Του Γ. Τεκίδη
Ερωτήματα, αμηχανία, ακόμη και θλιβερές σκέψεις, γεννούν στον δημοκρατικό κόσμο και ιδιαίτερα στο κόσμο της αριστεράς, οι συμπεριφορές και η τακτική στελεχών πρώτης γραμμής του Σύριζα.
Δεν είναι δυνατόν, σχεδόν είναι απίστευτο τα περί ου ο λόγος στελέχη στην αντιπαράθεση τους με τους ακροδεξιούς του Μητσοτάκη επί παντός του επιστητού, να μετέρχονται φρασεολογία και χαρακτηρισμούς που έχουν τόση σχέση με το αξιακό φορτίο διαχρονικά της αριστεράς, όση μπορεί να έχουν ο φάντης με το ρετσινόλαδο.
Έχουν γραφτεί πολλά και έχουν κατακριθεί όχι αδίκως τα στελέχη αυτά, που μπορεί αθέλητα μεν, αλλά που η ζημία γίνεται δε, για τον επίμονα περίεργο διαγκωνισμό τους σε χυδαιότητα και απρέπεια, στις δημόσιες αντεγκλήσεις τους με στελέχη της δεξιάς. Γιατί τι σχέση μπορεί να έχει ο πολιτισμός και η ευπρέπεια του ρόπαλου, της λεκτικής βίας του “σκάσε και άκου”, του αυταρχισμού, της ύβρεως και της χυδαιότητας που συνοδεύει δεκαετίες τώρα την δημόσια συμπεριφορά και τον λόγο ενός μεγάλου μέρους του πολιτικού προσωπικού της δεξιάς σε όλες της τις εκφάνσεις, με τη ήπια, και σοβαρή επιχειρηματολογία, τον σεβασμό στον πολιτικό αντίπαλο, που πρεσβεύει η αριστερά, κατά γενική ομολογία;
Γιατί άραγε να επιμένουν τα στελέχη αυτά της αριστεράς σε αυτή την άγονη, βαθειά αντιαισθητική και τελικά απολιτική αντιπαράθεση, η οποία απογοητεύει και αποσπά την προσοχή του κόσμου από τα κρίσιμα τελευταία επίδικα ζητήματα που βασανίζουν τη χώρα;
Ποιος καλής πίστης πολίτης σ’ αυτή τη χώρα μπορεί να αρνηθεί το συνεπές δημοκρατικό αγωνιστικό παρελθόν του Π. Πολάκη, την ουσιαστική και πολύτιμη δουλειά του τα τελευταία χρόνια στο υπουργείο υγείας, την αυτοδιοικητική του θετική δράση στην ιδιαίτερη πατρίδα του;
Αυτός λοιπόν, ο συνεπής αγωνιστής, ο οξυδερκής άνθρωπος και επιστήμονας, πώς τα καταφέρνει να γίνεται με αυτά που λέει και γράφει, ο νεροκουβαλητής της ακροδεξιάς προπαγάνδας χαραμίζοντας το δίκιο του, εμπλεκόμενος σε αντιπαραθέσεις διανθισμένες με πάσης φύσεως λεκτικές χυδαιότητες, πεζοδρομιακή φρασεολογία και ύβρεις;
Αυτό είναι που δεν κατανοεί ο κόσμος, αυτό είναι που πικραίνει όλους αυτούς τους ανώνυμους, τους ακούραστους αγωνιστές της αριστεράς και της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης, ειδικά τώρα που ξεκινά το ιστορικό εγχείρημα μετεξέλιξης του Σύριζα- προοδευτική συμμαχία σε ένα ενιαίο, μαζικό πολιτικό φορέα της δημοκρατικής ριζοσπαστικής αριστεράς.
Αυτές οι συμπεριφορές που πληγώνουν ανεπανόρθωτα και αδικούν τον αγώνα και τις αγωνίες της ανώνυμης, αλλά ηρωικής βάσης του κόμματος, βάση που δοκιμάστηκε στη φωτιά και το σίδερο στους δίσεκτους πολιτικά χρόνους, προκειμένου η αριστερά σήμερα να πρωταγωνιστεί στο δημόσιο βίο, υπερασπιζόμενη τα λαϊκά συμφέροντα.
Ένα κομμάτι αυτού του κόσμου που αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά της ανανεωτικής αριστεράς, του Συνασπισμού της αριστεράς και της προόδου στην αρχή, του Σύριζα αργότερα που με την ψυχή στο στόμα κυριολεκτικά έδωσε τις μάχες για την πολιτική ύπαρξη αυτού του χώρου, φλερτάροντας σε κάθε εθνική εκλογική αναμέτρηση με τα εγκεφαλικά και καρδιακά επεισόδια μπροστά στην αμείλικτη αβεβαιότητα “μπαίνουμε η δεν μπαίνουμε στη βουλή”.
Σ’ αυτόν τον πολύπαθο και καρτερικό κόσμο, που είναι έτοιμος μέσα στην απόγνωση του από την ανερμάτιστη και εγκληματικά ακατανόητη συμπεριφορά κάποιων πρωτοκλασάτων του κόμματος, να φωνάξει βοήθεια- έλεος, λίγος σεβασμός, είναι το λιγότερο που αξίζει. Όχι πλέον άλλη ανοχή σε συμπεριφορές και τακτικές που γκρεμίζουν μέσα σε λίγα λεπτά όσα επίπονα και για αρκετό χρόνο άλλοι συλλογικά και με μόχθο κτίζουν στην κοινωνία. Ας μη γίνει κανόνας στην αριστερά η λαϊκή παροιμία ΄΄να σε κάψω Γιάννη, να σ αλείψω μέλι΄΄.
YΓ: Άγρια αστυνομοκρατία, κρατική βία ανάλογη των αλήστου μνήμης μετεμφυλιακών εποχών, διαχωρισμός των Ελλήνων πολιτών σε δικούς τους και σε ξένους, βάφτιση της μιντιακής δικτατορίας σε κανονικότητα, εξαπάτηση της πολύφερνης νύφης, της περίφημης μεσαίας τάξης για την οποία η ακροδεξιά ΝΔ έχυνε κροκοδείλια δάκρυα και τώρα με την κατάθεση του νέου προϋπολογισμού την… ξαλαφρώνει από φορολογικά βάρη αξίας 17 ευρώ ετησίως, στελέχωση του κρατικού μηχανισμού με τους ακραιφνώς δικούς της ανθρώπους, τους λεγόμενους και αρίστους. Πραγματικά άριστοι στην απάτη, αφού στα βιογραφικά των περισσότερων οι τίτλοι σπουδών είναι πλαστοί. Από τα έργα και τις ημέρες του Κυριάκο , για τον οποίο όσοι πιστεύουν ότι αυτός κυβερνά είναι βαθιά γελασμένοι.