Οι εκλογές για την ανάδειξη προέδρου στο Κίνημα Αλλαγής

Του Χρήστου Λουτράδη

Οι εκλογές για την ανάδειξη προέδρου στο Κίνημα Αλλαγής θα γραφτούν σίγουρα στην πολιτική ιστορία. Κυρίως γιατί αποτελούν τις πρώτες εκλογές πολιτικού σχηματισμού στην πατρίδα μας που πραγματοποιούνται στην σκιά του θανάτου μίας πολιτικού που πέρα από την πολιτική σφραγίδα που έχει αφήσει στον πολιτικό της χώρο , με την παρακαταθήκη της για ενότητα και σύμπνοια αποτελούσε και το σχεδόν αδιαφιλονίκητο φαβορί για την επανεκλογή της.

Ένα άλλο στοιχείο που διαφοροποιεί τις εκλογές αυτές , από άλλες εσωκομματικές εκλογές άλλων παρατάξεων, είναι ο ετεροπροσδιορισμός ορισμένων υποψηφίων και έλλειψη ακόμη και της παραμικρής προσπάθειας για την διαμόρφωση ενός συνεκτικού ιδεολογικού πλαισίου που θα διαφοροποιεί το κόμμα αυτό από άλλους πολιτικούς σχηματισμούς , και κυρίως αυτό της Νέας Δημοκρατίας.

Η έλλειψη κριτικής αλλά και η απουσία της παραμικρής προσπάθειας για ιδεολογική διαφοροποίηση, όχι τόσο από την Νέα Δημοκρατία αλλά από αυτό που, κακώς, ονομάζουμε ως Μητσοτακισμό στην πολιτική μας ζωή, αποτελεί και την πιο σημαντική θρυαλλίδα για την διάλυση του ΚΙΝΑΛ αν εκλεγεί ο υποψήφιος εκείνος που θεωρεί ότι αντίπαλο την Νέα Δημοκρατία αλλά εχθρό τον ΣΥΡΙΖΑ.

Για αυτό το λόγο ο ρόλος των υπολοίπων υποψηφίων του ΚΙΝΑΛ λαμβάνει ιστορικά χαρακτηριστικά, αφού ο τρόπος με τον οποίο θα διαχειριστούν την πολιτική τους πρόταση προεκλογικά και ο τρόπος με τον οποίο θα πορευτούν μετεκλογικά θα είναι αυτός που θα κρίνει την πολιτική αυθυπαρξία του χώρου του ΚΙΝΑΛ και κυρίως αν θα αποτελέσουν το πολιτικό δεκανίκι του Μητσοτακισμού, υπογράφοντας την ίδια στιγμή τον πολιτικό τους αφανισμό και χαρίζοντας ένα ιδεολογικό συγχωροχάρτι στον Μητσοτάκη και στην Νέα Δημοκρατία.

Τα μέχρι στιγμής δεδομένα, λαμβάνοντας υπόψιν το ιδεολογικό αποτύπωμα , των υπόλοιπων υποψηφίων σε συνδυασμό με την μιντιακή ηγεμονία του ψευτο-ιδεολογήματος του Μητσοτακισμού, που προσιδιάζει περισσότερο στο υπό εκκόλαψη ημι-δημοκρατικό καθεστώς της Ουγγαρίας δεν δημιουργούν συνθήκες αισιοδοξίας για το μέλλον του πολιτικού μας συστήματος και συνεπακόλουθα για την ποιότητα της δημοκρατίας μας, μολονότι η κοινωνική δυσαρέσκεια για την κυβερνώσα παράταξη είναι διάχυτη και αναμένεται να αυξηθεί αν λάβει κανείς υπόψιν την εν εξελίξει τραγωδία με την διαχείριση της πανδημίας και την οικονομική δυσπραγία στην οποία εισέρχεται ένα ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό συμπολιτών μας , όσο και να προσπαθεί να πασπαλίσει με χρυσόσκονη το μιντιακό κατεστημένο.

Για αυτούς τους λόγους η μυωπική, παλαιοκομματική και αδιέξοδη ανάγνωση των αναγκών της κοινωνίας από ορισμένους εκ των υποψηφίων του ΚΙΝΑΛ δεν είναι απλά αυτοκτονική για τους ίδιους αλλά εγκληματική για την χώρα αφού επιτρέπει, με την ανοχή τους, να δημιουργηθούν συνθήκες Ορμπανισμού στο πολιτικό μας σύστημα.

Και αν ένας από τους υποψηφίους ίσως και να θέλγεται από τις απόψεις αυτές δημιουργώντας την εντύπωση ότι κατεβαίνει για αρχηγός πολιτικού σχηματισμού της δεξιάς , οι υπόλοιποι πέντε αν δεν αντιδράσουν με συντεταγμένο, ιδεολογικά καθαρό και πολιτικά θαρραλέο τρόπο στην προσπάθεια αφομοίωσης του ΚΙΝΑΛ από την δεξιά δεν θα οδηγήσουν εαυτούς μονάχα στην πολιτική ανυποληψία αλλά και θα καταδικάσουν το πολιτικό μας σύστημα και την πατρίδα μας στην πολιτική και κοινωνική καθυστέρηση μιας δεξιάς που θυμίζει σε ανατριχιαστικό βαθμό ένα αμάλγαμά που εμπεριέχει ένα ξεπερασμένο νέο-φιλελευθερισμό θατσερική έμπνευσης μαζί με έναν συντηρητισμό με εμφυλιοπολεμικά στοιχεία που προσπαθήσαμε με πόνο και δάκρυα να αφήσουμε πίσω μας και προσπαθεί διακαώς εδώ και δεκαετίες να λάβει την εκδίκηση του από τον δημοκρατικό χώρο του κόσμου και να βγει από πολιτικό, αλλά κυρίως από το κοινωνικό περιθώριο που το έχει κατατάξει η Ελληνική κοινωνία εδώ και δεκαετίες.

Ας ελπίσουμε η παρασιτική τους παρουσία στην κυβέρνηση Μητσοτάκη να μην οδηγήσει και στην αλλοίωση του δημοκρατικού χαρακτήρα του ίδιου του πολιτεύματος και κυρίως στην αλλοτρίωση της κοινωνίας μας και στην μετατροπή της σε μια κοινωνιών φοβισμένων υπηκόων που θα βρίσκουν στον Άλλον τον εύκολο εχθρό που θα ευθύνεται για την κοινωνική αναλγησία και τον πολιτικό εξοστρακισμό που θα βιώνει από τους εκ δεξιών του, ψευδό-σωτήρες.