Του Πέτρου Μηλιαράκη
Η ευνοϊκή για τον κ.πρωθυπουργό συγκυρία του καλοκαιριού του 2021 έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Οι λόγοι.
Σε προηγούμενο κείμενο του γράφοντος, με τίτλο: «το «δίλημμα» του πατρός Μητσοτάκη και ο υιός», που αφορούσε στο ενδεχόμενο εκλογών εντός του Ιουλίου -το πολύ- του έτους 2021, μεταξύ των άλλων επισημειώνονταν και τα εξής:
«…φιλολογείται στους πολιτικούς κύκλους κατ’ ιδίαν, αλλά και στα ΜΜΕ δημοσίως, το ενδεχόμενο αιφνίδιων εκλογών».
Με βάση την εκδοχή αυτή, καταγραφόταν η εκτίμηση πως:
«αδιστάκτως προκύπτει ότι τον κ. πρωθυπουργό κατατρέχει το «δίλημμα» να αξιοποιήσει (ή όχι) τις συνταγματικές πρόνοιες, ώστε να οδηγήσει το εκλογικό σώμα στις κάλπες».
Παραλλήλως δε, ετίθετο και ένα ερώτημα ως εξής:
«Αυτό το «δίλημμα» εάν δεν επιλυθεί, μπορεί να είναι καίριο και κρίσιμο για την περαιτέρω πολιτική σταδιοδρομία του κ.πρωθυπουργού. Αντίστοιχο «δίλημμα» αντιμετώπισε και ο πατέρας του Κωνσταντίνος Μητσοτάκης».
ΓΙΑ ΤΟ «ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ»
Για το δίλημμα του πατρός Μητσοτάκη, στο προαναφερόμενο κείμενο είχαν καταγραφεί και τα εξής:
«Όταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ορκίστηκε πρωθυπουργός ελάχιστοι αμφέβαλλαν για την μακροχρόνια παραμονή του στην εξουσία. Ωστόσο, πέραν των λοιπών σφαλμάτων στις πολιτικές του και των αρνητικών επιλογών του, ιδίως ως προς τα κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών, του προέκυψε αιφνιδίως(!) ένας ιδιότυπος «πολιτικός ιός», που προκαλούσε «μόλυνση» στην πολιτική ζωή του τόπου, ήτοι το λεγόμενο «Μακεδονικό». Το «Μακεδονικό» δεν μπορούσε να προβλεφθεί προεκλογικά στην περίοδο 1989-1990, ούτε να συνεκτιμηθεί ως «αντικείμενο» που θα επιβάρυνε την πολιτική ζωή υπό τις συνθήκες που ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης θα κυβερνούσε τη χώρα…
Οι συνθήκες, υπό τις οποίες ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης απώλεσε την πρωθυπουργία, αλλά και την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, αφορούν γνωστά γεγονότα. Εκείνο, όμως, που αποκάλυψε με απόλυτα σαφή λόγο ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (εάν δεν με απατά η μνήμη μου), στο δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολαου δύο ημέρες πριν τις εκλογές του 1993, ήταν η απάντησή του στο ερώτημα «εάν έχετε σε κάτι μετανιώσει(;) εάν έχετε κάνει κάποιο λάθος;».
Επ´’ αυτού, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης απάντησε (εάν και πάλι δεν με απατά η μνήμη μου), συνομολογώντας ήδη την ήττα του, ότι:
«μετανόησε» (sic), και «ήταν λάθος του» (sic), που «δεν προκήρυξε εκλογές αμέσως μετά το “Πακέτο Πινέιρο”» (sic). Υπ’ όψιν ότι το «Πακέτο Πινέιρο» (Μάρτιος-Απρίλιος 1992) αφορούσε μία κατ’ αρχάς και κατ’ αρχήν συμφωνία για το λεγόμενο «Μακεδονικό».»
Στο προαναφερόμενο κείμενο ετίθετο το ερώτημα: «τι θα πράξει άραγε ο υιός;».
ΓΙΑ ΤΟ «ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ»
Επ’ αυτού του ερωτήματος είχε καταγραφεί ότι:
«…παρά που «η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται» και στον υιό Μητσοτάκη «έτυχε»(!) ένα αιφνίδιο, απρόβλεπτο και μη συμπεριλαμβανόμενο στα προεκλογικά δεδομένα γεγονός, ήτοι ο ιός SARS-Cov-2 που δημιουργεί την COVID-19.».
