Οιονεί ύποπτοι;

Του Τάκη Ψαρίδη

Προφανώς και δεν μπορεί να ποινικοποιείται η επιστήμη και η πολιτική. Και προφανώς ένας επιστήμονας όπως η κα Γιαμαρέλου, όταν λέει πως ο ιός δεν μεταδίδεται με την μετάληψη διότι είναι το σώμα και το αίμα του Χριστού, δεν έχει μόνο το ακαταδίωκτο, αλλά και το ακαταλόγιστο και παρότι επιστήμων «ου γαρ οίδασι τι ποιούσι».

Είναι αυτονόητο ότι τα μέλη της επιστημονικής επιτροπής δεν μπορούν να διώκονται για τις επιστημονικές εκτιμήσεις τους έστω και αν είναι λάθος.   

Όταν όμως μια κυβέρνηση επιβάλει το ακαταδίωκτο και σε γραμματείς και φαρισαίους άλλων επιτροπών, τότε πλήττεται σκοπίμως η βασική αρχή του ελέγχου των στελεχών της δημόσιας διοίκησης από τους θεσμούς και την Δικαιοσύνη και γι’ αυτό είναι οιονεί ύποπτη.

Όταν δεν προστατεύονται οι γιατροί και οι νοσηλευτές που κάνουν τη δουλειά τους, όπως καταγγέλλουν οι ιατρικοί σύλλογοι, αλλά αντιθέτως διώκονται οι συνδικαλιστές γιατί τόλμησαν και μίλησαν αποκαλύπτοντας τις ανεπάρκειες, τις ανικανότητες και τις ανομίες τους στο ΕΣΥ, τότε οι διώκτες τους είναι οιονεί ύποπτοι.

Όταν καπελώνουν και εργαλειοποιούν την επιστημονική επιτροπή εξυπηρετώντας επικοινωνιακούς και πολιτικούς σκοπούς και αποκρύπτουν τα πρακτικά της, τότε οι ίδιοι απαξιώνουν και προσβάλουν την επιτροπή και είναι οιονεί ύποπτοι.

Όταν από την στιγμή που η πρώτη τους δουλειά, μόλις ανέλαβαν την διακυβέρνηση της χώρας, ήταν να επιβάλουν δια νόμου το ακαταδίωκτο στα στελέχη των τραπεζών που είναι τα άντρα της διαπλοκής και της κατάχρησης, τότε κανέναν δεν πείθουν για την ανιδιοτέλεια των σκοπών τους.

Είναι προφανές ότι το ακαταδίωκτο δεν το επέβαλαν δια νόμου για την επιστημονική επιτροπή, αλλά για τον ίδιο τους τον εαυτό. Τελικά δεν είναι οιονεί ύποπτοι. Είναι οι κύριοι κατηγορούμενοι για την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, για τον απλούστατο λόγο ότι πάνω από τη δημόσια υγεία, πάνω από τη ζωή και το θάνατο, έθεσαν και θέτουν τις ιδεοληψίες τους και το επικοινωνιακό τους συμφέρον.