Του Ιωάννη Δαμίγου
Ερωτήσεις που γίνονται για να … γίνονται, δεν συνιστούν ερωτήσεις. Ερωτήσεις που τίθενται, γνωρίζοντας πως θα μείνουν αναπάντητες, ούτε αυτές λειτουργούν σαν ερωτήσεις. Όταν επίσης οι ερωτήσεις περισσεύουν της ενέργειας, μάλλον πρόκειται περί εκμαίευση διαπίστωσης. Εάν δε, ακολουθεί ως συμπληρωματικό η φράση “ναι ή όχι;”, η ερώτηση προκαλεί μακροσκελή αιτιολογία αποφυγής απάντησης.
Η πολιτική ερώτηση δεν είναι άλλο από την καταγραφή και υπογράμμιση της δημόσιας έκθεσης του ερωτώμενου. Πάντα βέβαια η ερώτηση παραμένει αναπάντητη ή η απάντηση περί άλλων τυρβάζει. Από την άλλη οι ερωτώντες συστημικοί δημοσιογράφοι, χρησιμοποιούν το υπαλληλικό savoir vivre είτε συμφωνώντας είτε διευκολύνοντας τον ερωτώμενο, ενώ η “στιγματισμένοι” συνήθως δεν παίρνουν τον λόγο ή δέχονται επίθεση τύπου “have you been to Samos?” αν έχουν περάσει απαρατήρητοι!
Συμπερασματικά λοιπόν καταλήγουμε πως πολιτικές ερωτήσεις ή δεν γίνονται δεκτές ή δεν υποβάλλονται καν! Άλλωστε οι περισσότεροι πολιτικοί δημοσιογράφοι, στην πράξη αρθρογραφούν κρίνοντας ή σχολιάζοντας και άριστα πράττουν. Τι και ποιον να ρωτήσουν; Ελάχιστοι ασκούν την ερευνητική δημοσιογραφία, ευρισκόμενοι φορές αντιμέτωποι με την διωκτική και εκδικητική νομική οδό προσφυγής των ερευνημένων. Πρόσφατη δε η πρόταση της κυβερνητικής πλειοψηφίας στην εξεταστική επιτροπή, να αποσταλούν μέσω mail οι ερωτήσεις σε εξεταζόμενο μάρτυρα, καταδεικνύει τον ευτελισμό, τόσο της διαδικασίας όσο και των ερωτήσεων.
Οι πολιτικές ερωτήσεις τελικά, ξέπεσαν στο τυπικό και καταναγκαστικό μέρος άσκησης εργασίας, δηλαδή έγιναν … δουλειά! Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί, η καθημερινή ενημέρωση του εκπρόσωπου τύπου της κυβέρνησης, που παραχωρεί στους δημοσιογράφους! Σε τι ακριβώς εξυπηρετεί αυτή η διαδικασία, αυτό ναι, είναι ένα ερώτημα. Δουλειά και αυτή!
Ας γίνονται λοιπόν οι ερωτήσεις δουλειάς. Οι προτάσεις και οι απαντήσεις να αποτυπώνονται καθαρές, χωρίς ανάγκη ερμηνείας και αστερίσκους. Οι ερωτήσεις για τα αυτονόητα κούρασαν, όπως και οι αναπάντητες. Η πείνα χορταίνει μόνο με πράξεις. Αυτή είναι απάντηση, χωρίς ερώτηση. Πράξεις, τέτοιες που θα προλαβαίνουν τις ερωτήσεις.