Γράφει ο Συγκλητικός
Είναι κανόνας στην πολιτική: όταν χάνει ο αντίπαλος, κερδίζεις εσύ. Θα έπρεπε να είναι αρκετό για τον Κυριάκο Μητσοτάκη με τις τελευταίες εξελίξεις. Ποιος τη χάρη του. Αλλά δεν του αρκεί. Παίρνει φόρα και περνάει στην απέναντι πλευρά. Αντιλαμβάνεται άραγε ο πρόεδρος της ΝΔ που οδηγεί το περιεχόμενο της τελευταίας δήλωσης του – μετά την απόφαση του ΣτΕ;
Είπε μεταξύ άλλων: “Η Νέα Δημοκρατία, η μεγάλη παράταξη ευθύνης, ενώνει όλους τους πολίτες που δεν ανέχονται την υπονόμευση του Κράτους Δικαίου. Καλώ τους πολίτες σε δημοκρατική εγρήγορση. Είναι χρέος μας να αποκαταστήσουμε την πολιτική ομαλότητα. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με εκλογές”.
Πρώτον. Ποια υπονόμευση του Κράτους Δίκαιου; Υπήρχε μια εκκρεμότητα για τη συνταγματικότητα ενός νόμου, παραπέμφθηκε στο αρμόδιο δικαστήριο το οποίο απεφάνθη κατά την κρίση του και το θέμα της συνταγματικότητας έκλεισε. Ακριβώς το αντίθετο από αυτό που λέει ο πρόεδρος στης ΝΔ συνέβη: το κράτος δίκαιου θριάμβευσε. Εκτός αν θέλει να απαγορευθούν οι ακραίες πολιτικές δηλώσεις. Τότε όμως πρέπει να αρχίσει από τον εαυτό του.
Δεύτερον. Τι ακριβώς εννοεί όταν καλεί σε …”δημοκρατική εγρήγορση”; Αλά Ερντογάν να βγουν οι πολίτες στους δρόμους; . Αντιλαμβάνεται τι θα συμβεί αν απευθύνει και ο Τσίπρας το δικό του προσκλητήριο για δημοκρατική εγρήγορση; Πού ακριβώς το πάει; ‘H αυτό ακριβώς συμβαίνει; Δεν ξέρει που πάει το πράγμα με τέτοιες μεγαλοστομίες.
Τρίτον. Ποια ακριβώς πολιτική ομαλότητα θα αποκαταστήσει και πώς; Η χώρα έχει Βουλή, η Βουλή στηρίζει μια κυβέρνηση, η κυβέρνηση εισηγείται νόμους. Η Βουλή τους ψηφίζει, τα δικαστήρια κρίνουν τη συνταγματικότητα τους . Τι δεν είναι ομαλό από όλα αυτά;
Τέταρτον. Ζητάει πάλι εκλογές. Από ποιον τις ζητεί; Ο μόνος που μπορεί να τις αποφασίσει είναι ο Πρωθυπουργός, ζητώντας από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας τη διάλυσης Βουλής. Ο άλλος τρόπος είναι να ρίξουν στη Βουλή κάποιοι βουλευτές την κυβέρνηση… Με Αποστασία, όπως έκανε ο πατέρας του με το Γεώργιο Παπανδρέου και όπως έκανε ο Σαμαράς με τον πατέρα του. Αυτό επιδιώκει;
Και ας πούμε που ότι γίνονται εκλογές. Με ποιο ζητούμενο; Να εφαρμοστεί το Μνημόνιο; Μα εφαρμόζεται ήδη πολύ καλύτερα από ότι θα μπορούσε να το εφαρμόσει ο ίδιος. Τι άλλο από την επιδίωξή του να γίνει Πρωθυπουργός εξυπηρετούν οι εκλογές αυτή τη στιγμή; Και αν μεν γίνει όντως Πρωθυπουργός έχει καλώς. Αν πάμε σε ακυβερνησία, ποιος θα φέρει την ευθύνη; Ή νομίζει ότι τα προβλήματα και οι ξένοι μπορούν να περιμένουν;
Στην υπόθεση των τηλεοπτικών άδειων η κυβέρνηση έκανε νομικά λάθη τα οποία αποκατέστησε το ΣτΕ και πολιτικά λάθη τα οποία λούζεται. Αλλά δεν ήλθε και ο κόσμος ανάποδα. Ποιοι βγάζουν τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο κλαρί με τέτοιου είδους δηλώσεις;
