Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η μέθοδος «λούφα και παραλλαγή» δεν ευνόησε ποτέ κανέναν στο δημόσιο βίο. Είτε υποκύπτει σε πιέσεις και σκοπιμότητες, είτε – όπως θα έλεγε ο Μανόλης Αναγνωστάκης – «τόσος είναι».
Πόσες μέρες χρειάζεται ένας πολιτικός αρχηγός για να σχολιάσει το βούλευμα του Δικαστικού Συμβουλίου, σχετικά με το σκάνδαλο Νοβάρτις;
Ο Αλέξης Τσίπρας τοποθετήθηκε αμέσως: τώρα κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν ξέρει.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επίσης, έστω και αν είπε ότι χειρότερο μπορούσε για τη Δικαιοσύνη.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης εμφανίζεται καθημερινά στον αέρα της επικαιρότητας. Αλλά για το θέμα που αφορά άμεσα το κόμμα του πουλάει τρέλα. Δεν ξέρουμε τη γνώμη του, μετά το βούλευμα: δεν ήταν σκάνδαλο;
Κάνει σαν να μην συνέβη τίποτε, ανάμεσα στη μέγγενη του υποδίκου Λοβέρδου και την αφωνία του νομομαθούς Βαγγέλη Βενιζέλου- που σιωπούν.
Στην Κέρκυρα έλεγε στο, ισχνό, ακροατήριό του, ότι «θα κάνει το ΠΑΣΟΚ κόμμα των νέων γενεών» και στις εκλογές θα «νικήσει».
Κανείς νέος δεν θέλει συνένοχη σιωπή από τους πολιτικούς. Και κανένα κόμμα δεν «νικάει», χωρίς ηγεσία .
Είναι φανερό ότι η ηγετική κακοδαιμονία στο ΠΑΣΟΚ με επικεφαλής τον Ανδρουλάκη διευρύνεται- παρότι το κρύβει , εν μέρει, η απουσία του από τη Βουλή.
Μένει σιωπηλός για περισσότερο από δέκα μέρες μετά το βούλευμα που ισοπεδώνει τις θεωρίες του Βενιζέλου περί …. «εσχάτης προδοσίας» και το θράσος του Λοβέρδου ότι θα «συντρίψει τους σκευωρούς»- μαζί με τον «μικρότερο αδελφό του», τον Άδωνι προφανώς.
Όμως εν προκειμένω δεν κρίνονται αυτοί. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για ένα βουλιμικό πολιτικό που δεν θέλει κανένα κόμμα και έναν υπόδικο. Αυτός που κρίνεται είναι ο Ανδρουλάκης , ως επικεφαλής .
Κάλεσε τον έναν να κάνει κήρυγμα στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και ας έχει αποχωρήσει . Έβαλε τον άλλον στο Πολιτικό Συμβούλιο-και ας είναι ένα σκαλί πριν το εδώλιο.
Στοιχεία ηγετικής πυγμής δεν τα λες. Κάτι λείπει από τον εξοπλισμό του κομματικού σωλήνα, που τον ανέδειξε.
Άλλο πολιτικός αρχηγός και άλλο επικεφαλής σέχτας. Άλλο πολιτική και άλλο αερολογία με υπολανθάνουσες προσδοκίες … πρωθυπουργίας του 8%!
Όποιος διεκδικεί ρόλο ηγέτη στο χώρο του δεν κρύβεται. Είτε πρόκειται για τις μετεκλογικές επιλογές του, είτε για ένα σκάνδαλο, που φθείρει το κόμμα του.
Δεν ήταν αυτές οι προσδοκίες που καλλιέργησε ο Ανδρουλάκης με την εκλογή του.
Για τον Μητσοτάκη υπάρχει εξήγηση. Αποδεχόμενος το βούλευμα δεν ξέρει αν την επόμενη θα ξυπνήσει Πρωθυπουργός.
Αλλά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ γιατί σιωπά; Αφού δεν υπάρχει εμπλοκή του στο σκάνδαλο, ποιους καλύπτει;
Οι καθαρές τοποθετήσεις, είναι πήχης ηγετικότητας. Ουδείς εμποδίζει κανέναν να περάσει από κάτω.
Αλλά η μέθοδος «λούφα και παραλλαγή» δεν ευνόησε ποτέ κανέναν στο δημόσιο βίο.
Είτε υποκύπτει σε πιέσεις και σκοπιμότητες, είτε – όπως θα έλεγε ο Μανόλης Αναγνωστάκης – «τόσος είναι».
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