Υπ’ όψιν δε στα προαναφερόμενα ότι το κείμενο εκείνο κατέληγε ως εξής:
«Θα έχει ιστορικό ενδιαφέρον, εάν σε κάποια συνέντευξή του στο εγγύς (ή απώτερο) μέλλον (!), ο σημερινός πρωθυπουργός επαναλάβει τα του «διλήμματος» και τα του «σφάλματος» του πατρός είτε ότι δεν το τόλμησε και μετανόησε είτε ότι το τόλμησε και μετανόησε! Τα «διλήμματα» έχουν τα κόστη τους! Η ιστορία θα δείξει!»
Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΣΥΓΚΥΡΙΑ – ΟΙ «ΔΕΥΤΕΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ»
Τα όσα τότε ο γράφων επισημείωνε στο κείμενο αυτό, προέκυπταν από το «πολίτικο κλίμα» της περιόδου, που αφορούσε στις αρχές του έτους 2021 μέχρι και τον Ιούνιο. Υπ’ όψιν δε ότι από τις αρχές του 2021 δεν λειτουργούσαν τα «δεσμευμένα ψηφοδέλτια-δεσμευμένοι συνδυασμοί» (λίστα), που στην πράξη «αχρηστεύουν» όλο το μηχανισμό της παραδοσιακής δεξιάς να διεξάγει επιτυχώς εκλογές.
Λογική, συνεπώς, ήταν η εκτίμηση ότι ο κ.πρωθυπουργός θα μπορούσε να οδηγήσει το εκλογικό σώμα στις κάλπες. Αυτό, όμως, ο κ.Κυριάκος Μητσοτάκης δεν το έπραξε για λόγους που (πρωτίστως) εκείνος γνωρίζει. Άλλωστε, οι «πολιτικές λογικές» , οι «εκδοχές» και οι «εικασίες» είναι πολλές και ασφαλώς τελούν σε αιτιώδη σχέση κυρίως με την «οικονομία» και το Ταμείο Ανάκαμψης.
Ωστόσο, τέτοιο πολιτικό κλίμα, ευνοϊκό για τον κ.πρωθυπουργό, όπως εκείνο της περιόδου του Ιουνίου-Ιουλίου 2021, είναι αδιστάκτως βέβαιο ότι δεν θα προκύψει από τούδε και στο εξής, ακόμα και αν η παρούσα κυβέρνηση εξαντλήσει όλη την εκ του Συντάγματος περίοδο διακυβέρνησης. Άλλωστε το κλίμα εις βάρος της κυβέρνησης όλο και θα επιβαρύνεται…
Η ευκαιρία που είχε δοθεί την περίοδο εκείνη στον κ.πρωθυπουργό, ώστε να είναι μάλλον ο επικρατέστερος των πολιτικών διαδικασιών-εξελίξεων έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί -κατά τη γνώμη του γράφοντος φυσικά. Ο ισχυρισμός δε του κ.πρωθυπουργού ότι, εάν δεν λάβει την απαιτούμενη πλειοψηφία για να σχηματίσει «αυτοδύναμη κυβέρνηση», τότε «θα κάνει (εννοεί ότι θα προκηρύξει) δεύτερες εκλογές», αφορά εκδοχή έξω από τις συνταγματικές πρόνοιες, καθόσον τέτοια ρυθμιστική αρμοδιότητα δεν παρέχεται από τη συνταγματική τάξη εις ουδένα άλλο Όργανο του κράτους πλην του/ της ΠτΔ,καθόσον αυτή η ρυθμιστική αρμοδιότητα του πολιτεύματος αφορά αποκλειστική προνομία του/της ΠτΔ. Και τούτο διότι, εφόσον προκύπτει δεδηλωμένη υπέρ άλλου σχηματισμού ή συνεργασιών σχηματισμών, δεν μπορούν να προκηρυχτούν «δεύτερες εκλογές».
ΤΑ ΠΙΘΑΝΑ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΑ. ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.
Τούτων δοθέντων και εν όψει του έτους 2022, για το πολιτικό πρόβλημα που προκύπτει όσον αφορά στην εσωτερική πολιτική τάξη πραγμάτων, αλλά και στην ευρωπαϊκή τάξη πραγμάτων αξία επισημάνσεων είναι τα εξής:
1) Ο κ.πρωθυπουργός, αφότου αναδείχθηκε νικητής των εκλογών του Ιουλίου 2019, από την ημέρα των εκλογών και όχι από την επομένη, στόχευε στην αυτοδυναμία της κυβέρνησής του, εισάγοντας μία πρωτοφανή για τη μεταπολιτευτική ιστορία μακρά προεκλογική περίοδο, με στόχο «πώς» θα αποκτήσει πράγματι πολιτική (και όχι «δημοσκοπική») ηγεμονία και «πώς» θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα της απλής αναλογικής για να επιτευχθεί η ηγεμονία αυτή.
