Του Βασίλη Κόκκα
Στις 19 Νοεμβρίου 1965,στο θέατρο Γκλόρια, δόθηκε η πρεμιέρα τού “Ξυπνα,Βασίλη “του Δημήτρη Ψαθά με πρωταγωνιστή τον Ντίνο Ηλιόπουλο στο ρόλο του Βασίλη…Τελικά, αυτό πού θεωρούμε ελαφρύ θέατρο μπορεί να είναι ιδιαιτέρως σοβαρή υπόθεση!Το έργο δείχνει με μοναδικό τρόπο, ότι τα βασικά ανθρώπινα πάθη και ή δύναμη του χρήματος, είναι πέρα από πολιτικές απόψεις….
Ο “κομμουνιστής ” Μάνος και η “επαναστατημενη” αδελφή του Βασίλη παρουσιάζονται ώς εξίσου ανόητοι, ματαιόδοξοι και καιροσκόποι με τους δεξιούς της ιστορίας, την εκδότρια Φαρλακου και τον γελοίο αντικομμουνιστη ποιητή Φανφάρα .Στο τέλος βέβαια, μόνον ο Βασίλης (ο άμοιρος ιδεαλιστής) ,αναγνωρίζει τη γελοιότητα τής κατάστασης, την ηθική αποσύνθεση και την υποκρισία προοδευτικών και συντηρητικών……
Το γλυκόπικρο συμπέρασμα από την κωμωδία του Ψαθά είναι ότι το σύστημα είναι αήττητο…..,αν και το κοινό δεν ανησυχεί ιδιαίτερα και προτιμά να γελά με τα χάλια του και να επιστρέφει στον καναπέ του σπιτιού του παρά να βγει στους πέντε δρόμους……
*****Αφιερωμένο εξαιρετικά στους κ.κ.ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟ,ΠΑΥΛΟ ΠΟΛΛΑΚΗ και σε όσους ακόμα αρέσκονται να κρατάνε το αριστερομετρο ανά χείρας και πορεύονται στο πουθενά…..Σε όσους συμβάλλουν με το φανατισμό και την ιδεοληπτικη τους συμπεριφορά, η αντιπολίτευση, όχι μόνο να μη μπορεί να εκμεταλλευτει τα τρομερά λάθη της κυβέρνησης των αρίστων, που θα έπρεπε καθημερινά να την πατάει κάτω σαν ψάρι αλλά να βρίσκεται και υπόλογη και συχνά να είναι ο από μηχανής θεός της!!!
Χάνοντας την αίσθηση του μέτρου, μετατρέπουν ασυγγνωστα το πλεονέκτημα σε μειονέκτημα ….Φωνασκούν ότι θα δείξουν τα δόντια τους αλλά λησμονούν ότι είναι φαφουτηδες ….,χωρίς τη λαϊκή συμμετοχή και την κινητοποίηση ευρύτερων κοινωνικών δυνάμεων…..Την ίδια στιγμή, που η αγία οικογένεια, έχει βγει παγανιά, με τις μασέλες σε πλήρη λειτουργία…..
Αφορμή παίρνω από ένα τουλάχιστον προκλητικό και ανερυθρίαστα προπαγανδιστικο άρθρο στη χθεσινή ΑΥΓΗ του τέως διευθυντη του γραφειου τύπου του πρωην πρωθυπουργου. Στην απεγνωσμένη προσπάθειά του να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα για την περίπτωση ΠΑΠΠΑ,επιστρέφει στο γνωστό παλαιολιθικο‐ξύλινο ‐κομματοκρατικο λόγο. Χωρίς ίχνος αυτογνωσίας, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, ανενδοιαστα,με περίσσεια φανατισμού…..Θυμισε στους παλιότερους εξ ημών, πονήματα τού αείμνηστου Γ.Φαρακου,τις εποχές τής “”αγωνιστικής, ταξικής διαπαιδαγωγησης” τής νεολαίας……
Σταχυολογω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα, από το άρθρο τού κ.Καρτερου: “Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τον μισούν τον Ν Παππα..Βαθιά, κάθετα και ψυχρά. Θα ήταν ασυγχώρητη αφέλεια να σκεφτεί κανείς ότι τον μισούν για τα λάθη πού έχει κάνει. Είναι σίγουρο ότι τον μισούν για τα ΣΩΣΤΑ πού έχει κάνει. Λοιπόν, για να εξηγούμαστε. Κανέναν δε μπορούμε και δεν πρέπει να αφήσουμε στην κρεατομηχανή τής εχθρικής προπαγάνδας. Κανέναν δε θα δώσουμε στο μπογια της διαπλοκής. Και ψωμί και νερό θα έχει από μάς ο σύντροφός μας……”.
Αυτό κ.Καρτερε,είναι υπόδειγμα λόγου σέχτας και όχι τού κόμματος τής αξιωματικής αντιπολίτευσης !!!Το κρασί τής φανατιλας πού σερβίρετε έχει ξυδιασει προ πολλού και καμωνεστε ότι δεν το έχετε αντιληφθεί….Ξαρμυρισε ο μπακαλιάρος της κακώς εννοούμενης δήθεν συντροφικής αλληλεγγύης, όταν με αυτή εννοούμε ότι κάθε “δικός μας” αναμάρτητος και στο διαρκές απυρόβλητο…Δε μπορείς να κάνεις κακό για να κάνεις καλό…..Δεν πρέπει να βαφτίζουμε τη λαμογιά νεωτερικό πνεύμα και την μπαγαποντια πολιτική ευστροφία….Δεν ξεπλένουμε τα μεγάλα εγκλήματα των πολιτικών αντιπάλων μέσα στις δικές μας μεγάλες η μικρές αδυναμίες…..
Δε μπορείς να χτίσεις μία μεγάλη δημοκρατική, προοδευτική παράταξη, όταν πετάς στα σκουπίδια την ίδια τη βάση των πεποιθήσεων σου……Το σήμερα δεν είναι χθες !Η πολιτική δεν είναι παλαίστρα για να ρίξει ο ένας τον άλλο στο καναβάτσο….Η πολιτική οφείλει να υπηρετεί αρχές και αξίες και να αποπνέει δημοκρατικό ήθος, αλλιώς είναι βούρκος….Τα λαθη διορθώνονται όχι όμως το ΥΦΟΣ και το ΗΘΟΣ,διότι αυτά δείχνουν το βάθος του χαρακτήρα καθενός, το βάθος των ανθρώπων είτε εξουσιάζουν είτε εξουσιαζονται…
Όταν ο εγκέφαλος είναι λιγότερο δραστήριος από τον κομματικό εγωισμό και η αντίληψη περιορίζεται από τη στρεβλή ανάγνωση των πραγματικών διακυβευματων της εποχής, τότε έχουμε μία νοσηρή κατάσταση πού λέγεται πολιτικός παρωπιδισμος!!!Και τότε δε βοηθάνε ούτε τα ιδεολογικά περιτυλίγματα ούτε ο καφενειακος μαρξισμός των παραδοσιακων αγκιτατορων..Φωνασκωντας,αυταπατωνται μερικοί ότι είναι γίγαντες τής αντιπολίτευσης…..Στην πραγματικότητα, χανουν το δικιο τους….Η ακόμα χειρότερα απλωνουν φρέσκο βούτυρο στο ψωμί τής δεξιάς πού χαίρεται να έχει τέτοιους αντιπάλους…..