλλά ανησυχεί μήπως του πουν ότι «είμαι ένα από τα ίδια». Αποκλείεται.
Αυτή τη στιγμή μοιάζει μ’ αυτόν που έχει πέσει από τον 30ο όροφο στο κενό και καθώς περνάει από τον 15ο λέει: «ως εδώ καλά πάμε».
Τον παίρνει κανείς στα σοβαρά όταν θεωρεί μεγάλα σκάνδαλα εξ ίσου τις τηλεοπτικές άδειες, με τις υποκλοπές; Όταν εξισώσει τον Παππά με τον Δημητριάδη;
Όσα λέει συνιστούν έμμεση στήριξη στον απερχόμενο Πρωθυπουργό.
Ακόμη και για το debate σπεύδει στο πλευρό του Μητσοτάκη, απορρίπτοντας το τετ α τετ με τον Τσίπρα, επειδή, «δεν έχουμε προεδρικό σύστημα, όπως η Γαλλία».
Κακά τα ψέματα. Ο Νίκος Ανδρουλάκης προσπαθεί να εξισώσει τον Μητσοτάκη με τον Τσίπρα, με τρόπο που οδηγεί το ΠΑΣΟΚ στον Μητσοτάκη.
Αυτό δεν είναι θέμα πολιτικής. Είναι πρόβλημα ηθικής.
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