2) Η ευνοϊκή για τον κ.πρωθυπουργό συγκυρία του Καλοκαιριού του 2021 έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Και τούτο διότι:
3) Στο εκλογικό σώμα μεταβολίζεται ήδη η άρνηση της ανάδειξης πολιτικών ηγεμόνων. Είναι κατάκτηση της κοινής πείρας ότι η κοινή γνώμη στη συντριπτική της πλειοψηφία αποδοκιμάζει τους αυταρχισμούς, εν όψει μάλιστα των προβλημάτων που ταλανίζουν την κοινωνία και την πατρίδα. Η χώρα δεν έχει ανάγκη από ηγεμόνες, όσο και αν επιχειρείται να «κατασκευαστούν». Η παρούσα συγκυρία απαιτεί συναντιλήψεις και συγκλίσεις για την υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος και της κοινωνικής συνοχής και όχι πρακτικές για την «κατασκευή πολιτικών ηγεμόνων και ηγεμονιών».
4) Στο εκλογικό σώμα μεταβολίζεται ήδη ότι αντί υγειονομικής στρατηγικής απο την κυβέρνηση της ΝΔ για την αντιμετώπιση της πανδημίας, εξαρχής υπήρξε σχέδιο και λαμβάνονταν αποφάσεις με γνώμονα (και μόνο) τη διαχείριση του «πολιτικού κόστους» χωρίς ουσιαστική στήριξη του εθνικού συστήματος δημόσιας υγείας (ΕΣΥ).
5) Στο εκλογικό σώμα μεταβολίζεται ήδη ότι η παρούσα κυβέρνηση υπηρετεί συμφέροντα της «οικονομικής ελίτ», ενώ όλο και περισσότερο φτωχοποιούνται ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας στο επίπεδο μάλιστα του 83%.
6) Μιας και γίνεται συζήτηση για σύγκληση θέσεων και συγκρότηση δυνάμεων της αριστεράς και της προόδου με σκοπό τη διακυβέρνηση της Χώρας, είναι αδιανόητο-και δημιουργεί τοξικό πολιτικό περιβάλλον-η συγκρότηση αυτή να στοχεύει στην εφαρμογή νεοφιλελεύθερων πολιτικών στο όνομα του δόγματος Τ.Ι.Ν.Α. (There Is NoAlternative).
7) Μιας και γίνεται συζήτηση για σύγκληση θέσεων και συγκρότηση δυνάμεων της αριστεράς και της προόδου με σκοπό τη διακυβέρνηση της Χώρας, αυτή η σύγκληση πρέπει να λάβει χώρα στη βάση ιδεολογικού υπόβαθρου πολιτικής για την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος και της κοινωνικής συνοχής ακόμη και εάν απαιτείται «ρήξη» με το «ιερατείο των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης» και όχι στη βάση εναλλακτικής υπέρ των συμφερόντων της «οικονομικής ελίτ» και παγιοποίησης του συστήματος εξαρτήσεων της χώρας σε καθεστώς χρεωδουλοπαροικίας.
8) Το «ιερατείο των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης» γνωρίζει πολύ καλά πως είναι υποχρεωμένο να αποδεχθεί ή άλλως να «υποκύψει» στις αρχές και αξίες της ενωσιακής έννομης τάξης εάν θέλει να διαφυλάξει το οικοδόμημα μιας συμπολιτείας – άλλως το «όλον εγχείρημα» θα οδηγηθεί σε παρακμή.
9) Μιας και γίνεται συζήτηση για σύγκληση θέσεων και συγκρότηση δυνάμεων της αριστεράς και της προόδου με σκοπό τη διακυβέρνηση της Χώρας, είναι ανεπίτρεπτο η διαδικασία αυτή να λαμβάνει χώρα, στη «λογική» απλώς διανομής – κατανομής κυβερνητικών θέσεων. Μια «τέτοια λογική» προσποιείται ότι αφορά εναλλακτική λύση και κυρίως ότι αφορά απάντηση απέναντι σε μια κυβέρνηση νεοφιλελεύθερης δεξιάς.
10) Τα παραπάνω καίρια σημεία που κατ’ ουσίαν αφορούν στο πολιτικό πρόβλημα όχι μόνο της χώρας, αλλά και και στο πολιτικό πρόβλημα της ευρωπαϊκής ενωσιακής τάξης, είναι προδήλως βέβαιον ότι θα απασχολήσουν την εν γένει πολιτική το έτος 2022. Κατά το μέρος δε που αφορά στην εσωτερική πολιτική ,το πιθανότερο είναι ότι το 2022 να προκύψει ως έτος εκλογών και πολιτικών εξελίξεων…
Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR